سیزده یار اوشن

دنی اوشن (جورج کلونی) و گروهش بازگشته‌اند تا یک نقشه دیگر را با برنامه‌ریزی شگفت‌انگیز و اجرای درخشان به اجرا درآورند، تا با یک دشمن مقابله کنند و مقدار زیادی پول به دست آورند. در Ocean's Thirteen، انگیزه سرقت انتقام است، زمانی که یکی از اعضای گروهشان (رابن بازیافته توسط الیوت گولد) توسط ویلی بانک (آل پاچینو) که بسیار خودپسند و نفرت‌انگیز است، فریب می‌خورد. قبل از اینکه بتوانید بگویید "وگاس"، گروه جمع می‌شوند تا مطمئن شوند که این شرور درس خوبی می‌گیرد. طرح اصلی بسیار شبیه دو فیلم اول (Ocean's Eleven و Ocean's Twelve) است: گروه برای مشورت جمع می‌شوند، یک متخصص را فرا می‌خوانند (در این مورد، استاد تکنولوژی رومن (ادی ایزارد))، سپس یک کلاهبرداری بسیار پیچیده ترتیب می‌دهند. این بار هدف هتل و کازینوی جدید بانک، بسیار مجلل است. آنها فقط پول او را نمی‌گیرند، بلکه همچنین خودخواهی او را با نابود کردن شانسش برای برنده شدن جایزه پنج الماس از هیئت بازبینی سلطنتی، که برای همه هتل‌های دیگرش به دست آورده بود، می‌شکنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این که چه چیزی این کلاهبرداران را اینقدر جذاب می‌کند صحبت کنند. آیا این که دشمنانشان همیشه بسیار بد هستند به جذابیت آن‌ها کمک می‌کند؟ و اصلا چه چیزی باعث می‌شود آدم‌های بد به نظر بد برسند؟
• چه بخش‌هایی از فیلم اقیانوسی سیزدهم به دوره فیلم اصلی یازده اقیانوسی با بازی گروه رات پاک بازمی‌گردد؟ آیا این فیلم آن دوره و سبک را رمانتیک و رؤیایی نشان می‌دهد؟
• این فیلم در مقایسه با دو پیشینه‌اش چگونه است؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌های بیشتری در این سری ساخته شود؟

در فیلم اقیانوس سیزدهم، همانند دو قسمت قبلی این مجموعه، محتوایی وجود دارد که ممکن است برای کودکان و نوجوانان مناسب نباشد. عبارات و کلمات نامناسب مانند "s--t" و "son of a bitch" استفاده شده است. همچنین صحنه‌هایی از نوشیدن الکل و کشیدن سیگار وجود دارد. تصاویری از خشونت کلی وجود دارد، مانند صحنه‌ای که کارگران معترض با پلیس درگیر می‌شوند و کوکتل مولوتف پرتاب می‌کنند که باعث آتش گرفتن یک ماشین می‌شود، یا صحنه‌ای که زمین‌لرزه‌ای خفیف هتلی را می‌لرزاند. صحنه اغواگری نیز وجود دارد که در آن از عطری با فرومون استفاده شده و شامل تنفس سنگین، در آغوش کشیدن و نمایش گردن است. همانند همیشه، "قهرمانان" مجرمان جذاب و باهوشی هستند که قصد دارند از یک مجرم بی‌رحم دیگر سرقت کنند.

دوستی صمیمی میان بازیگران اصلی، همچنان سرگرم‌کننده‌ترین ویژگی قابل پیش‌بینی فیلم است. این موضوع به‌ویژه در مورد رابطه دنی با راستی (برد پیت) صدق می‌کند که به دوستی مشهور میان بازیگران اشاره دارد و شوخی‌های درونی دارد. (در چند صحنه، فیلم مخاطب را بدون مقدمه یا توضیح، وسط مکالمه آن‌ها قرار می‌دهد، طوری که تعقیب گفتگو غیرممکن به نظر می‌رسد، اما به شکلی عجیب رضایت‌بخش است، مانند پاسخ هوشمندانه راستی: «گفتم مگر من شبیه کسی هستم که پنکیک می‌خورد؟»). برخی روابط دیگر چندان لذت‌بخش نیستند. لینوس (مت دیمون) که با پدرش (یک کلاهبردار قدیمی) مشکل دارد، داوطلب می‌شود تا مرد دست راستی ویلی را که در واقع زنی به نام ابیگل اسپونر (الن بارکین) است، فریب دهد. در غیاب تِس (جولیا رابرتس) همسر دنی در این فیلم، اسپونر به‌عنوان شخصیت زن اصلی انتخاب شده است. متأسفانه، او بسیار درمانده به نظر می‌رسد؛ هم برای جلب رضایت رئیسش و هم برای یافتن لذت‌های شهوانی با «مردان جوان‌تر»، که این کار او را بیشتر احمق نشان می‌دهد تا باهوش. همچنین، فیلم به‌طور پرسروصدایی، یک منتقد هتل (دیوید پیم) را مسخره می‌کند که دسیسه‌گران او را با جوش‌های پوستی، غذای آلوده و چیزهای دیگر آزار می‌دهند.هر یک از این حیله‌گران لحظه‌ای در مرکز توجه قرار می‌گیرند، بر اساس فرمول: فرانک (برنی مک) یک میز دومینو اداره می‌کند، باشر (دان چیدل) به سبک ایول کنیول به‌عنوان یک موتورسوار نمایشی خودنمایی می‌کند، و برادران مالوی که به اخلاقیات اهمیت می‌دهند (کیسی افلک و اسکات کان) یک تظاهرات کارگری را در مکزیک ترغیب می‌کنند و سپس ساخت دومینوهای تقلبی را برای بازی فرانک تضمین می‌نمایند. تا زمانی که گروه از ترری بندیکت (اندی گارسیا) که قبلا دشمن آنها بوده کمک می‌گیرد، مدت زمان 122 دقیقه‌ای فیلم کمی خسته‌کننده می‌شود و این موضوع باعث می‌شود که اوج هیجان‌انگیز فیلم کمی کمرنگ‌تر شود.