عریان

روب اندرسون (مارلون وینز) در فیلم «عریان» در آستانه تجربه یکی از شادی‌های بزرگ زندگی است. او معلمی است که انگیزه چندانی ندارد و قرار است با مگان سوپ (رجینا هال)، یک پزشک موفق با پدری ثروتمند (دنیز هیزبرت) ازدواج کند. شب قبل از عروسی، در حالی که مگان و دوستانش در حال جشن گرفتن هستند، روب و شاهد ازدواجش برای «فقط یک نوشیدنی» بیرون می‌روند. ناگهان، در لحظه‌ای شکننده روز بعد، روب بیدار می‌شود، عریان و تنها، در آسانسور. تنها چند ثانیه قبل از باز شدن درهای آسانسور، روب با جمعیتی در لابی هتلی مواجه می‌شود. و به ناامیدی خود، متوجه می‌شود که برای مراسم عروسی باشکوه کلیسا که قرار است بدون او شروع شود، دیر کرده است. با عدم دسترسی به منابع، روب باید فوراً خود را مخفی کند، به کلیسا برود و عروسش را به دست آورد. اما بعد از یک ساعت کوتاه، روب دوباره خود را روی کف آسانسور می‌یابد، فقط برای اینکه این فاجعه دوباره شروع شود! و دوباره، تا زمانی که داماد متحیر مجبور شود لحظه را بارها و بارها تجربه کند. روب شگفت‌زده و ترسیده است، مگان ناامید است، پدرش امیدوار است و مهمانان عروسی متحیرند. دشواری‌های این معما با حضور یک دوشیزه افتخاری حسود (الیزا کوپ)، معشوقه سابق به نام کودی (اسکات فولی) که مورد علاقه پدر عروس است و بی‌خیالی قبلی روب، بیشتر می‌شود. آیا روب می‌تواند خودش را از این حلقه بی‌پایان رها کند و مردی شود که قرار بود باشد؟

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد تعریف طنز "کم‌مایه" صحبت کنند. چه عناصری از کمدی را در این ژانر انتظار دارید (مثلاً کمدی موقعیت، شخصیت‌پردازی اغراق‌آمیز، برهنگی در انظار عمومی)؟ کدام یک از این عناصر در فیلم "برهنگی" وجود دارد؟ برخی از کمدی‌های مورد علاقه‌ی شما که ممکن است در این دسته قرار بگیرند، کدام‌اند؟»
• آیا فکر می‌کنید حتی در یک فیلم کمدی، شباهتی به منطق لازم است تا داستانی رضایت‌بخش باشد؟ آیا فیلم‌سازان تلاشی برای توضیح اتفاقاتی که برای راب در فیلم «عریان» افتاد، در یک زمینه کلی یا در حوادث فردی، انجام دادند؟ آیا پذیرفتن بی‌معنایی یک موقعیت، عدم منطق را قابل قبول‌تر می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟
• «دربارهٔ سیر تحول شخصیت راب فکر کنید. آیا سکانس‌های متعدد بیداری مجدد فیلم به‌خوبی تغییر او را دنبال و توجیه می‌کنند؟ دقیقاً چه اتفاقی افتاد که او دربارهٔ بی‌مسئولیتی‌اش "چشمش باز شد" و رفتارش تغییر کرد؟»

والدین باید بدانند که فیلم «برهنه» یک کمدی فکاهی است که در آن شخصیت اصلی مجبور است بارها و بارها یک ساعت از روز عروسی خود را دوباره تجربه کند. هر بار، او برهنه در کف آسانسور بیدار می‌شود، سپس باید تلاش کند تا لباس بپوشد و خود را به کلیسا و کنار عروسش برساند. فیلمسازان با استفاده از زاویه دوربین و اشیاء مختلف، برهنه بودن کامل او را پنهان می‌کنند، اما این مفهوم، تمرکز اصلی فیلم است. می‌توان انتظار گفتگوهای جنسی (شوخی، پرسش در مورد وفاداری، کنایه) و تعداد زیادی الفاظ رکیک، از جمله "s--t" "ass," "balls," "junk," "hell," و یک مورد استفاده از "f--k" را داشت. شخصیت‌ها یکدیگر را می‌بوسند؛ یک روسپی شخصیت برجسته فیلم است؛ و رقص‌های طنزآمیز و شهوانی وجود دارد. صحنه‌های کمدی اسلپ‌استیک، از جمله افتادن، تصادف، مشت‌زنی، تعقیب و گریز و سوارکاری‌های وحشیانه، به‌طور مکرر اتفاق می‌افتند. به جز حضور برخی بازیگران آفریقایی-آمریکایی با استعداد، هیچ چیز دیگری در این فیلم وجود ندارد که آن را به نوجوانان علاقه‌مند به کمدی‌های اسلپ‌استیک توصیه کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

«این فیلم، داستان بلوغ یک فرد بالغ اما نابالغ است و مملو از شوخی‌های بصری درباره برهنه بودن، شخصیت‌های سطحی، داستانی بسیار قابل پیش‌بینی و برخی پیام‌های اخلاقی درباره عدم تحمل فرهنگی است. فیلم "برهنه" بر اساس یک فرضیه مضحک، فاقد منطق و با صحنه‌های تکراری ساخته شده است که خیلی زود آزاردهنده می‌شوند. مارلون وینز، فردی پرشور است که برای خنداندن تماشاگران، هر کاری می‌کند، حتی در فیلمی احمقانه مثل این. او اگر امیدوار به گذار از "کمدین" به "بازیگر" باشد، به خودش لطفی نکرده است. این فیلم که بر اساس فیلمی سوئدی در سال ۲۰۰۰ ساخته شده، تلاش دارد نسخه برهنه‌ای از فیلم "روز گراندهاگ" با بازی بیل موری باشد، اما فاقد هوشمندی، طنز و ملاحظه‌ای است که آن فیلم را تعریف می‌کرد. توصیه نمی‌شود.»