کی کریسمس ایو است؟

ایو سیمون (با بازی پیج هارد) در شب کریسمس در حالی که نوزاد بوده در آستانه یک کلیسا رها شده است. اکنون، 30 سال بعد، ایو با کریس (با بازی رومئو میلر) در رابطه جدی است و هر دو می‌خواهند با نامزدی، رابطه خود را به سطح بعدی ببرند. اما ایو فکر می‌کند تا زمانی که گذشته خود را نفهمد و نشناسد و نداند از کجا آمده، نمی‌تواند به زندگی خود ادامه دهد. کریس از پام (با بازی جولیانا هارکاوی)، کارآگاه خصوصی معروفی که در پیدا کردن والدین بیولوژیکی تخصص دارد، کمک می‌گیرد. ایو و پام با هم تلاش می‌کنند تا قطعات زندگی ایو را سر جایشان بگذارند. اما اگر ایو از چیزی که یاد می‌گیرد خوشش نیاید چه؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن سرپرستی در این کتاب صحبت کنند. آیا موافق هستید که هر فردی حق دارد بداند که هویت او چیست؟ آیا افرادی که فرزندانشان را برای سرپرستی می‌سپارند، حق حریم خصوصی دارند؟ چرا بله یا خیر؟
• آیا ایو، کریس و پام الگو‌های مثبت هستند؟ چرا، یا چرا نه؟ چه نقاط قوت و ضعف شخصیتی دارند؟
• چرا فیلم‌های تعطیلات اینقدر محبوب هستند؟ چه چیزی در مورد آنها دوست داریم؟ اگر این داستان در هر زمان دیگری از سال اتفاق می‌افتاد، چه تفاوتی داشت؟

والدین باید بدانند که «چه کسی شب کریسمس است؟» یک درام عاشقانه در مورد جستجوی زنی برای والدین بیولوژیکی خود است. تنها محتوای نگران کننده، برخی موارد نادر از فحش‌های خفیف (damnit و hell) و فلش بکی است که به نوشیدن الکل در گذشته اشاره می‌کند. شخصیت اصلی در نوزادی توسط مادر ۱۶ ساله‌اش رها شده بود و داستان اصلی، جستجو برای یافتن پاسخ‌ها از والدین بیولوژیکی اوست. در این فیلم چند بوسه سریع و چند صحنه نزدیک به بوسه وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

این داستان جدی از جستجوی یک زن برای والدین بیولوژیکی‌اش لحظات دلگرم‌کننده و طنزی ملایم دارد، اما مشکلاتی هم دارد. یکی از بزرگترین مشکلات این است که اگرچه بازیگری در فیلم «کریسمس ایو کیست؟» خوب است، اما بازیگران خیلی همدلی و هماهنگی ندارند. مشکل دیگر پیام‌های متناقض درباره‌ی فرزندخواندگی است. موضع فیلم واضح است که همه حق دارند بدانند که چه کسی هستند و بدون درک گذشته‌تان نمی‌توانید به جلو حرکت کنید. هیچ تلاشی برای حفظ حریم خصوصی کسانی که فرزندانشان را برای فرزندخواندگی می‌گذارند، نمی‌کند و خود ایو در نهایت تصمیم می‌گیرد که برای ادامه‌ی زندگی‌اش نیازی به درک گذشته‌اش ندارد. غیبت کامل والدین خوانده‌ی ایو و اندی هم در داستان خالی است.اما این فیلم حس صمیمیت زیادی ایجاد می‌کند و ممکن است با برخی از بینندگانی که تجربه فرزندخواندگی دارند یا فرزندخوانده بوده‌اند، ارتباط برقرار کند. اگرچه محتوای نگران‌کننده کمی دارد، اما جذابیت آن برای کودکان به دلیل بازیگران و داستان بزرگسالان و دربارهٔ افرادی در دههٔ ۳۰ زندگی‌شان محدود است.