راز پایداری

پس از تماشای فیلم "حقیقتی ناخوشایند"، کیپ اندرسن، کارگردان فیلم "توطئه گاوها"، تلاش می‌کند تا در زندگی شخصی خود از هرگونه مشارکت در آلودگی ناشی از تغییرات آب و هوایی خودداری کند - او دوش کوتاه‌تر می‌گیرد، به جای رانندگی با ماشین دوچرخه‌سواری می‌کند و بازیافت انجام می‌دهد. اما زمانی که به طور تصادفی پست فیسبوکی یکی از دوستانش را درباره میزان مصرف بیش از حد آب و زمین توسط کشاورزی حیوانی می‌بیند، تعجب می‌کند که چرا کسی درباره این موضوع صحبت نمی‌کند، به ویژه بزرگ‌ترین گروه‌های زیست‌محیطی جهان. در این مستند، اندرسن سعی دارد دریابد که چرا سازمان‌هایی مانند گرین‌پیس، سیرا کلاب و اوشیانا نه تنها در مقابله با هرج و مرج ناشی از متان احشام، صید بی‌رویه و مزارع صنعتی شکست خورده‌اند، بلکه حتی آن را مطرح هم نمی‌کنند. آمارهایی که او کشف می‌کند شگفت‌انگیز است: به عنوان مثال، در زمان کمبود آب در کالیفرنیا، برای تهیه یک همبرگر یک‌چهارم پوندی به 660 گالن آب نیاز است. در حالی که اندرسن به ساخت فیلم ادامه می‌دهد، حتی با وجود قطع بودجه توسط حامیان مالی فیلم به دلیل فشارهای ادراک شده از سوی گروه‌های کشاورزی و زیست‌محیطی، به این نتیجه اجتناب‌ناپذیر می‌رسد که تنها راه برای توقف تغییرات آب و هوایی، نابودی جنگل‌های بارانی، فقر جهانی و کمبود آب، اتخاذ رژیم غذایی گیاهی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد آمار ارائه‌شده در Cowspiracy صحبت کنند. این آمارها چگونه ارائه شدند و آیا به‌راحتی قابل درک بودند؟
• چه پاسخ‌ها یا استدلال‌های مخالف احتمالی می‌تواند از سوی کسانی که با پیش‌فرض‌های مطرح‌شده در این فیلم مخالف هستند، مطرح شود؟
• این فیلم همچنین تلاش‌های فیلمساز برای گفتگو با گروه‌های زیست‌محیطی مختلف و روند بیداری او برای ایجاد تغییر شخصی پس از آگاهی از تأثیر انتخاب‌های شخصی بر محیط زیست را نشان می‌دهد. آیا داستان او به پیام کلی فیلم کمک کرد یا مانع آن شد؟ اگر داستان او در فیلم نبود و به جای آن، مستند بیشتر بر حقایق تمرکز می‌کرد، چه می‌شد؟
• چگونه مستند Cowspiracy شجاعت، کنجکاوی و مهربانی را ترویج می‌دهد؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

مستند "کواسپایری" که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه صنعت کشاورزی حیوانات، بزرگ‌ترین عامل آلودگی در سراسر جهان است و هیچ‌یک از گروه‌های محیط زیستی بزرگ در این مورد صحبتی نمی‌کنند. در این مستند برخی صحنه‌های گرافیکی از مرگ حیوانات وجود دارد که ممکن است آزاردهنده باشد؛ از جمله صحنه‌ای که در آن سر یک اردک در یک مزرعه خانگی با یک کلت قطع می‌شود، یا صحنه‌هایی از شلیک به فیل‌ها و کشته شدن آنها با تفنگ و همچنین تصویر یک گرگ مرده که روی سیم‌خاردور افتاده است. این مستند علاوه بر انتقاد از صنعت کشاورزی و گروه‌های محیط زیستی، استدلال می‌کند که بسیاری از مشکلات سیاره ما (از جمله کمبود آب، تغییرات آب و هوایی، گرسنگی و فقر در کشورهای در حال توسعه) می‌تواند با تغییر رژیم غذایی به سمت گیاهخواری پایان یابد. این مستند برای والدین و کودکان بزرگ‌تر که نگران تأثیر منفی انتخاب‌های غذایی ما بر محیط زیست هستند، بسیار ارزشمند است و می‌تواند زمینه‌ساز بحث و گفتگو و حتی تغییر عادات غذایی شود.

این یک مستند تحریک‌کننده، فراموش‌نشدنی و دیدنی است. اگرچه این فیلم مستند از فرمول رایج مستند دیوید در برابر گولیات (یا مایکل مور در برابر جنرال موتورز) پیروی می‌کند، اما شوک‌آورترین بخش آن روشی است که فیلمساز، کیپ پیترسن، با سکوت بسیاری از بزرگ‌ترین گروه‌های زیست‌محیطی مواجه می‌شود که انتظار می‌رود بیشترین صحبت‌ها درباره هرج‌ومرج زیست‌محیطی ناشی از کشاورزی حیوانات و مصرف بیش از حد محصولات گوشتی و لبنی در آمریکای شمالی و اروپا را داشته باشند. در حالی که انتظار می‌رود چنین سکوتی از سوی شرکت‌هایی مانند مونسانتو صورت گیرد، برخورد دیوار سکوت پیترسن با گروه صلح سبز غیرمنتظره است.بسیاری از مستندها مصرف‌کنندگان را به پذیرش رژیم غذایی گیاهی تشویق می‌کنند، اما مستند "کاسپایری" حقایق و فواید تغییر رژیم غذایی را به‌گونه‌ای ارائه می‌دهد که گویی این تنها گزینه ما برای نجات محیط زیست است. حقایق و آمارهای ارائه‌شده در این فیلم در مورد میزان آبی که برای تغذیه گاوها استفاده می‌شود، میزان زمینی که برای چرا استفاده می‌شود و قدرت لابی صنایع کشاورزی در ایالات متحده و جهان، بسیار ساده و قابل فهم است. برای خانواده‌هایی که نگران محیط زیست هستند، این فیلم می‌تواند بحث‌برانگیز باشد و آنها را به سمت بحث در مورد مسئولیت شخصی و تغییر سبک زندگی برای حفظ منابع ارزشمند جهان سوق دهد.