شیشه

بعد از اتفاقات فیلم «گسست»، حالا کوین با هویّت‌های دنیس و پاتریشیا برای تغذیه‌ی هیولا، درحال ربودن نوجوانان رنج‌نکشیده است. آن‌ها چهار نوجوان را در یک مدرسه‌ی خرابه بسته‌اند و دیوید بعد از برخورد با هدویگ (یکی از هویّت‌های کوین) می‌تواند به‌صورت شهودی آن‌ها را پیدا کند. زمانی‌که دیوید درحال نجات‌دادن دختران است، هیولا به او حمله می‌کند و با یکدیگر درگیر می‌شوند. اما ناگهان یک مرکز روانشناسی به سرپرستی دکتر استیپل آن‌ها را دستگیر می‌کند. دکتر استیپل معتقد است که آقای گلس، دیوید و کوین دچار توهم خودبزرگ‌بینی شده‌اند و به دلیل همین توهمات است که خود را ابرقهرمان می‌دانند. درحالی‌که آن‌ها از این موضوع قانع شده‌اند، گلس با ذکاوتش، هیولا را پیدا می‌کند و او را فراری می‌دهد سپس دیوید را برای نجات جان انسان‌ها از دست هیولا تحریک به فرار می‌کند. هیولا و دیوید با یکدیگر درگیر می‌شوند. درنهایت مأموران آن‌ها را پیدا کرده و می‌کشند. قبل از مرگ، دکتر استیپل به گلس می‌گوید که شما ابرقهرمان هستید اما جامعه‌ی ما نیازی به شما ندارد. ما مأموریت داریم که در یک عملیات سرّی شما ابرقهرمانان را مهار کنیم. اما گلس باهوش‌تر است و باعث می‌شود فیلم دوربین‌های امنیتی مرکز که استعداد‌های خارق‌العاده‌ی دیوید و هیولا را ضبط کرده‌اند، در اینترنت پخش شود تا مردم از وجود این ابرقهرمانان آگاه شوند.

• نظر فرزند خود را درمورد امکان وجود ابرقهرمانان در دنیای واقعی بپرسید؟ از او بپرسید چه چیزی باعث ابرقهرمان‌شدن شخصیت‌ها شده است؟ درمورد مفهوم «تبدیل‌کردن درد بزرگ به کار بزرگ» با فرزند خود صحبت کنید. از فرزند خود بپرسید کیسی چگونه توانست کوین را به نور برگرداند؟ از فرزند خود بپرسید کیسی نسبت به فیلم قبلی چه تغییراتی کرده است و چرا؟ از فرزند خود بپرسید آیا درماندگی شدیدی را تجربه کرده است؟ خلاصه: درمورد مفهوم «تبدیل‌کردن درد بزرگ به کار بزرگ» با فرزند خود صحبت کنید.

فیلم «گلس» یا «شیشه» محصول سال 2019 در ادامه‌ی دو‌گانه‌ی «آسیب‌‌ناپذیر 2000» و «گسست 2016» ساخته شده و شخصیت‌های اصلی این فیلم‌ها را درکنارِهم جمع کرده است. آقای گلس بعد از اتفاقات فیلم «آسیب‌ناپذیر» در یک بیمارستان روانی بستری می‌شود. دیوید و پسرش، جوزف، تلاش می‌کنند از مردم محافظت کنند. کوین، کسی که اختلال هویّت دارد، بعد از اتفاقات باغ وحش، دیگر نور را نگرفته و پاتریشیا، دنیس و هدویگ هویت‌های دیگر او، بار دیگر چهار دختر را برای تغذیه‌ی هیولا می‌ربایند. دکتر استیپل معتقد است که این سه شخصیت دچار اختلال خودبزرگ‌بینی هستند. او شواهدی را از آسیب به لوب پس‌سری‌ مغز آن‌ها به نمایش می‌گذارد و قدرت‌های خارق‌العاده‌ی آن‌ها را محصول توهمات ذهنی این اختلال می‌داند. درحالی‌که دکتر استپل تلاش دارد شخصیت‌ها را متقاعد کند که انسان‌هایی عادی هستند و این هویّت‌های ابرقهرمانانه‌ای که برای خود ساخته‌اند، دفاع ذهن آن‌ها دربرابر تروما‌های کودکی‌شان است، گلس تلاش می‌کند با فراری‌دادن هیولا و دیوید و دعوای آن‌ها وجود ابرقهرمانان را به دنیا ثابت کند. فیلم با اینکه درباره‌ی ابرقهرمانی و قدرت فوق‌العاده‌ی شخصیت‌هاست، همه‌ی این نیرو‌ها را به نحو واقعی به تصویر می‌کشد. این اثر در واقع تمام قدرت‌های ماورایی را از فیلم‌های ابرقهرمانانه حذف کرده و با خلق قهرمانان خود می‌گوید که انسان‌های عادی در قالب محدودیت‌های جهان واقعی، چنین قدرت‌هایی پیدا کرده‌اند. درواقع با گره‌زدن واقعیت و خیال، فضایی ساخته می‌شود که باورپذیری آن برای مخاطب بالا برود. اما آنچه بار دیگر اهمیت پیدا می‌کند، مواجهه با ترس‌ها و درک ریشه‌ی ترس‌ها برای رفع آن‌هاست. «همدلی» نقطه‌ی مهم فیلم است؛ کیسی، دختری که هیولا به او اجازه‌ی فرار داده بود، به ملاقات کوین می‌آید. او کوین را درک کرده و تلاش می‌کند تا با او ارتباط سالمی ‌برقرار کند. او همدلی بالایی دارد و رنج‌های کودکی کوین، ترس او از دنیای واقعی و مواجهه با مشکلات آن را درک می‌کند. پس با هویت‌های متفاوت او رو‌به‌رو می‌شود و شجاعانه از آن‌ها می‌خواهد نور را به کوین بدهند. فیلم خشونت شدید هیولا را به نمایش می‌گذارد. شخصیت‌های اصلی فیلم می‌میرند و مرگ ساده و واقع‌گرایانه‌ی آن‌ها می‌تواند تأثیرگذار باشد. توصیه می‌شود بعد از تماشای این اثر نظر فرزند خود را درمورد اتفاقات فیلم بپرسید. پیوند عمیق واقعیت و خیال، افسانه‌ی ابرقهرمانی و منجی‌پروری مسئله‌ای است که در ذهن تمام افرادی که در زندگی خود زجر کشیده‌اند شروع به شکل‌گیری می‌کند. درماندگی حاصل از رنج‌ها و تروما‌های شدید، تنها با امید به منجی که برای نجات همه خواهد آمد آرام می‌شود. اما اگر مسئله‌ی بعدی باور به استعداد‌های درونی باشد، باید توجه داشت که به فعلیت رساندن استعداد‌های بالقوه‌ی انسان‌ها، تنها با ایمان‌داشتن به وجود آن‌ها میسر می‌شود. این مسئله می‌تواند برای نوجوانان جذّابیت داشته باشد و بستری برای بحث و گفت‌وگو درمورد قابلیت‌های واقعی انسان و استعداد‌های مهمی که کشف و شکوفاکردن آن‌ها به کیفیت زندگی او کمک شایانی می‌کند را فراهم کند.  به‌طورکلّی فیلم بیشتر بر پایه‌ی دیالوگ‌ها پیش می‌رود و اتفاقات و گره‌های پررنگی ندارد و به نظر می‌رسد بیشتر جنبه‌ی سرگرمی‌ داشته باشد. خلاصه: مواجهه با ترس‌ها و درک ریشه‌‌ی ترس‌ها برای رفع آن‌ها کمک‌کننده است. همدلی نقطه‌ی مهم فیلم است. این در شخصیت کیسی بروز پیدا می‌کند. او به ملاقات کوین می‌آید و کوین را درک می‌کند و تلاش می‌کند تا با او ارتباط سالمی ‌برقرار کند.

بسته به اینکه چقدر آماده پذیرش (یا بخشش) کتاب‌های کمیک شلوغ و درهم‌تنیده ام. نایت شاما لان هستید، این قسمت پایانی سه‌گانه در سطوح مختلف به‌طور شگفت‌آوری لذت‌بخش است. پس از فیلم‌های شکست‌ناپذیر (۲۰۰۰) و شکافته (۲۰۱۷) شاما لان، فیلم شیشه به‌خوبی همه‌چیز را به هم پیوند می‌دهد و درحالی‌که شاید نتیجه به سطح حس ششم (چه چیزی هست؟) نرسد، کارگردان بازهم یک دنیای کوچک رضایت‌بخش را به‌تنهایی خلق کرده است. فلسفه‌ورزی فیلم در مورد کتاب‌های کمیک خیلی عمیق نیست — بیشتر در مورد ارتباط کتاب‌های کمیک با واقعیت است تا راز جذابیت گسترده آن‌ها — اما قطعاً مرتبط و جالب است.در ادامه فیلم، توضیحات کمی طولانی می‌شوند، اما ترفند اصلی در سه شخصیت فرعی نهفته است: قربانی سابق آدم‌ربایی کوین، کیسی؛ پسر دیوید، جوزف (اسپنسر تریت کلارک)؛ و مادر آقای گلس (چارلاین وودارد). دیدگاه این سه نفر نسبت به ابرقهرمانان خود، اهمیت فوق‌العاده و شگفت‌انگیز بودن را در زندگی روزمره همه ما برجسته می‌کند. همانند همیشه، تکنیک کارگردانی شاماﻻن تمیز و منظم است و صحنه‌های فیلم به‌خوبی طراحی و انتخاب شده‌اند. اما تعداد کمی معتقدند که چیزی در فیلم Glass شگفت‌انگیزتر از بازی جیمز مک‌آووی است؛ این بازیگر شخصیت‌های مختلف نقش خود را در لحظاتی احساسی و زنده به تصویر می‌کشد.