بانوی ون

«بانوی ون» اقتباسی سینمایی از خاطرات-نمایشنامه‌ای اثر آلن بنت (الکس جنینگز)، نمایشنامه‌نویس و نویسنده انگلیسی، است که درباره رابطه غیرمعمول او با مری شپرد (مگی اسمیت)، زنی بی‌خانمان است که ون خود را در محله لندن او پارک می‌کرد و در نهایت آن را به‌طور دائم در ورودی خانه او پارک کرد، در ۱۵ سال آخر زندگی‌اش. آلن و مری دقیقاً دوستان معمولی نیستند، اما درک مشترکی دارند. هرگز او را به کنار خیابان نمی‌اندازد؛ در عوض، به او اجازه می‌دهد از توالت او استفاده کند و در ون خود در ملک او زندگی کند. در حالی که همسایگان مهربان گاهی اوقات با وعده‌های غذایی و تنقلات برای مری عبوس سر می‌زنند، آلن کسی است که روزانه با او سروکار دارد و در نهایت متوجه می‌شود که او بسیار فراتر از ظاهرش است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که فیلم‌های زیادی در مورد دوستی بین نسل‌ها در میان بزرگسالان ساخته نشده است. آیا می‌توانید فیلم‌هایی به جز "بانوی ون" نام ببرید که در آن شخصیت‌های مسن به‌طور معناداری حضور داشته باشند؟»
• «آیا مری الگوی مناسبی است؟ چرا یا چرا نه؟ و در مورد آلن چه فکر می‌کنید؟»
• «چرا آلن تنها کسی در خیابان است که به مری اجازه می‌دهد در آنجا پارک کند؟ چرا او مری را بیرون نکرد؟ آیا فکر می‌کنید آلن به مری اهمیت می‌داد و برعکس؟»
• «مگی اسمیت دو بار قبلاً این نقش را بازی کرده است؛ نظرتان در مورد بازی او چیست؟»
• «شخصیت‌های فیلم "بانوی ون" چگونه شفقت و مهربانی را نشان می‌دهند؟ چرا این یک ویژگی شخصیتی مهم است؟»

والدین باید بدانند که فیلم «بانوی ون» اقتباسی است از خاطرات، یادداشت‌های روزانه و نمایشنامهٔ آلن بنت، نمایشنامه‌نویس، نویسنده و بازیگر انگلیسی، دربارهٔ دوستی غیرمعمول او با مری شپرد، زنی سالخورده و بی‌خانمان که او را متقاعد کرد تا اجازه دهد ون فرسوده‌اش را در پارکینگ خانه‌اش در لندن پارک کند... به مدت ۱۵ سال. این فیلم به کارگردانی نیکلاس هیتنر، دوست و همکار هنری بلندمدت بنت، و با بازی مگی اسمیت (که در نسخه‌های نمایشی و تلویزیونی داستان نیز نقش مری را ایفا کرده بود) داستانی جذاب از دوستی بین‌نسلی و منحصربه‌فرد را روایت می‌کند. در فیلم چند صحنهٔ کوتاه از یک جسد (یکی خونین و دیگری آرام) وجود دارد و همچنین اشاره‌های ظریفی به ملاقات‌های عاشقانهٔ شبانهٔ آلن با مردان جوان‌تر وجود دارد (اما حتی صحنهٔ بوسیدن هم نشان داده نمی‌شود)، و همچنین یک بار کلمهٔ فحش "لعنتی" به‌طور غیرمعمولی ادا می‌شود. در غیر این صورت، این فیلم مطالعه‌ای شخصیت‌محور و درام رابطه‌ای است که نشان می‌دهد گاهی غیرمحتمل‌ترین افراد می‌توانند زندگی شما را تغییر دهند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اسمیت در سومین نقش حرفه‌ای خود به عنوان مری شپرد، زنی که به‌طور واقعی در زندگی نمایشنامه‌نویس آلن بنت حضور داشت، درخشش خیره‌کننده‌ای دارد. او در نقشی که گویی برای او نوشته شده است (اگرچه در واقعیت، شپرد وجود داشته است) به‌طور شگفت‌انگیزی بداخلاق و عبوس ظاهر می‌شود. مری زنی است که به دلیل غرور، خود را بی‌خانمان نمی‌داند (وان قدیمی او، خانه‌اش محسوب می‌شود). وقتی رهگذری او را "گدا" خطاب می‌کند، با صدای بلند پاسخ می‌دهد که "خودم کار می‌کنم" و آلن را "همسایه" خود می‌نامد. شیمی و هماهنگی بین اسمیت و جنینگز در گفتگوهایشان فوق‌العاده است. اما درخشش او زمانی است که کاملاً رک و صریح است. او زنی بی‌خانمان با قلب مهربان و رمانتیک نیست که بخواهد حکمت خود را در مورد تغییر سرنوشت به اشتراک بگذارد؛ مری بیشتر احتمال دارد به کسی که به او کمک می‌کند، تشر بزند تا اینکه از او تشکر کند. بنابراین، وقتی او در نهایت از آلن می‌خواهد که دستش را به او بدهد، لحظه‌ای از لطافت و ارتباط ظریف بین دو فردی که در یک ملک در کنار هم زندگی می‌کنند، به وجود می‌آید.در این فیلم، جنیفر دو نقش متفاوت را به عنوان آلن ایفا می‌کند: آلنی که زندگی می‌کند و آلنی که می‌نویسد. او در هر نقش لباس و شخصیت متفاوتی دارد و در هر دو نقش فوق‌العاده ظاهر می‌شود. فرانسیس دِ لا تور و راجر آلام، بازیگران با تجربه تئاتر و سینما، در نقش همسایه‌های آلن ظاهر می‌شوند، که با مری مدارا می‌کنند و گاهی به او سر می‌زنند. اما این فیلم در واقع درباره مری و آلن است، که به آرامی زندگی مری را نظاره می‌کند، معمولاً در تضاد با زندگی مادر سالخورده‌اش که در بخشی دیگر از انگلستان زندگی می‌کند و او نمی‌تواند به راحتی از در خارج شود و او را ببیند. اسمیت و جنیفر در این فیلم به زیبایی با یکدیگر هماهنگ هستند، و فیلم «بانوی ون» به آرامی قدرت تأثیرگذاری افراد غیرمنتظره‌ای را نشان می‌دهد که می‌توانند تأثیر عمیقی بر زندگی شما بگذارند.