بلندپرواز

در فیلم سوپر فلای، یانگ بلاد پریست (با بازی ترور جکسون) یک قاچاقچی مواد مخدر باهوش است که با هوشمندی در خیابان‌ها توانسته خود را از دید پلیس پنهان کند و از زندان دور بماند. یک شب در بیرون یک کلاب، یک عضو مست از گروهی به نام اسنو پاترول به سمت پریست شلیک می‌کند، اما او را نمی‌زند و به یک رهگذر بی‌گناه شلیک می‌کند. پریست نمی‌داند که شریک تجاری قدیمی‌اش، ادی (با بازی جیسون میچل)، دستور ترور اسنو پاترول را می‌دهد و این موضوع دردسرساز می‌شود. پریست تصمیم می‌گیرد که بازی را جدی‌تر بگیرد، مقدار زیادی کوکائین بفروشد، پول زیادی به دست بیاورد و با دو دوست‌دخترش، جورجیا (با بازی لکس اسکات دیویس) و سینتیا (با بازی آندره لوندو)، از شهر فرار کند. پریست از تامین‌کننده موادش، استاد سابقش، اسکاتر (با بازی مایکل کنت ویلیامز) تقاضای مواد بیشتر می‌کند، اما اسکاتر قبول نمی‌کند. پس پریست به سراغ رئیس خطرناک مواد، گونزالس (با بازی اسای مورالس) می‌رود. متاسفانه، پریست بعدا متوجه می‌شود که برای تمام عمر در "بازی" گیر افتاده است... مگر اینکه یک نقشه نهایی و خطرناک را به اجرا بگذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم سوپر فلای صحبت کنند. آیا در این فیلم برای خشونت عواقبی وجود دارد؟ آیا اعمال خشونت‌آمیز در فیلم بر اساس نژاد فرد مرتکب خشونت، به صورت متفاوتی نشان داده یا درک می‌شوند؟
• چگونه مسائل جنسی به تصویر کشیده می‌شوند؟ نقش‌های جنسیتی چطور؟ آیا زنان به‌طور عادلانه‌ای رفتار می‌شوند، یا اینجا بیشتر شبیه دارایی به نظر می‌رسند؟
• چگونه مواد مخدر در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا پیامدهای واقعی آن نشان داده می‌شود؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه بازسازی با نسخه اصلی مقایسه می‌شود؟ اصطلاح «بلکسپلویتشن» به چه معناست؟ آیا این فیلم را جزو آن ژانر در نظر می‌گیرید؟
• آیا شخصیت اصلی دوست‌داشتنی است، علی‌رغم اینکه قاچاقچی مواد مخدر است؟ اگر این‌طور است، چه ویژگی‌هایی در او دوست‌داشتنی است؟ چه اصول یا باورهای ارزشمندی دارد؟

والدین باید بدانند که سوپر فلای بازسازی نامتعادلی از فیلم کلاسیک 1972 است. هر دو فیلم داستان فروشنده مواد مخدر (ترور جکسون) را روایت می‌کنند که سعی دارد از این کار خارج شود و زندگی جدیدی را شروع کند. در فیلم، کوکائین زیادی نشان داده می‌شود و شخصیت‌ها گاهی آن را استنشاق می‌کنند. همچنین سیگار کشیدن و نوشیدن الکل و مستی در فیلم وجود دارد. خشونت شامل استفاده از اسلحه و شلیک است؛ چندین شخصیت فرعی کشته می‌شوند و پاشیدن خون نشان داده می‌شود. انتظار می‌رود مبارزه هنرهای رزمی، مشت زدن و کتک زدن را نیز ببینید، و همچنین تعقیض و گریز ماشین و انفجار. شخصیت اصلی دو دوست دختر دارد (که از وجود یکدیگر اطلاع دارند)، و شخصیت‌های دیگر نیز همینطور؛ یک صحنه به طور گرافیکی رابطه جنسی سه نفره را نشان می‌دهد. زنان بدون بالاتنه دیده می‌شوند و لباس‌های باشگاه استریپ بسیار کم پوش هستند. زبان فیلم بسیار تند و مکرر است و به طور مداوم از کلمات فحش، ناسزا و توهین نژادی استفاده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بازسازی این فیلم کلاسیک ۱۹۷۲ صاف‌تر است، با شخصیتی اصلی خونسرد و آرام و صحنه‌هایی لاغر و قوی، اما اغلب مضحک است و در نهایت طولانی می‌شود. کارگردان ایکس (با نام اصلی جولیان کریستین لوتز) و فیلم‌نامه‌نویس الکس تس بسیاری از خطوط شخصیت‌ها را از فیلم اصلی حفظ کرده‌اند، اما داستان اکنون در آتلانتا و نه نیویورک اتفاق می‌افتد. برخی از قسمت‌های فیلم سوپر فلای به‌روز شده و به موضوعات اخیر #جان_سیاهان_مهم_است می‌پردازد، مانند زمانی که شخصیت‌ها باید با یک پلیس شیطانی، بلوند و آبی‌چشم روبرو شوند. اما قسمت‌های دیگر در زمان گیر کرده‌اند، شاید بیشتر به خاطر فیلم صورت‌زخمی اثر برایان دی پالما باشد تا سوپر فلای اصلی اثر گوردون پارکس جونیور.لباس‌ها و مدل موهای زیبا، به همراه ماشین‌ها و باشگاه‌ها و خانه‌ها، به همراه موسیقی پرشور (که دو قطعه از موسیقی اصلی کورتیس میفیلد در سال ۱۹۷۲ را قرض گرفته است) مورد تأکید قرار گرفته‌اند. استفاده از کوکائین به عنوان محصول انتخابی، آن را بیشتر شبیه یک فیلم می‌کند تا یک واقعیت، انگار یک فیلم گمشده از دهه ۱۹۸۰ است که فقط امروز پیدا شده است. در ادامه داستان، کارگردان ایکس به طور قابل تحسینی بر عواقب اعمال تمرکز می‌کند، اما این امر نیز باعث کند شدن روند فیلم و جدی شدن بیش از حد آن می‌شود. ریتم فیلم کند می‌شود و تا پایان منظم فیلم، این سوپر فلای دیگر پرواز نمی‌کند.