بالا در آسمان

جیمی دولان (با بازی کوین بیکن) در فیلم در آسمان آنجا، که زمانی یک گارد راس بود، به دنبال تصاحب پست مربیگری در کالج سابق خود است که در گذشته به قهرمانی بسکتبال ملی دست یافته بود. او در تلاش برای استخدام یک بازیکن مستعد، به کنیا سفر می‌کند. در آنجا متوجه می‌شود که صالح، بازیکن بلندقامت و بااستعداد، نمی‌تواند به آمریکا بازگردد، زیرا قرار است در آینده رهبر قوم خود باشد. قبیله صالح با مشکلاتی مواجه است، زیرا یک تاجر طماع در پی تصاحب زمین‌های قبیله است. بنابراین، جیمی باید با سازماندهی یک بازی بسکتبال تمام‌عیار، این قبیله بی‌دفاع را نجات دهد. برای بازی در این مسابقه، جیمی باید از طریق یک سری مراسم مذهبی، خود را به عنوان عضوی از قبیله معرفی کند. در نهایت، تیم برنده می‌شود، صالح به آمریکا بازمی‌گردد و جیمی به عنوان مربی اصلی استخدام می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کلیشه‌های نژادی و نحوه بازتاب آن‌ها در فرهنگ عامه صحبت کنند.
• چرا یک غریبه را به قبیله آوردند تا آن را نجات دهد؟ این موضوع چه حسی در شما ایجاد می‌کند؟

والدین باید بدانند که اگر این فیلم تا این حد بی‌اهمیت نبود، می‌توانست بسیار توهین‌آمیزتر باشد. آداب و رسوم و باورهای آفریقایی دست‌کم گرفته شده‌اند و بیشتر شوخی‌ها در دسته‌ی «مگر نه اینکه بامزه است، آن‌ها انگلیسی صحبت می‌کنند» قرار می‌گیرند. اساس فیلم - اینکه یک مرد سفیدپوست باید به آفریقا برود تا قبیله‌ای فقیر را نجات دهد - توهین‌آمیز است. اگرچه این فیلم برای کودکان بزرگ‌تر ساخته شده، اما آن‌ها احتمالاً بعد از اینکه جذابیت صحنه‌های بسکتبال از بین برود، مثل داستان بی‌هدف فیلم، از آن دور می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

هوا در آن بالا احتمالا خیلی رقیق است، چون هر کسی که این کمدی توهین‌آمیز را ساخته حتما دچار کمبود اکسیژن بوده. داستان فیلم به هیچ وجه باورپذیر نیست. حتی تماشاگران کمدی‌های سبک هم با این ایده که یک قبیله آفریقایی همه چیز را بر سر یک بازی بسکتبال به خطر بیندازد مخالفت می‌کنند. بیشتر شوخی‌های فیلم از نوع شوخی‌های نوجوانانه و زننده است. با اینکه به بیکن خیلی فرصت جلب توجه داده نشده، اما حتی در همین فرصت اندک هم نتوانسته است خوب ظاهر شود. او در نقش یک بسکتبالیست اصلا متقاعدکننده نیست و حس کمدی‌اش ضعیف است. این بازیگر در همه جا به جز این فیلم، کارهای بهتری انجام داده است.با توجه به کلیشه‌های نژادی، لحن موعظه‌گرانه فیلم واقعاً توهین‌آمیز است. شخصیت جی.دی. بیکن درس هالیوودی معمول را درباره غلبه بر غرور و فهمیدن این موضوع که در زندگی چیزهای مهم‌تری از پیروزی وجود دارد، می‌آموزد. البته، بعد جی.دی. بیرون می‌رود و بازی بزرگ را می‌برد. یک دختر ۱۲ ساله واقعاً تحت تأثیر قرار نگرفت. البته، احتمالاً او مخاطب هدف فیلم نبوده، اما خنده تمسخرآمیزش در طول فیلم همه چیز را می‌گفت: فیلم‌سازان فکر می‌کنند بچه‌ها چقدر احمق هستند؟