نگاه دلفین

چشم دلفین به بررسی اتفاقاتی می‌پردازد که برای دختری ۱۴ ساله با مشکلات عاطفی رخ می‌دهد، زمانی که متوجه می‌شود پدرش که مدت‌ها بود تصور می‌کرد مرده است، در واقع زنده است؛ و اتفاقاتی که رخ می‌دهد زمانی که آن پدر متوجه می‌شود صاحب فرزندی است. یک سال بعد از مرگ مادرش، الیسا نوجوان لس‌آنجلسی (با بازی کارلی شرودر) کلاس‌ها را می‌پیچاند و در دستشویی مدرسه ماری‌جوانا می‌کشد، دیگر به هیچ چیز اهمیتی نمی‌دهد، حتی به خودش. امیدوار به شروع تازه‌ای برای دختر، مادربزرگ الیسا (با بازی کاترین راس) او را به نزد هاوک (با بازی آدریان دانبار)، پدرش، که دلفین‌ها را در باهاما مطالعه می‌کند، می‌فرستد. اما این راه پر از تردید و سوءظن است؛ الیسا دیگر نمی‌داند چطور به کسی اعتماد کند، و هاوک باید یاد بگیرد چطور پدر باشد. او همچنین در حال مبارزه‌ای است که در حال از دست دادن آن است تا تحقیقاتش بر روی دلفین‌ها را ادامه دهد. خوشبختانه، آن مبارزه‌ای است که الیسا مایل است به آن بپیوندد، چرا که او به زودی متوجه می‌شود پیوند ویژه‌ای با دلفین‌ها دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل ناراحتی آلیسا صحبت کنند. چرا او آن‌طور رفتار می‌کرد، به‌خصوص مصرف الکل و مواد مخدر؟ عواقب این اعمال چه بود؟ اگر او پدرش و دلفین‌ها را پیدا نمی‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد این واقعیت که بسیاری از فیلم‌ها حیوانات را به‌عنوان موجوداتی آرامش‌بخش به تصویر می‌کشند که صلح را به روح‌های آشفته می‌آورند، بحث کنند. چرا؟ آیا این موضوع صحت دارد؟ چه چیزی در مورد حیوانات وجود دارد که شادی را به انسان‌ها می‌آورد؟ و انسان‌ها در مقابل چه چیزی به آن‌ها می‌دهند؟

والدین باید بدانند که این درام خانوادگی نه چندان جذاب شامل صحنه‌هایی است که در آن شخصیت اصلی، دختری ۱۴ ساله، ماری‌جوانا می‌کشد و بعداً به نظر می‌رسد از نوشیدن الکل بیهوش می‌شود. از طرف دیگر، تعاملات او با دلفین‌ها، طبیعت و پدرش باعث ایجاد تغییری عمیق و مثبت در دیدگاه و رفتار او می‌شود. در حالی که نوجوانان و جوانان بزرگ‌تر ممکن است از فیلم لذت ببرند، به ویژه صحنه‌هایی با دلفین‌ها، بینندگان جوان‌تر ممکن است از درام بین آلیسا و پدرش و بین او و شورای شهر گیج شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام خانوادگی صمیمی نیت‌های خوبی دارد اما در نهایت ناکام می‌ماند. چشم‌انداز زیبای باهاما به‌خوبی توسط مدیر فیلمبرداری، گای لیوِنت، به تصویر کشیده شده است. این چشم‌انداز با رنگ‌های اشباع‌شده‌ای به نمایش درآمده، بهشتِ کامل برای تسکین روح پریشان آلیسا. اما داستان کمی طول می‌کشد تا به جریان بیفتد، و اگرچه ریتم کند آن شاید عمدی باشد — شاید ادای احترامی به زندگی آرام باهامایی‌ها باشد؟ — اما برای داستانی با تضادهای درونی، فاقد تنش کافی است. تا زمانی که پدر و دختر بالاخره رودررو می‌شوند، «چشم دلفین» بالاخره به جریان اصلی داستان وارد می‌شود (به‌سختی).از جنبه مثبت، اشرودر الهام‌بخش است در نقش الیسا، یک کودک گمشده در جستجوی لنگرگاه (او جایزه بهترین بازیگر کودک را در جشنواره فیلم خانواده بین‌المللی به دست آورد). اما در نهایت، فیلم به دلیل ریتم کند، صحنه‌های کلیشه‌ای و دیالوگ‌های بی‌روح، ناکام می‌ماند.