نبراسکا

وودی گرانت پیر (با بازی بروس درن) ناگهان از خانه‌اش در مونتانا ناپدید می‌شود و شروع به پیاده‌روی در بزرگراه‌ها می‌کند. همسرش کیت (با بازی جون اسکویب) نگران و عصبانی است، اما وودی اصرار دارد که فقط در حال رفتن به نبراسکا است تا بلیط بخت‌آزمایی‌ای را که در پست دریافت کرده، تحویل بگیرد. پسرش، دیوید فروشنده لوازم صوتی (با بازی ویل فورت)، از اینکه در طول سرگردانی‌هایش او را سوار کند خسته می‌شود، و علی‌رغم اینکه می‌داند بلیط تقلبی است، موافقت می‌کند پدرش را به دفتر بخت‌آزمایی برساند. در طول سفر، آن‌ها از خانواده دیدن می‌کنند، ماجراهای مختلفی را تجربه می‌کنند، کمی دردسر درست می‌کنند، و به عنوان پدر و پسر به هم نزدیک‌تر می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسئله الکلیسم صحبت کنند. چرا شخصیت اصلی قبول نمی‌کند که الکلی است؟ آیا درست است که «آبجو حساب نمی‌شود»؟ بیننده در مورد مصرف الکل شخصیت‌ها چگونه باید احساس کند؟
• آیا این فیلم از شخصیت‌های شهرهای کوچک تمسخر می‌کند؟ آیا آن‌ها کاریکاتور یا کلیشه هستند؟ آیا آن‌ها شما را به یاد اعضای خانواده‌تان می‌اندازند، یا آفرینش‌های داستانی محض هستند؟
• چیزی که شخصیت‌هایی مثل وودی را -- غیرکلامی، بداخلاق، لجباز -- جالب می‌کند چیست؟
• چگونه فیلمبرداری سیاه و سفید، ظاهر و حس فیلم را تغییر می‌دهد؟ آیا ترجیح می‌دادید رنگی باشد؟

والدین باید بدانند که فیلم نبراسکا یک درام تلخ و شیرین با محوریت شخصیت‌هاست که داستان پسر بزرگسال و پدرش را در طول یک سفر جاده‌ای روایت می‌کند. زبان فیلم شامل چند مورد استفاده از کلمه "s--t" و حداقل یک مورد "f--k" به همراه تعداد زیادی کلمات قوی و زشت دیگر است. الکلیسم یک نگرانی احتمالی است: گفته می‌شود که پدر الکلی است، اما او این موضوع را انکار می‌کند و ادعا می‌کند که فقط آبجو می‌نوشد. (در طول فیلم مقدار زیادی آبجو مصرف می‌کند و یک یا دو بار مست می‌شود.) شخصیت اصلی دچار آسیب سر می‌شود و به بیمارستان می‌رود تا بخیه بخورد (کمی خون نشان داده می‌شود). یک درگیری کوتاه در بار و یک دزدی سریع در یک کوچه تاریک وجود دارد، بدون اینکه واقعاً عواقبی داشته باشد. شخصیت‌های مسن گاهی در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کنند، به صورت کمی گرافیکی، اما با نیت طنز. اگرچه بینندگان جوان‌تر از 15 سال ممکن است به این فیلم غمگین علاقه‌ای نداشته باشند، اما نوجوانان بزرگ‌تر و والدین آنها می‌توانند از آن لذت ببرند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با فیلم نبراسکا، الکساندر پین، کارگردان، ترکیبی از داستان پدر و پسری و فیلم جاده‌ای را به تصویر کشیده و آن را کاملا تازه و نوآورانه جلوه داده است. این تا حدی به دلیل انتخاب او برای فیلمبرداری با سیاه و سفید غمگین و تا حدی به دلیل انتخاب‌های غیرمعمول و دقیق بازیگرانش، بروس درن، بازیگر کهنه‌کار و ویل فورته، کمدین سابق برنامه شنبه شب زنده است. اما بیشتر به خاطر لحن ظریف، زیبا و تلخ و شیرین فیلم است که در سراسر فیلم حفظ می‌شود. این فیلم صبورانه اما کند نیست، غمگین اما خنده‌دار است، و افسرده اما امیدوارکننده. برخی از شخصیت‌های شهر کوچک فیلم ممکن است به عنوان کاریکاتور به نظر برسند، اما فیلم هیچ نشانه‌ای از تمسخر یا بدخواهی نشان نمی‌دهد. مانند فیلم فارگو، هرچند شخصیت‌ها گرایش‌های کارتونی دارند، اما همیشه در رفتار واقعی و قابل شناسایی ریشه دارند. اما از آنجایی که این شخصیت‌ها زیاد پرحرف یا فصیح نیستند، معجزه این است که چقدر در این اجراها با حداقل‌گرایی به نمایش درمی‌آید. این فیلم تجربه‌ای شگفت‌انگیز، تاثیرگذار و رضایت‌بخش است.