صورت‌زخمی

سه‌گانه قدرتمند کارگردان برایان دی‌پالما، فیلم‌نامه‌نویس الیور استون و بازیگر آل پاچینو در کنار هم این بازسازی دهه ۸۰ فیلم گانگستری کلاسیک هاوارد هاکس، صورت‌زخمی را خلق کردند. این فیلم داستان پناهنده کوبایی، تونی مونتانا (با بازی آل پاچینو) است که به قله صحنه کوکائین میامی می‌رسد، اما در نهایت طعمه اعتیاد و ترور خود می‌شود. میشل فایفر در نقش الویرا، همسر تونی، به‌قدری خوب نقش یک معتاد بی‌تفاوت را بازی می‌کند که علاقه او به تونی تقریباً غیرقابل درک است. در ادامه نسخه ۱۹۳۲، رابطه تسلط‌جویانه تونی با خواهرش جینا (با بازی مری الیزابت ماسترانتونیو) رنگ و بوی تمایلات نامشروع دارد؛ اما در این نسخه، جینا در مواجهه با تونی به‌شدت خشونت به خرج می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که داستان تونی یک سناریوی صعود و سقوط است و چگونه به وضوح نشان می‌دهد که سبک زندگی فاسد یک قاچاقچی مواد مخدر چگونه می‌تواند به راحتی فرو بپاشد. آیا شخصیت آل پاچینو، سبک زندگی خشونت‌آمیزش را جذاب‌تر از آنچه واقعا هست، نشان می‌دهد؟
• آیا خشونت تصویری و کلامی برای انتقال داستان ضروری است یا صرفاً افراطی است؟
• درباره روابط پیچیده تونی با زنان چه می‌توان گفت؟ آیا تونی در هیچ لحظه‌ای از فیلم شاد یا راضی به نظر می‌رسد؟ آیا هیچ‌یک از شخصیت‌ها این‌گونه هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم صورت‌زخمی از ابتدا تا انتها بسیار خشونت‌آمیز است و برای افراد زیر ۱۷ سال توصیه نمی‌شود. این فیلم طرفداران خاص خود را پیدا کرده است، به‌ویژه در میان پسران نوجوان. با وجود مرگ شخصیت اصلی به دلیل رفتارهای مجرمانه خشونت‌بارش، عصبانیت‌ها و پرخاشگری‌های او ممکن است برای نوجوانان پرخاشگر جذاب باشد. علاوه بر این، دیالوگ‌های پر از الفاظ زشت و رکیک در این فیلم از جمله دیالوگ‌های به‌یادماندنی در تاریخ سینما است و بسیاری از این دیالوگ‌ها در ترانه‌های هیپ‌هاپ ۲۰ سال اخیر مورد استفاده قرار گرفته است. تونی با همسرش بسیار بد رفتار می‌کند و به او توهین می‌کند. کوکائین در این فیلم به‌طور مداوم حضور دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

آل پاچینو در فیلم صورت زخمی یکی از اولین و بهترین بازی‌های واقعاً پرشور و اغراق‌آمیز خود را به نمایش می‌گذارد. این فیلم به همراه فیلم داستان عامه‌پسند (۱۹۹۴) به عنوان فیلمی که نوجوانان (به خصوص پسرها) حتماً باید ببینند، شناخته می‌شود. این فیلم‌ها برای کسانی که عاشق خشونت همراه با دیالوگ‌های طنز سیاه و فراوان هستند، جذابیت دارد. (به عنوان مثال: «با دوست کوچولوی من سلام کنید.»)هر بخش از فیلم، از حرکت دوربین تا طراحی صحنه، به‌طور افراطی انجام شده، مانند زندگی تونی، و در این حس، فیلم سرشار از احساس خودخواهی و بی‌اخلاقی دهه ۱۹۸۰ است. این فیلم بسیار خشونت‌آمیز است و برای افراد زیر ۱۷ سال توصیه نمی‌شود.