سال نو مبارک

در اولین روز سال آخر دبیرستان، جاش (لورنزو جیمز هِنری) متوجه می‌شود که زویی (آلیسا جیرلز)، دختری که در دوران ابتدایی او را گاز گرفته بود، حالا زن رؤیاهای اوست. اما با نزدیک شدن به مراسم فارغ‌التحصیلی، او هنوز اقدامی نکرده است و زویی هم دوست‌پسر دارد. جاش تصمیم می‌گیرد که امسال سال اوست و نقشه‌ای می‌کشد تا با زویی و دوستان صمیمی‌اش، مولی (ونسا مارانو) و مایکی (جیک شورت)، به سفری جاده‌ای بروند و در یک جشنواره موسیقی شرکت کنند. تنها مشکل؟ او بلیت ندارد. تهیه‌کننده اجرایی این فیلم سلنا گومز است و دیوید هِنری، هم‌بازی او در سریال جادوگران محله ویورلی، نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده داشته است.

• فیلم‌ها می‌توانند بر انتظارات و رفتارهای ما تأثیر بگذارند بدون اینکه خودمان متوجه شویم. به نظر شما این فیلم چه پیامی برای بینندگان دارد؟
• شما به چه اشاره هایی به فیلم های نوجوانانه دهه ۱۹۸۰ پی بردید؟ چرا فکر می کنید طرفداران فرنچایزها یا ژانرها عاشق آن هستند وقتی به فیلم های قبلی اشاره می شود؟
• یکی از تفاوت‌های بزرگ فیلم‌های دهه ۱۹۸۰ با این فیلم، عدم استفاده از الفاظ زشت است. چرا فکر می‌کنید فیلمنامه‌نویسان اغلب از زبان تند در فیلم‌های نوجوانان استفاده می‌کنند؟
• آیا متوجه عدم تنوع بازیگران شدید؟ چرا مهم است که طیف وسیعی از اقشار مختلف در رسانه‌ها دیده شوند؟

والدین باید بدانند که این فیلم، یک کمدی رمانتیک است که ساختار فیلم‌های نوجوانانه دهه ۱۹۸۰ را تداعی می‌کند، اما برای نوجوانان امروزی بسیار مناسب‌تر است. تهیه‌کننده اجرایی این فیلم سلنا گومز و نویسنده و کارگردان آن دیوید هنری، همبازی او در سریال جادوگران محله ویورلی، است. این فیلم شامل بازیگران جوانی است که با مجموعه‌های مختلف دیزنی چنل/ای‌بی‌سی مرتبط هستند. نسل زد احتمالاً از دیدن جمع شدن این بازیگران در یک فیلم لذت خواهند برد، و بزرگسالان از جستجوی تخم‌مرغ‌های عید پاک که به فیلم‌های کلاسیک دهه ۸۰ اشاره دارند، خوششان خواهد آمد. در همین حال، برای نوجوانان، این فیلم داستانی سرگرم‌کننده در مورد تلاش برای جلب توجه فرد مورد علاقه‌شان است. در حالی که فیلم‌هایی که الهام‌بخش این فیلم هستند محبوب هستند، اما مشکلاتی نیز دارند: هنری تلاش می‌کند تا این مسائل را (به جز اینکه بازیگران تقریباً همه سفیدپوست هستند) مورد توجه قرار دهد، و نتیجه برای مخاطبان جوان‌تر بسیار مناسب‌تر است، با پیامی مثبت و واضح. بله، در فیلم اضطراب و امید برای عشق وجود دارد، اما صحبت در مورد "معاشقه" فقط صحبت است. تنها "اقدام" یک بوسه بزرگ است. "احمق" و "جهنم" تندترین کلمات فیلم هستند، و خشونت محدود به یک درگیری کوتاه است. شخصیت‌های نوجوان فیلم در یک مهمانی شرکت می‌کنند، اما فقط کسی که بالای ۲۱ سال دارد به نظر می‌رسد الکل مصرف می‌کند؛ او مست می‌شود و نشان داده می‌شود که این موضوع بر قضاوت او تأثیر منفی می‌گذارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

گومز و هنری ریشه‌های خود در دیزنی چنل را نشان می‌دهند: آن‌ها یک کمدی رمانتیک نوجوانانه الهام‌گرفته از فیلم‌های دهه ۸۰ ساخته‌اند که واقعاً مناسب خانواده است. فیلم‌ها پیام‌هایی را منتقل می‌کنند، و در دهه ۱۹۸۰، برخی از این پیام‌ها (شاید ناخواسته) منفی بودند، به‌ویژه در مورد قرار ملاقات. با فیلم «این همان سال است»، هنری جلوی آن قطار تأثیرگذار را می‌گیرد تا به عنوان یک بازگشت به عقب با تفکر رو به جلو، به کودکان امروزی کمک کند تا درک کنند که بله، فیلم‌ها سرگرم‌کننده هستند، اما زندگی بسیار فراتر از آن چیزی است که ما روی پرده می‌بینیم. جاش مانند بسیاری از بچه‌ها شروع می‌کند: تماشای یک فیلم «قدیمی» (چون دهه ۸۰ حالا قدیمی است) و درگیر شدن در دنیای دبیرستانی که آن را نشان می‌دهد، جایی که باحال‌ترین افراد مدرسه هم زیباترین و ورزشکارترین و همیشه بهترین حرف‌ها را می‌زنند. او و همسایه کناری‌اش، مولی، با این فیلم بزرگ می‌شوند و انتظارات رمانتیک خود را بر اساس آن شکل می‌دهند. وقتی هر دو چشمشان به افرادی می‌افتد که شبیه شخصیت‌هایی هستند که مدت زیادی در موردشان فکر کرده‌اند، مطمئن می‌شوند که این‌ها عشقی واقعی هستند که تمام عمرشان منتظرشان بوده‌اند. احتمالاً می‌توانید حدس بزنید که فیلم چگونه به پایان می‌رسد، و این خوب است -- این واقعاً هدف است.هنری به عمد از مسیر بسیاری از فیلم‌های نوجوانانه دهه ۸۰ پیروی می‌کند و عاشقان کاتالوگ آن دوران از دیدن همه ارجاعات هیجان‌زده خواهند شد. برای مثال، جاش باید برای فارغ‌التحصیلی مقاله‌ای بنویسد که بسیار شبیه به تکلیفی است که به گروهی خاص در بازداشت تمام روزه داده شده است. اما فیلمنامه هنری همچنین عناصر زندگی را که بچه‌های امروزی دوست دارند و از آن متنفرند، منعکس می‌کند، از جمله جشنواره‌های موسیقی، کامیون‌های غذا و هنرمندان خودمحور. هنری با نویسندگی و کارگردانی قوی خود، اولین حضور خود را در فیلم‌های سینمایی نشان می‌دهد و توانایی قدردانی از گذشته و تلفیق آن با نگرش‌های مدرن برای ایجاد سرگرمی چندنسلی را به نمایش می‌گذارد. ممکن است سال‌های زیادی از زمان پخش سریالشان گذشته باشد، اما به عنوان یک تیم فیلم‌سازی، او و گومز نشان می‌دهند که هنوز قدرت تبدیل شیطنت به جادو را دارند.