مخبر

در سال 1992، مارک ویتاکر (مت دیمون) -- یک مدیر ارشد در بنیاد آرتور دانیلز میدلند -- به یکی از بزرگترین افشاگران در تاریخ آمریکا تبدیل شد، زمانی که به اف بی آی اطلاع داد که این شرکت 500 فورچون در یک توافق بین المللی برای ثابت نگه داشتن قیمت ها در میان تولید کنندگان افزودنی های غذایی دست داشته است. ویتاکر بعدا موافقت کرد تا جلسات را ضبط کند تا به دولت در ساخت پرونده اش کمک کند، اما مقامات فدرال نمی دانستند که کل داستان -- داستان واقعی -- بسیار پیچیده تر از آن بود که هرگز بتوانند تصور کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل افشاگری مارک صحبت کنند. آیا انگیزه‌های واقعی او مشخص است؟ آیا در نهایت او یک قهرمان است یا یک شرور؟
• چرا شرکت‌ها، به‌ویژه شرکت‌های بزرگ، به نظر می‌رسد که قادر به جلوگیری از نقض اخلاق نیستند؟ آیا فرهنگ عمومی طمع وجود دارد که رفتارهای غیرقانونی را تشویق می‌کند؟
• فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. آیا فکر می‌کنید فیلم‌سازان حقایقی کلیدی را برای فیلم تغییر داده‌اند؟ چرا این کار را می‌کنند؟ چطور می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که این کمدی جذاب استیون سودربرگ به دلیل زبان، درجه R دریافت کرده است. موضوع اصلی فیلم، تخلفات شرکتی است که ممکن است فقط برای نوجوانان جذاب باشد، زیرا مت دیمون در آن بازی می‌کند. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و پیام‌های متناقضی در مورد اخلاقیات شرکتی ارائه می‌دهد؛ نقض اخلاقیات به نوعی به صورت سطحی و ساده‌انگارانه مورد بررسی قرار می‌گیرد، که ممکن است جرایم را کم‌اهمیت جلوه دهد. و شخصیت اصلی خود نیز الگوی مناسبی نیست. با این حال، نوجوانانی که سن کافی برای درک لحن فیلم را دارند، پیام مهمی در مورد اهمیت پرسش از طمع و جایگاه آن در جامعه امروزی دریافت خواهند کرد. اگرچه صحنه‌های جنسی و خشونت کمتری در فیلم وجود دارد، اما می‌توان انتظار برخی نوشیدن الکل و فحاشی فراوان (از جمله کلمات فحش) و همچنین بحث‌های صریح و گاهی پیچیده در مورد برخی فعالیت‌های جنایی را داشت. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس یک داستان واقعی، این فیلم هرگز آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. جاسوسی به نظر می‌رسد اما در نهایت به یک کمدی موقعیت تبدیل می‌شود. ظاهراً قدیمی به نظر می‌رسد، اما با توجه به توطئه‌های شرکتی در اخبار اخیر، کاملاً به روز به نظر می‌رسد. و ویتاکر، به صورت همدلانه‌ای توسط دیمن به تصویر کشیده شده است، که اجرای او مرز کاریکاتور را در نوردیده اما از خط قرمز عبور نمی‌کند. از همان لحظه‌ای که او را از طریق صدای ضبط شده می‌شنویم که افکارش را آشکار می‌کند - که از کلمه مورد علاقه آلمانی او ("kugelschreiber") تا بافت آووکادو تا جاه‌طلبی‌هایش در شرکت ADM در نوسان است - حس می‌کنیم که چیزی درست نیست. اما آیا این شرکت اوست؟ دولت؟ یا خود مارک؟استیون سودربرگ کارگردان، به‌خوبی تعادل بین کمدی و رمز و راز را حفظ کرده است. اگر او تصمیم به بازگویی مستقیم داستان گرفته بود، این فیلم به‌راحتی می‌توانست خسته‌کننده شود. اما این رویکرد کاملاً درست است. در هر صورت، ویتاکر یک افشاگر معمولی نیست: او دست‌وپا چلفتی، بی‌ملاحظه و پرمدعا است (دست‌کم در این روایت از داستان او). سودربرگ در حالی که تماشاگران را درگیر می‌کند، همزمان آنها را گیج می‌کند و بخشی از همان سفر گیج‌کننده‌ای است که تقریباً همه کسانی که ویتاکر با آنها مواجه می‌شود، در آن هستند. موسیقی (اثر ماروین هملیش)، طراحی صحنه - همه چیز درست و به‌جا است، حتی علامت تعجب بامزه در عنوان فیلم.