دیوید و گولیات

داوید چوپانی جوان است که قومش در آستانه نابودی توسط فلسطینیان هستند. در میان فلسطینیان، جالوت، جنگجویی بی‌رحم با جثه و قدرتی عظیم است که بی‌امان به اسرائیلیان توهین و ناسزا می‌گوید. فلسطینیان بی‌رحم هستند و می‌خواهند جنگجویان اسرائیلی را تا تسلیم شدن سرزمینشان گرسنه نگه دارند. جالوت می‌خواهد بجنگد، اما همه از جنگیدن با او می‌ترسند، به جز داوید که ایمانش به خداوند لرزان نیست؛ او باور دارد که این ایمان او را به پیروزی در برابر احتمالات ظاهراً غیرممکن خواهد رساند. در نهایت، شاه شائول تسلیم می‌شود و داوید، برخلاف خواسته برادرانش، سربازان و شاهزاده‌ای که در صورت شکست جالوت با او ازدواج خواهد کرد، با جالوت می‌جنگد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های بد صحبت کنند. به نظر شما یک فیلم از نظر کارگردانی، تدوین، بازیگری، تولید، داستان و نویسندگی چگونه می‌تواند «بد» باشد؟
• برخی از چالش‌های ساخت یک فیلم اقتباسی از داستان‌های کتاب مقدس که هم برای باورمندان و هم برای ناباورمندان عهد عتیق آشنا است، چه می‌تواند باشد؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های کتاب مقدس ساخته شده‌اند، چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم «دیوید و گولیاث» اقتباسی است از داستان عهد عتیق در مورد یک چوپان فروتن که با استفاده از تنها یک منجنیق و ایمان راسخ به خدا، غولی وحشتناک را شکست می‌دهد. در این فیلم، شخصیت‌ها در نبرد کشته می‌شوند و با میخ‌های چوبی به سینه‌شان فرو می‌روند. شخصیت‌ها کشته می‌شوند، تهدید به مرگ می‌شوند. فلسطینیان می‌خواهند سر یکی از دشمنان خود را ببرند و آن را بر بلندترین تیرک قرار دهند تا رقبایشان ببینند. صحنه‌ای نشان داده می‌شود که گولیاث در حال نوشیدن خون از سر گاوی سر بریده شده است. این فیلم از هر نظر وحشتناک است؛ حتی متعصب‌ترین مسیحیان هم از کیفیت پایین تولید، بازیگری ضعیف و دیالوگ‌های خنده‌دار غیرعمدی آن آزرده خواهند شد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

دیوید و گولیاث از هر نظر واقعاً افتضاح است. برای مثال، فلسطینیان آرایش چشم مردانه دارند و انگار دارند می‌روند کنسرت مریلین منسون در حدود ۱۹۹۹. سربازانی که برای اسرائیل می‌جنگند، جملاتشان را با «فقط می‌گم» تمام می‌کنند. داستان آنقدر کشدار است که برادر دیوید در پنج صحنهٔ مختلف، حداقل پنج بار، التماس می‌کند و خواهش می‌کند و از دیوید می‌خواهد که با گولیاث مبارزه نکند. «ارتش» شاید از بیست سرباز در هر دو طرف تشکیل شده باشد. و این تازه اول ماجراست. اگر مدرسهٔ فیلم دانشگاهی می‌خواست دوره‌ای با عنوان «چطور فیلم نسازیم ۱۰۱» برگزار کند، دیوید و گولیاث باید در صدر لیست «فیلم‌های اجباری» قرار بگیرد.این داستان که‌نه‌تنها در زمانه خود بلکه در هر زمانه‌ای می‌تواند جذاب باشد، مستحق چیزی فراتر از بازیگری ضعیف، دیالوگ‌های خنده‌دار، ارزش‌های تولیدی نازل و کارگردانی و تدوین کاملاً ناکارآمد است. نتیجه نهایی توهینی به هر دو گروه مخاطبان مذهبی و غیرمذهبی است.