براتز گرلز واقعاً راک

در BRATZ: GIRLS REALLY ROCK، به نظر می‌رسد سازندگان متوجه شده‌اند که حفظ داستانی که به‌طور کامل به خرید، آرایش و مدل مو متکی است، دشوار است، و آنها صحنه‌های اکشن را به یک اردوی تابستانی هنرهای نمایشی منتقل کرده‌اند که در آن دوستان باید با هم رقابت کنند. با این حال، به جای ارائه یک خط داستانی جدید، صحنه‌های کامل را از فیلم‌های موفق‌تر مانند High School Musical 2 (شمارش معکوس برای شروع تعطیلات تابستانی) و Camp Rock (نبرد نهایی استعدادها) کپی کرده‌اند. یاسمین، ساشا، کلئه و جید باید خودشان درسی را که در ابتدا به بقیه اردو‌رو‌ها آموزش می‌دادند، یاد بگیرند: اینکه حتی با وجود یک نقش سینمایی مورد علاقه در خطر، مهم‌تر است که لذت ببرید تا برنده شوید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اردویی که عروسک‌های برتز در آن شرکت کرده‌اند صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید بزرگسالان کمی در داستان به صورت احمقانه یا بدجنس به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا تا به حال مجبور شده‌اید بین تمرین مهارت و تفریح کردن انتخاب کنید؟ چگونه متوجه می‌شوید که در انجام یکی از این دو زیاده‌روی کرده‌اید؟

والدین باید بدانند که اگرچه این فیلم موزیکال شخصیت‌های برتز را به تصویر می‌کشد که برای نوجوانان هدف قرار گرفته شده، بیش از حد اغواگر هستند، اما خط داستانی آن عمدتا بی‌ضرر است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

موسیقی اصلی فیلم، داستان را جذاب‌تر و پیش‌برنده می‌کند. درس کار تیمی همیشه برای بچه‌ها مفید است، اگرچه در کمپ استارشاین کمی تلخ‌و‌شیرین است، چون «پایانی خوش» با اجرای گروهی به معنی از دست دادن فرصت برای هر کدام از دخترها است تا استعداد واقعی خود را به نمایش بگذارند. باله‌ی بدجنس مادام دمی‌دوف، رقص تک‌نفره‌ی جذابی دارد که یادآور روسیه‌ی کمونیستی و سلطه‌ی ارتش سرخ است؛ که حداقل می‌توان گفت در دنیای براتزها غیرمنتظره است.اما با وجود تمام مضامین مثبت، این فیلم تصاویر فیزیکی ناراحت‌کننده و دست‌نیافتنی از شخصیت‌های دختر جوان ارائه می‌دهد: انبوهی از آرایش، کمرهای باریک، باسن و سینه‌های بزرگ، همه در دامن‌های مینی کوچک و بلوزهای شکم‌آشکار پیچیده شده‌اند. و هدفی که تمام اردوها برای آن مبارزه می‌کنند - بازی در فیلمی بر اساس زندگی واقعی برنده - نقدی غم‌انگیز بر اشتیاق فعلی آمریکایی‌ها به هر دو تلویزیون واقع‌نما و پرستش سلبریتی است، و چیزی که در رسانه‌های نوجوانان جایی ندارد.