نامه‌هایی به خدا

تایلر دوهارتی (با بازی تانر ماگایر) پسر بچه‌ای هشت ساله، شیرین و دوست‌داشتنی است. او به سرطان مبتلا است و در حال مرگ. تایلر تصمیم می‌گیرد نامه‌هایی به خدا بنویسد و آن‌ها را به طور مرتب در صندوق پستی‌اش قرار دهد. این نامه‌ها توسط پستچی جدیدشان، بردی (با بازی جفری جانسون) که با مشکلات الکلی بودن، طلاق و یک دعوای حضانت زشت دست و پنجه نرم می‌کند، جمع‌آوری می‌شوند. بردی در مورد این‌که با نامه‌ها چه کند سردرگم است اما نمی‌خواهد آن‌ها را دور بیندازد. او با یک کشیش محلی تماس می‌گیرد و شروع به آشنا شدن با تایلر، مادر مهربانش مِدی (با بازی رابین لایولی)، برادر نوجوانش (با بازی مایکل کریستوفر بولتن) و دیگر خانواده‌هایی که در مسیر روزانه‌اش قرار دارند، می‌کند. در حالی که بردیِ درگیر مشکلات، دوستی‌اش را با دوهارتی‌ها عمیق‌تر می‌کند، ایمان تایلر الهام‌بخش او می‌شود تا به خودش اعتقاد پیدا کند. اما در حالی که بحران‌های شخصی بردی در حال افزایش است و به نظر می‌رسد نبرد تایلر با سرطان به پایان خود نزدیک می‌شود، بردی باید یک بار برای همیشه تصمیم بگیرد با نامه‌های تایلر چه کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد مواجهه با مرگ و فاجعه شخصی صحبت کنند. چگونه خوش‌بینی و ایمان شخصی تایلر به او در ماه‌های آخر زندگی‌اش کمک می‌کند؟ چگونه ایمان او بر اطرافیانش تأثیر می‌گذارد؟
• چگونه با پیامدهای نوشیدن الکل بردی برخورد می‌شود؟ چگونه سوء مصرف الکل او بر زندگی‌اش تأثیر می‌گذارد و چگونه به دلیل اعتقادش به خدا تغییر می‌کند؟
• چرا مادر تایلر در هنگام شنیدن نام خدا ناراحت می‌شود؟ چرا با مفهوم ایمان مشکل دارد؟ چه چیزی قلب او را تغییر می‌دهد؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم ارزش دیدن دارد، حتی اگر مسیحی نباشید؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که این درام شیرین و احساسی در مورد پسری است که در حال مرگ است و آن را ماموریت شخصی خود می‌داند تا اعتقادات مسیحی خود را به خانواده، دوستان و حتی غریبه‌هایی مانند پستچی خود گسترش دهد. همانند اکثر فیلم‌های مبتنی بر ایمان، خانواده‌هایی که مسیحی نیستند ممکن است با تبلیغ آشکار انجیل در فیلم احساس ناراحتی کنند، اما اگر مشکلی با داستانی با تم مذهبی ندارید، این موضوع نگران‌کننده نیست. آنچه ممکن است نگران‌کننده باشد، این واقعیت است که شخصیت اصلی کودک در حال مرگ است و در نهایت از دنیا می‌رود. اما به دلیل ایمان قوی او به خدا و زندگی پس از مرگ در بهشت، از مرگ نمی‌ترسد و مرگ او به آرامی و با مهربانی به تصویر کشیده شده است. در این فیلم هیچ توهین، صحنه‌های جنسی یا تبلیغات محصولی وجود ندارد، اما برخی از مواردی که در فیلم به آن اشاره شده است شامل الکلیسم (به طور خاص رانندگی در حالت مستی)، تاثیر طلاق بر والدین مجرد و چند صحنه کوتاه است که در آن بزرگسالان بسیار ناراحت می‌شوند و فریاد می‌زنند و/یا وسایل خود را تخریب می‌کنند. به طور کلی، پیام فیلم این است که حتی در مواجهه با تراژدی‌های شخصی، ایمان خود را حفظ کنید. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این یک فیلم ظریف نیست. عبارت «چه کاری عیسی انجام می‌داد؟» به‌طور کامل و بدون هیچ طنزی، در چند مورد گفته می‌شود. شکی نیست که این یک فیلم مسیحی با پیام انجیلی است و خود این موضوع مشکلی نیست. مشکل این است که فیلم (نه پیام آن) بیشتر شبیه یک ویدئوی یکشنبه‌مدرسه‌ای پرهزینه و با بازی خوب است که قرار است به گروه‌های جوانان نشان داده شود تا یک فیلم که حتی غیرمسیحیان (که احتمالاً مخاطب هدف هستند) از آن لذت ببرند. حتی فیلم آتش‌بس فراتر از پیام مبتنی بر ایمان خود، به‌طور کلی از همه ازدواج‌ها حمایت می‌کند و به زوج‌ها یادآوری می‌کند که باید روی ازدواجشان کار کنند تا آن را تقویت کنند. از سوی دیگر، نامه‌هایی به خدا، یک شخصیت اصلی تقریباً مقدس و در حال مرگ را به تصویر می‌کشد که در مواجهه با مرگ بسیار صادق و مومن است، به‌گونه‌ای که تاثربرانگیز است اما نه کاملاً قابل‌درک. در این مورد، همه غیرمومنان افرادی نیستند که تازه طلاق گرفته‌اند و در حال مستی به قهقرا می‌روند.این فیلم به نوعی به طور شگفت آوری بهتر از آن چیزی است که انتظار می رود -- بازیگران بزرگسال واقعا خوب هستند (به خصوص Lively و Johnson). اما داستان کودک بیمار بسیار ناراحت کننده است (و حتی می توان گفت دستکاری شده) و احساسات فیلم شبیه به فیلم های مخصوص Hallmark است. البته، فقط به این دلیل که می دانید او قرار است بمیرد به این معنا نیست که وقتی این اتفاق می افتد گریه نخواهید کرد، اما شاید بخواهید کارگردان را به خاطر تبدیل کردن یک پسر در حال مرگ به ابزاری برای تبلیغ مسیحیت بزنید. مثل فیلم To Save a Life، این فیلم هم خیلی بیش از حد است و خیلی درگیر پیام خود است تا بتواند به عنوان یک فیلم ارائه شود. برای دیدن فیلمی با پیام ظریف تر، فیلم Bella ساخته Alejandro Gomez Monteverde را تماشا کنید.