دشمنان مردم

در سال 1933، جان دیلینگر (با بازی جانی دپ) موجی از جرم و جنایت را آغاز کرد که 14 ماه به طول انجامید و از زمان آزادی‌اش از زندان شروع شد و با مرگش در خیابان‌های شیکاگو به پایان رسید. دیلینگر که توسط مردم به عنوان رابین هود مدرن یا حداقل یک مجرم کاریزماتیک که علیه بانک‌هایی که بسیاری از آمریکایی‌ها آنها را مقصر رکود بزرگ می‌دانستند، قیام کرده بود، در زمان خود یک ستاره بود، همانطور که ملווין پرویس (با بازی کریستین بیل)، افسر قانون که جی. ادگار هوور برای دستگیری دیلینجر اعزام کرده بود، نیز ستاره بود. در حالی که دیلینگر و پرویس هر دو توسط نیروهای خارجی به سمت افراط سوق داده می‌شوند، شکار آنها که مبتنی بر کشتن یا کشته شدن است، رقم می‌خورد...

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم صحبت کنند. سبک واقع‌گرایانه و تقریبا صمیمی آن (که با استفاده از دوربین‌های دیجیتال دستی تشدید شده است) چگونه بر تاثیر آن تاثیر می‌گذارد؟ آیا این سبک بیشتر یا کمتر از انفجارهای بزرگ (اما بدون خونریزی) و هرج و مرج فیلم‌های پرهزینه تاثیرگذار است؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نحوه‌ی به تصویر کشیدن مجرمان و مقامات اجرای قانون در فیلم صحبت کنند. چه چیزی دیلینگر را از پورویس متمایز می‌کند؟ هر دو باهوش و مصمم هستند؛ پس چرا یکی قهرمان است و دیگری ضدقهرمان؟ آیا حاکمیت قانون مهم‌تر است یا حاکمیت زور؟
• دليل محبوبيت ديلينگر، يك مجرم محکوم، در دوران رکود بزرگ چه بود؟ چرا بسياری از مردم طبقه کارگر از او استقبال ميکردند (و حتي از او پناهندگي ميکردند)؟ او چگونه از رسانه ها به نفع خود استفاده کرد؟

در این فیلم جنایی که در دهه ۱۹۳۰ اتفاق می‌افتد و جانی دپ در نقش جان دیلینگر، قاچاقچی معروف بانک، بازی می‌کند، صحنه‌های خشونت بسیار واقعی وجود دارد که ممکن است برای برخی تماشاگران آزاردهنده باشد. نبردهای مسلحانه مکرر و شدید هستند و شخصیت‌ها زخم‌های خونین و گوری متحمل می‌شوند و می‌میرند. یک زن در صحنه بازجویی کتک می‌خورد؛ شخصیت‌های دیگر به‌صورت بی‌رحمانه کشته می‌شوند. اگرچه صحنه‌های جنسی (به جز یک صحنه عاشقانه نسبتاً تند بدون برهنگی) و الفاظ چندانی در فیلم وجود ندارد (فقط یک بار از کلمه "فحش" استفاده می‌شود، به‌علاوه تعدادی کلمات نامناسب دیگر) که برای یک فیلم درجه R معمول است، اما تمرکز فیلم بر تفاوت‌ها و شباهت‌های میان پلیس‌ها و تبهکاران، الگوها و پیام‌های پیچیده‌ای را ارائه می‌کند. برخی از افسران اجرای قانون فاسد و بی‌رحم به تصویر کشیده می‌شوند، در حالی که دیگران متعهد، باوقار و کوشا هستند؛ به همین ترتیب، در میان مجرمان فیلم نیز افراد حرفه‌ای و آرام وجود دارند، اما برخی نیز جامعه‌ستیزانی با ماشه‌ای آسان هستند. سیگار کشیدن و نوشیدن الکل بسیار رایج است که با دوره تاریخی فیلم همخوانی دارد.

دشمنان مردم" قطعه‌ای تماشایی از سینمای دلهره‌آور است که با بازی ستاره‌ای بزرگ در نقش دپ به عنوان جان دیلینگر، جذابیت دوچندانی یافته است. اما این فیلم همچنین تاریک‌تر و پیچیده‌تر از اکشن تپانچه‌تومیه‌ای است که در تریلرها و پوسترها نشان داده می‌شود. مایکل مان، کارگردان، فیلم‌های جنایی زیادی مانند «گرما»، «همکار» و «شکارچی انسان» ساخته است، اما البته ما او را بیشتر برای این فیلم‌ها به یاد می‌آوریم. اما مان بیشتر به اخلاق، اخلاقیات و جامعه علاقه‌مند است تا به اکشن ساده و سطحی--حتی اگر بتواند و بکند، دنباله‌های اکشن فوق‌العاده‌ای را به عنوان بخشی از درام‌های عمیق‌تر خود ارائه دهد.این فیلم همچنین به دنبال داستانی برای روایت کردن است - دیلینگر دپ بدون گذشته وجود دارد و پرویس بیل یک رمز ناشناخته است. ماریون کوتیار عشق زندگی دیلینگر را بازی می‌کند و او بین به تصویر کشیدن زنی شیفته و مجذوب جاذبه‌های خطرناک دیلینگر و فردی خودآگاه و آگاه به اعمال خود، مرز ظریفی را رعایت می‌کند. شاید «دشمنان مردم» داستان‌های زیادی داشته باشد و کمی هم به دلیل نبودن قوس داستانی مشخصی فراتر از صعود و سقوط رمانتیک دیلینگر، محدود شده باشد. اما تکنیک آن بلافاصله آشکار است و بافت‌های پنهان در داستان، هرچه بیشتر درباره آنها فکر می‌کنید، خود را به عنوان موضوعاتی جالب‌تر نشان می‌دهند. «دشمنان مردم» فیلمی با عمق واقعی است و فرصتی خوشایند برای درگیر شدن با یک فیلم در فصل تابستان بلاکباسترهای سطحی است.