حصارها

در این اقتباس از نمایشنامه استادانه آگوست ویلسون با نام «فنس‌ها»، تروئی مکسون (با بازی دنزل واشنگتن) یک کارگر زحمتکش جمع‌آوری زباله است که تلاش می‌کند در دنیای دهه ۱۹۵۰، جایی که هنوز بر اساس رنگ پوستش قضاوت می‌شود و انتظارات بالایی از او به‌عنوان یک مرد و پدر وجود دارد، جایگاه خود را پیدا کند. اگرچه تروئی ورزشکار بااستعدادی بود، اما فرصت‌های او در لیگ سیاه‌پوستان چیزی جز یک شغل بی‌آینده (و دوره‌ای در زندان) به همراه نداشت؛ کودکی سخت و پر از رنج او را همچنان آزار می‌دهد. اما تروئی ظاهراً متوجه نیست که گناهان پدرش چگونه بر او تأثیر گذاشته و نحوه ارتباط او با پسرانش (با بازی جوان آدپو و راسل هورنسبی) را شکل داده است. همسرش رز (با بازی ویاولا دیویس) سال‌هاست در کنار او ایستاده است، اما او نیز از انتظاراتی که بر دوشش گذاشته شده، رنج می‌برد، گاهی اوقات توسط خود تروئی.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مضامین فیلم «فنس‌ها» صحبت کنند. این فیلم چگونه پدر و مادر بودن و ازدواج را به تصویر می‌کشد؟ تجربه تروئی با نژادپرستی چگونه بر او و در نتیجه دیدگاهش نسبت به جهان تأثیر می‌گذارد؟
• آیا شخصیت‌های این داستان را الگو و سرمشق مناسبی می‌دانید؟ چرا یا چرا نه؟
• «فیلم چگونه به ارزش پشتکار و استقامت می‌پردازد؟ چرا این ویژگی، یک قدرت شخصیتی مهم است؟»
• آیا فیلم‌های دیگری را که بر اساس نمایشنامه‌ها ساخته شده‌اند، دیده‌اید؟ این فیلم در مقایسه با آنها چگونه است؟ آیا ویژگی‌های مشترکی بین آنها وجود دارد؟

«والدین باید بدانند که دنزل واشینگتن و ویونا دیویس در فیلم "فنس‌ها" ایفای نقش کرده‌اند، که توسط آگوست ویلسون، نمایشنامه‌نویس، از نمایشنامه خودش اقتباس شده است. این فیلم درام قدرتمندی است که با موضوعاتی مانند خیانت، تعصب، جرم و مجازات، خشم پدر و پسر، و بخشش، به همراه پایداری، سر و کار دارد. بنابراین، اگرچه محتوای جنسی و خشونت‌آمیز به صورت تصویری نمایش داده نمی‌شود، اما احتمالاً برای بینندگان جوان هنوز هم بسیار شدید و تاثیرگذار است. می‌توانید انتظار فحاشی‌های گاه‌به‌گاه (از جمله "s--t") و استفاده بسیار مکرر از کلمه "N" را داشته باشید، به همراه نوشیدن الکل، درگیری‌های کلامی و فیزیکی، توصیف یک قتل، و گفتگوی صریحی در مورد یک رابطه نامشروع. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

فیلم‌نامه ویلسون، که بر اساس نمایشنامهٔ موفق خودش نوشته شده، نوشیدنی قوی است که از اولین جرعه، دل‌چسب و گرم‌کننده است و سپس به جوش می‌آید. این فیلم پرشور، خسته‌کننده، و در عین حال ارزشمند است. واشینگتن علاوه بر بازیگری، کارگردانی فیلم را نیز بر عهده دارد و دقت زیادی به خرج می‌دهد تا وفادار به منبع اصلی باشد و با ساده‌سازی و خلاصه‌سازی، اجازه می‌دهد زبان و درام ذاتی داستان خودشان سخن بگویند.هرچند که داستان در یک مکان ثابت نمی‌ماند، اما ریشه‌های تئاتری فیلم در این واقعیت آشکار است که تقریباً تمام اتفاقات در یک خانه رخ می‌دهد. اما این موضوع به روایت داستان کمک می‌کند و احساس محدودیت تروئی، رز و پسرانشان را منعکس می‌کند. تمام بازیگران فوق‌العاده هستند، به‌ویژه دیویس که نقش رز را با همدلی، درک و ظرافت بازی می‌کند. زمانی که او در نهایت در اواخر فیلم، جمله‌ای سرنوشت‌ساز را بر زبان می‌آورد، احساس می‌کنید که قلبتان پاره می‌شود. تماشای فیلم «فنس‌ها» در قالب سینمایی، بدون انرژی و هیجان تئاتر زنده، نیاز به تمرکز و تلاش دارد، اما همچنان شاهکاری است.