کریسمس با حرف بزرگ سی

شهر ترپر فالز، آلاسکا، بیش از ۵۰ سال است که کریسمس را به سبک مسیحیان جشن می‌گیرد. اما از زمانی که میچ برایت (با بازی دنیل بالدوین)، یکی از ساکنان سابق شهر، به عنوان یک وکیل بزرگ‌منش و بی‌دین با هدف مشخص حذف مسیح از کریسمس و کاندیداتوری برای شهرداری به شهر بازگشته، اهالی شهر مطمئن نیستند که سرنوشت سنت‌های محبوبشان چه خواهد شد. اما قبل از اینکه شهردار فعلی، دن رید (با بازی تد مک‌گینلی) و خانواده‌اش بتوانند راهی برای مقابله با نقشه‌های میچ برایت پیدا کنند، باید باورهایشان را در مورد معنای واقعی تحمل و مدارا بازنگری کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه جشن گرفتن تعطیلات صحبت کنند. آیا خانواده شما کریسمس را جشن می‌گیرد؟ اگر اینطور است، چگونه؟ اگر نه، در طول تعطیلات چه کاری انجام می‌دهید؟ دوستان یا اعضای خانواده‌تان چه کاری انجام می‌دهند؟
• آیا فکر می‌کنید راهی وجود دارد که بتوان در شادی تعطیلات شرکت کرد حتی اگر فرد مذهبی نباشید؟ این چطور می‌تواند باشد؟
• آیا این فیلم دو دیدگاه عادلانه اما مخالف را به تصویر می‌کشد؟ چرا بله یا خیر؟ مسیحیان و بی‌خدایان در فیلم چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ کدام گروه با تحمل و خوبی بیشتری نشان داده می‌شود؟ چگونه می‌توان این گروه‌ها را با تعادل در فیلم به تصویر کشید؟

والدین باید بدانند که کریسمس با حرف بزرگ C یک فیلم مسیحی است که درباره‌ی شهر کوچکی است که برای حفظ مسیح در کریسمس مبارزه می‌کند، علی‌رغم دستور موقت دادگاه برای ایجاد شمول بیشتر در زبان و نمایش‌های جشن‌های تعطیلات شهر. این فیلم اساسا پاسخی است به ایده‌ی «جنگ بر سر کریسمس» با هدفی مشخص برای ترویج دیدگاه مسیحی. هیچ محتوای نامناسبی برای کودکان در این فیلم وجود ندارد، اما بخش زیادی از داستان و بحث فیلم شامل چالش بر سر دور زدن حفره‌های قانونی و جشن گرفتن کریسمس به همان روشی است که همیشه بوده، و به شدت ایده‌ی اینکه گفتن «تعطیلات خوش» چیزی نیست که برای تحمل مذهبی انجام دهید، بلکه ایده‌ای است که «دشمنان خدا» برای از بین بردن کامل مذهب ترویج کرده‌اند. این فیلم برای کودکان بزرگتر مناسب است و برای کسانی که به دنبال نگاهی واقعا متعادل به چگونگی همزیستی باورمندان و بی‌باوران هستند، مناسب نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کریسمس با حرف بزرگ سی فیلمی است که برای شما اهمیتی ندارد که خوب فیلمبرداری شده (که هست)، خوب بازی شده (که تا حد زیادی هست) و با نیت خوب (که کاملا هست). چیزی که در فیلمی با این برنامه آشکار اهمیت دارد این است که شما در کدام طرف این استدلال قرار دارید و اگر در طرف اشتباه باشید، لذت بردن از آن یا تحت تاثیر قرار گرفتن سخت خواهد بود. هدف آن ساخت فیلمی درباره تحمل و روح واقعی کریسمس است و تا حدی به این هدف دست می یابد. مسیحیان در فیلم راهی برای دور زدن یک حفره قانونی پیدا می کنند که از جشن گرفتن فقط کریسمس جلوگیری می کند و با حسن نیت عمل می کنند -- با مهربانی و اعمال خوب، آنها استراتژی می دهند، آنها هنوز می توانند به دیگران نشان دهند که کریسمس درباره چیست، حتی اگر مجبور باشند به جای "کریسمس مبارک" بگویند "تعطیلات شاد".این فیلم در تلاش اشتباه خود برای ایجاد تعادل، به تصویر کشیدن طرف مقابل را نادیده می‌گیرد. در اینجا، شخصیت بی‌دین، یک فرد منطقی و اخلاق‌گرا نیست که دیدگاهش ارزش داشته باشد، بلکه فردی تلخ، تنها، بدخلق و فرصت‌طلب است که کینه‌های قدیمی را در دل دارد و به نوعی "خداستیز" است. آنچه می‌توانست نگاهی صمیمی به نحوه ادغام دیدگاه‌های مختلف و در عین حال قدردانی از همنوعانمان باشد، به فیلمی تبدیل شده که به جای درک واقعی دیدگاه دیگری، راه میانبر را انتخاب می‌کند و به جای آن، از مخالف خود به عنوان یک قربانی آسان استفاده می‌کند. این فیلم فقط به موعظه برای موافقان خود می‌پردازد و در این کار موفق است.