در پی نور

در بیداری نور، زندگی مری (رم بروکس) روتینی است از مراقبت از پدرش که بیمار است و فروش آب معدنی به گردشگران در شهر کوچک خود. وقتی با غریبه‌ای به نام کول (مت بوش) که در سفر خود از سراسر کشور توقف کرده است، ملاقات می‌کند، این ملاقات او را به سفری از خودشناسی سوق می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چگونه این فیلم، پیامدهای عاطفی برای کودکی را نشان می‌دهد که باید مراقب والدین خود باشد.
• آیا این فیلم را مذهبی می‌دانید؟ چرا، یا چرا نه؟ همچنین، فیلم‌ساز آن را یک فیلم عاشقانه توصیف کرده است. آیا آن را در این ژانر قرار می‌دهید؟
• چگونه بیدار شدنِ نور شخصیت‌هایی با معلولیت‌های جسمی و رشدی را به تصویر می‌کشد؟ آیا این به تصویر کشیدن‌ها واقع‌گرایانه بودند؟ آیا این درست است که بازیگران بدون معلولیت این نقش‌ها را بازی کردند؟ چرا تنوع و نمایندگی در رسانه‌ها مهم است؟

والدین باید بدانند که بیداری نور فیلمی زیبا با داستانی ظریف در مورد تعادل بین هدف و مسئولیت است. فیلم با حال و هوای رمانتیک شروع می‌شود، اما بعد از رد شدن بوسه، شاید بهترین تعریف برای رابطهٔ مرکزی دوستی باشد. این فیلم دارای عناصر ظریف مذهبی است: با نقل قولی از کتاب مقدس آغاز می‌شود و بیننده صدای افکار درونی شخصیتی را می‌شنود که به خورشید نگاه می‌کند. شخصیت‌های اصلی مری (رم بروکس) و کول (مت بوش) محترم و درستکار هستند و در فیلم هیچ زبانی تند، خشونتی، صحنهٔ جنسی یا مصرف مواد وجود ندارد. با این حال، هیچ چیز جالبی هم برای جذب کودکان وجود ندارد -- درگیری شخصیت‌ها با مسئولیت‌های بزرگسالی شاید برای کودکان خیلی قابل درک نباشد. در فیلم شخصیت‌های فرعی با معلولیت‌های جسمی و رشدی وجود دارند، اگرچه بازیگران بدون معلولیت این نقش‌ها را بازی می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تنها کودکان هنردوست این فیلم را تحسین خواهند کرد که به‌خوبی در هیچ ژانری نمی‌گنجد، زیرا قدرت آن در زیبایی‌شناسی آن است. تقریباً به‌طور کامل با نور طبیعی فیلمبرداری شده است، این درام تأملی به‌طور زیبایی فیلمبرداری شده اما داستان آن کم‌رنگ است. در واقع، چیزی فراتر از خلاصه بالا وجود ندارد. تعداد فوق‌العاده‌ای از صحنه‌های فیلم از شخصیت‌هایی است که به چیزها خیره می‌شوند و مونتاژهای موسیقی پیانو از افرادی که در علف‌های طلایی یا مزارع قدم می‌زنند. گاهی اوقات، تقریباً احساس می‌شود که Wake of Light یک ویدیوی موسیقی برای پیانیست جاش کرامر است. و در حالی که ستودنی است که نویسنده/کارگردان رنجی فیلیپ دو نقش مکمل قابل‌توجه برای شخصیت‌هایی با معلولیت نوشت، به تصویر کشیدن پرانرژی و کودکانه بازیگر غیرمعلول تایلر استیلمن از یک مرد جوان (شاید نوجوانی؟ شاید مسن‌تر؟) با معلولیت رشدی نامشخص ممکن است برخی از بینندگان را ناراحت کند.مری و کول در مسیرهای مخالف قرار دارند. او رویای کاوش در آمریکا را دارد اما در شهر کوچک خود گیر افتاده است، زیرا باید از پدرش مراقبت کند. برعکس، او در سفری در سراسر کشور است تا به پدرش ادای احترام کند و ما می‌فهمیم که از یک تعهد اجتناب می‌کند. آنها چند روزی را با هم به‌طور دوستانه می‌گذرانند. اما این روزها تاثیری بر آینده زندگی آنها می‌گذارد. این چیزی است که بسیاری از بزرگسالان می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند: شخصی برای مدت کوتاهی وارد زندگی شما می‌شود، حتی اگر به دنبال ساختن آینده‌ای با او نباشید، می‌تواند نقش کلیدی در ساختن آینده شما داشته باشد. این درام بینندگان را به سفری می‌برد، اما باید تجربه‌ای از زندگی داشته باشید تا آن را درک کنید. و حتی با این وجود، ممکن است درک نکنید.