پناه بگیر

پناه بگیر" داستان مردی به نام کرتیس (مایکل شانون) است که به‌طور فزاینده‌ای توسط رؤیاهای وحشتناکی درباره تهدیدی برای خانواده و خانه‌اش آشفته می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نحوه نمایش سلامت روان در فیلم "پناه بگیر" صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این نمایش واقع‌گرایانه بود؟ دیگران چگونه با کرتیس رفتار کردند؟ چرا صحبت درباره سلامت روان مهم است؟
• لطفا در مورد استفاده از الفاظ رکیک در فیلم صحبت کنید. آیا به نظر شما این الفاظ ضروری بودند یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشتند؟
• هانا شخصیتی کر و لال دارد که توسط یک بازیگر کر و لال ایفا شده است. چرا مهم است که نقش‌های کر و لال به بازیگران کر و لال برسد؟ چرا نمایندگی در رسانه‌ها مهم است؟
• چگونه ارتباط در این داستان نقش داشت؟ چرا ابراز صادقانه احساسات و گفتگوی صمیمانه با عزیزان اهمیت دارد؟ چگونه می‌توانم از رسانه‌ها برای بهبود مهارت‌های ارتباطی فرزندم استفاده کنم؟
• درباره‌ی رؤیا و کابوس‌های کرتیس صحبت کن. آیا این‌ها ترسناک بودند؟ فکر می‌کنی در برخی موارد چه چیزی را نمادسازی می‌کردند؟

والدین باید بدانند که «پناه گرفتن» یک درام روانشناختی با مضامین مرتبط با سلامت روان، گاهی استفاده از الفاظ رکیک و تروما است. داستان بر روی کاراکتر کرتیس (مایکل شانون) متمرکز است که زندگی‌اش به دلیل یک سری کابوس‌ها و توهمات به هم می‌ریزد و او را وادار به اعتقاد به نزدیک بودن یک طوفان آخرالزمانی می‌کند. همسر کرتیس، سامانتا (جسیکا چستین) رفتار او را تحمل می‌کند اما این موضوع نیز به نوبه خود بر زندگی شخصی و کاری او تاثیر منفی می‌گذارد. دختر آنها، هانا، ناشنوا است و توسط توا استوارت، بازیگر ناشنوا، ایفا شده است. کرتیس و سامانتا هر دو از زبان اشاره برای ارتباط با هانا استفاده می‌کنند. صحنه‌های خشونت در فیلم نادر و غیرگرافیکی هستند، اگرچه کابوس‌ها و توهمات کرتیس تروماتیک بوده و در برخی موارد به حوادث خشونت‌آمیز اشاره دارند. همچنین دو صحنه درگیری فیزیکی جزئی وجود دارد که شامل یک سیلی و یک نزاع با ضرب و شتم است. چند اتفاق و حادثه جزئی نیز منجر به خونریزی‌های خفیفی می‌شوند. استفاده از الفاظ رکیک نیز نادر است اما در برخی بحث‌های داغ و تند بین شخصیت‌ها شنیده می‌شود، از جمله چند مورد استفاده از کلمات "fuck" و "shit". شخصیت‌ها در برخی صحنه‌ها دیده می‌شوند که در حال نوشیدن الکل هستند و در یکی از صحنه‌ها به نظر می‌رسد فردی در حال رانندگی در حالت مستی است. همچنین کرتیس دیده می‌شود که برای کمک به شرایط خود، داروهای تجویزی مصرف می‌کند.

جف نیکولز، نویسنده و کارگردان، برای این فیلم درباره مردی سخت‌کوش که ترس شدید از طوفانی قریب‌الوقوع دارد و این ترس چیزی فراتر از سبک زندگی‌اش را تهدید می‌کند، مورد ستایش بین‌المللی قرار گرفت. در مرکز فیلم «پناه بگیر»، شانون، همکاری همیشگی نیکولز، به‌خوبی اضطراب شخصیت کرتیس را منتقل می‌کند که به‌آرامی به چیزی بسیار آزاردهنده‌تر تبدیل می‌شود و به‌نظر می‌رسد قرار است سلامتی، شغل و خانواده‌اش را از دست بدهد. این شروع جالبی است که با بازی‌های خوب زیادی پیش می‌رود، اما فیلم هرگز کاملا مشکل چگونگی سورئال بودن وضعیت کرتیس را حل نمی‌کند. چیزی که باقی می‌ماند، مخلوطی نامتوازن از فروپاشی عصبی و پیشگویی است. بسته به تفسیر، برخی بینندگان ممکن است احساس کنند که پایان‌بندی فیلم نیز آن‌ها را راضی نکرده است.احساس می‌شود که فیلم "پناه بگیرید" سختی‌های فزاینده‌ای را که جوامع کارگری با آن روبرو هستند، نمادسازی می‌کند و اگر چنین باشد، از زمان انتشار آن در سال 2011 همچنان به‌روز و مربوط است. اما در عین حال، این فیلم به‌طور عجیبی بدون جهت‌دهی است و هیچ تصوری از آینده شخصیت‌هایش ارائه نمی‌کند. همه اینها باعث می‌شود که این فیلم جسورانه و دشوار برای دسته‌بندی بر اساس ژانر باشد، اما در عین حال دشوار است که از تماشای آن لذت برد.