روزی من یک کندو بودم

یک سال بعد از فوت پدر لین (پاریس وارنر) بر اثر سرطان، مادرش با مرد مورمون ازدواج می‌کند و لین را با عمه و دخترعمه ناتنی‌اش تنها می‌گذارد و خودش با همسر جدیدش به ماه عسل سه هفته‌ای می‌رود. لین تحت تاثیر دخترعمه عجیب و غریب خود، فیبی (میلا اسمیت) که از اضطراب رنج می‌برد، قرار می‌گیرد و خودش را تحت فشار می‌بیند که به همراه او در اردوی دخترانه مورمون شرکت کند. وقتی لین به اردو می‌رسد، مطمئن است که باید یک هفته کسل‌کننده را با دختران خشک و رسمی که تمام کلیشه‌هایی که او در مورد مورمون‌ها شنیده را برآورده می‌کنند، بگذراند، اما با گذشت هفته، متوجه می‌شود که چیزهای زیادی در مورد ایمان، خانواده و پذیرش وجود دارد که باید یاد بگیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد همدلی در فیلم «روزی که زنبور عسل بودم» صحبت کنند. چگونه لین همدردی خود را با فیبی نشان می‌دهد؟ چگونه از تجربه‌اش در مورد مرگ پدرش برای ارتباط با تجربیات فیبی استفاده می‌کند؟
• بسیاری از شخصیت‌ها به شیوه‌های مختلف همدلی خود را با یکدیگر نشان می‌دهند. ندرا چگونه با لین همدردی می‌کند؟ لین چگونه با فیبی همدردی می‌کند؟ لین چه چیزی در مورد همدردی به بری یاد می‌دهد؟
• چگونه کمپ‌رها کار تیمی را نشان می‌دهند؟ بری چه چیزی در مورد رهبری و اینکه یک رهبر خوب برای هم‌کمپ‌رهایش باشد، یاد می‌گیرد؟

والدین باید بدانند که «روزی من یک کندو بودم» یک کمدی در مورد نوجوانی غیر مورمون است که به اردوی تابستانی قدیسان آخرالزمان می‌رود. این فیلم به شوخی با کلیشه‌های رایج در مورد مورمون‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که اردوها (و همه مورمون‌ها) فراتر از تصورات از پیش تعیین‌شده شخصیت اصلی هستند. اما بینندگان غیرمذهبی ممکن است تمرکز بر ایمان را آزاردهنده بدانند. در این فیلم محتوای بحث‌برانگیز زیادی وجود ندارد، اگرچه بزرگسالان در آن به نوشیدن شامپاین می‌پردازند و دختری نوجوان نیز از بطری شامپاین جرعه‌ای می‌نوشد. صحنه‌های عاشقانه محدود به بوسه‌ای بین یک زوج متاهل و همچنین نگاه‌های عاشقانه‌ای است که به دو نگهبان پارک که توسط اردو و رهبران اردو «داغ» تلقی می‌شوند، انداخته می‌شود. همچنین توهین‌های ملایمی (مثل بچه لوس و خراب‌شده) وجود دارد و یکی از اردوها وقتی با یک گلوله برفی به صورتش برخورد می‌کند، دچار خونریزی بینی می‌شود. پدر یکی از شخصیت‌های اصلی به علت سرطان می‌میرد و او باید با غم و اندوه ناشی از مرگ او کنار بیاید. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم سرشار از آهنگ‌های مذهبی و کلیشه‌ای اردوگاهی است و داستانی قابل پیش‌بینی دارد، اما این کمدی صمیمی با لحنی خودانتقادی، پیام‌های دستوری و مستقیم را قابل هضم می‌کند. بازیگران اصلی (پاریس وارنر و میلا اسمیت) باورپذیر و جذاب هستند، حتی زمانی که دیالوگ‌ها کمی آزاردهنده می‌شوند. و در حالی که داستان فیلم جدید نیست، تلاش فیلم برای نشان دادن جنبه‌ای جدید از یک گروه مورد انتقاد، ستودنی و گاهی بسیار خنده‌دار است.در حالی که احتمالاً فیلم «وقتی زنبور عسل بودم» بیشتر برای مخاطبان مذهبی (به‌ویژه مورمون‌ها) جذاب است، پیام‌های قوی در مورد تحمل و مدارا دارد که برای بیشتر والدین جذاب خواهد بود. و خانواده‌هایی که به دنبال فیلمی با مضمون ایمان برای نوجوانان هستند، مطمئناً از آن لذت خواهند برد.