پیاده‌روی در خواب

مت (مایک بیربیگلیا) دوست دارد کمدین شود اما به عنوان بارمن کار می‌کند. او یک دوست‌دختر فوق‌العاده به نام ابی (لورن آمبروز) دارد، اما بعد از هشت سال زندگی مشترک، والدینش (جیمز ربورن و کارول کین)، خانواده و دوستانشان شروع به پرسیدن این سوال می‌کنند که چرا ازدواج نمی‌کنند. در همین حین، مت دچار راه رفتن در خواب می‌شود که به سرعت خطرناک می‌شود. اما قبل از اینکه بتواند با این مشکلات روبرو شود، شروع به کار کمدی در جاده می‌کند. او که در هتل‌ها اقامت دارد و سفر می‌کند، مشکلاتش بیشتر می‌شود. یک رویای ترسناک راه رفتن در خواب درباره پریدن از پنجره باعث می‌شود مت بیدار شود و دست به کار شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چرا کمدی مت زمانی بهتر می‌شود که شروع به صحبت کردن درباره زندگی خودش می‌کند، به جای اینکه شوخی‌هایی درباره برنامه‌های تلویزیونی اختراع کند. چه چیزی باعث می‌شود که مخاطبان با او ارتباط برقرار کنند؟
• چرا مت با وجود اینکه می‌دانست این کار باعث آزار دخترش می‌شود و به رابطه‌شان آسیب می‌زند، با دختر آن بار رابطه جنسی برقرار کرد؟

والدین باید بدانند که "پیاده‌روی در خواب با من" یک درام مستقل کمدی است که توسط کمدین مایک بیربیگلیا نوشته، کارگردانی و بازی شده است، که بر اساس نمایش تک‌نفره او است که خود برگرفته از رویدادهای زندگی او به عنوان یک راه‌روندهٔ خواب است. این فیلم رویاهای شخصیت اصلی را به تصویر می‌کشد که گاهی خشونت‌آمیز هستند - برای مثال، در یک صحنه، او از پنجره بیرون می‌پرد و پاهایش بر اثر شیشهٔ شکسته زخمی می‌شود (خون نشان داده می‌شود). در رویای دیگری یک اسلحه وجود دارد. این شخصیت با دو زن می‌بوسد، یکی دوست‌دخترش در یک فلش‌بک و دیگری زنی در جاده. رابطه جنسی تلویحاً وجود دارد اما نشان داده نمی‌شود. زبان فیلم بسیار ملایم است و تنها یک "شیطنت" از تلویزیون شنیده می‌شود و "خدای من" استفاده می‌شود. در فیلم کمی نوشیدن الکل وجود دارد و شخصیت‌ها گاهی مست می‌شوند.

بربیجلیا یک کمدین دوست‌داشتنی و تقریباً بامزه است که به طور شگفت‌آوری در اجرای خود تقریباً از هیچ کلمه‌ی رکیکی استفاده نمی‌کند. فیلم "با من راه برو" که بر اساس زندگی بربیجلیا و به طور خاص مشکلات خوابگردی و مشکلات رابطه‌ای او ساخته شده است، توسط خود او به همراه ایرا گلس، مجری و تهیه‌کننده برنامه "این زندگی آمریکایی" از رادیو عمومی ملی، و جو بربیجلیا، برادرش، نوشته شده است. بربیجلیا گاهی اوقات با دیدگاه طنزآمیزی داستان را روایت می‌کند، اما پس از آن، فیلم یک درام شیرین و مؤثر است.بسیاری از موفقیت‌های این فیلم را باید به حساب بازی امبروز گذاشت که نقش خود را با احساس و انسانیت بازی کرده است. او این موضوع را باورپذیر می‌کند که این زوج می‌توانند علی‌رغم اینکه مت یک آدم افسرده است، کنار هم بمانند. اما تا نیمهٔ دوم فیلم پیش نمی‌رویم که فیلم واقعاً ریتم پیدا می‌کند و کشمکش را به اوج می‌رساند؛ نیمهٔ اول در الگویی ثابت گیر کرده و زمان زیادی را صرف معرفی شخصیت‌ها می‌کند. اما وقتی فیلم به خط پایان نزدیک می‌شود، دشوار است که واقعاً از همهٔ کسانی که درگیر این پروژه بوده‌اند خوشمان نیاید.