نقشه پرواز

کایل (با بازی جودی فاستر) که به تازگی همسرش را از دست داده، در حال انتقال جسد او به ایالات متحده با یک هواپیمای غول‌پیکر ایرباس است که خود کایل در طراحی آن مشارکت داشته است. دختر شش ساله‌شان، جولیا (با بازی مارلنه لاوسون) نیز همراه اوست. هر دو در اوایل پرواز به خواب می‌روند. کایل پس از چند ساعت بیدار می‌شود و متوجه می‌شود جولیا ناپدید شده است. اگرچه او سعی می‌کند با احترام با خدمه و کاپیتان ریچ (با بازی شان بین) صحبت کند، اما به تدریج با پیشنهاد آنها که نگرانی بی‌مورد دارد و سپس اینکه دخترش وجود ندارد، آشفته می‌شود. در حالی که خدمه و مسافران به تدریج علیه کایل می‌شوند، او برای پیدا کردن جولیا مبارزه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نمایش اضطراب فزاینده کایل صحبت کنند: چگونه او در ترس و خشم خود همدردی برمی‌انگیزد؟ چگونه رابطه مختصر او با دخترش جولیا به برقراری این همدردی کمک می‌کند، حتی زمانی که همه مسافران هواپیما فکر می‌کنند او عقل خود را از دست داده است؟ و فیلم چگونه از پروفایل‌های نژادی مسافران «عرب» (در اتهامات کایل و سایر مسافران) استفاده می‌کند؟ آیا این کار در این شرایط منطقی است یا غیرمنطقی؟

مضمون این فیلم دربارهٔ کودک گمشده‌ای است که موضوعی به‌موقع اما بالقوه آزاردهنده برای بینندگان جوان‌تر است. فیلم بر وحشت مادر متمرکز است زمانی که دختر ۶ ساله‌اش در میانهٔ پرواز با ایرباس ناپدید می‌شود، که فضای پرتکنولوژی و روشن زیادی را برای جستجو ارائه می‌کند. مادر اشک می‌ریزد، از خدمه هواپیما می‌ترسد و به آنها خشمگین می‌شود، که به نوبه خود او را به شکلی دیوانه‌وار زیر سؤال می‌برند. خودکشی واضحی در فیلم وجود دارد (در فیلم دربارهٔ سقوطی از روی بام صحبت می‌شود و برخی فلش‌بک‌ها/رویاهای آخرین شب زنده بودن قربانی وجود دارد). همچنین خشونت‌هایی در فیلم وجود دارد، مانند زمانی که مادر با خدمه هواپیما و یک مارشال هوایی درگیر می‌شود، و همچنین تهدیدهایی دربارهٔ ربودن هواپیما و بمب‌گذاری در آن. مهم‌تر از همه، والدین باید بدانند که تنش در فیلم اغلب بسیار شدید است؛ بنابراین باید آگاه باشید که کودک‌تان چه میزان تنش را می‌تواند تحمل کند و درک کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

در نقش کایل پرت، یک مهندس پیشران که به تازگی بیوه شده است، فاستر طیف گسترده‌ای از احساسات را به تصویر می‌کشد. کایل که شخصیتی عملی‌گرا و درونگرا دارد، اولین بار در حالی که در خیال خود با همسر مرده‌اش در خیابان‌های برفی برلین قدم می‌زند، ظاهر می‌شود و آرزو می‌کند که می‌توانست او را از بالا رفتن به بام خانه‌شان بازدارد - جایی که از آن افتاد یا پرید. اگرچه فیلم «برنامه پرواز» نمایشگاهی مناسب برای نمایش استعدادهای جودی فاستر است و در صحنه‌های اولیه تنش مؤثری ایجاد می‌کند، اما در نهایت به کلیشه‌ها روی می‌آورد. با این حال، هیجان کافی در آن وجود دارد که نوجوانان و بزرگسالان را درگیر خود کند.اما فیلم هیچ‌گاه از دیدگاه کایل منحرف نمی‌شود، که به این معنی است که بینندگان به او باور دارند و مشکوک به وجود یک طرح هستند. این موضوع به‌ویژه زمانی که مارشال هوایی جین کارسون (پیتر سارسگارد) با برخی از اذیت‌های کاملا نامناسب می‌آید، صحت دارد: «مرگ همسرت برای من بیشتر معنی پیدا می‌کند -- چند ساعت دیگر و من آماده‌ام که بپرم.» درست است. با انگیزه‌ای چنین غیرمنطقی، شما برای پیچش‌های احمقانه داستانی که کایل را به مامان اکشن تبدیل می‌کند، آماده‌اید.