پاندروم

در آینده، سفینه فضایی الیزیوم برای یک ماموریت بسیار ویژه به فضا پرتاب می‌شود. باور (با بازی بن فاستر) از یکی از اتاق‌های خواب زمستانی بیدار می‌شود، بدون اینکه بداند کیست، چقدر خوابیده، مقصد نهایی‌اش کجاست و چقدر با آن فاصله دارد. یک افسر ارشد (با بازی دنی گلاور) نیز بیدار می‌شود و آن‌ها توافق می‌کنند که باور با استفاده از آموزش‌های به‌خاطرمانده‌اش، ماموریتی خطرناک را برای پیدا کردن راکتور سفینه و راه‌اندازی مجدد آن آغاز کند. برای رسیدن به آنجا، باور باید از راهروهای تاریک، ترسناک و گاهی تنگ و خفه‌کننده عبور کند. به وحشت او، به زودی متوجه می‌شود که تنها نیست و همه همراهان جدیدش دوستانه نیستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاثیر خشونت و ترس شدید فیلم صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد می‌کند؟ آیا واقعا برای پیشبرد داستان ضروری است؟
• پیشگفتار فیلم آینده انفجار جمعیت زمین و کمبود شدید آب و غذا را به تصویر می‌کشد. چه چیزی باعث افزایش جمعیت می‌شود و چرا بد است؟ راه‌های مقابله با آن چیست؟
• تفاوت نظم اجتماعی و قوانین با هرج و مرج در چیست؟
• احساس بودن در فضاهای دور و جدا از عزیزانتان چگونه خواهد بود؟

والدین باید بدانند که خشونت شدید در این فیلم علمی تخیلی ترسناک و تاریک در هر صحنه مشهود است، حتی اگر به طور خاص به صورت مبارزه یا خونریزی نشان داده نشود (اگرچه از این موارد هم به وفور وجود دارد). احساس مداوم و بی‌امان ترس، تنش و وحشت در سراسر فیلم وجود دارد که عمدتاً به دلیل صحنه‌های بسیار تاریک، فلزی و آگاهانه آشفته‌کننده فیلم است. موجودات بیگانه در کمین نشسته‌اند تا از هر گوشه تاریک بیرون بپرند و استفاده هشداردهنده موسیقی متن از صداهای جیغ‌مانند به اضطراب عمومی می‌افزاید. احتمالاً برای بیشتر کودکان تحمل این فیلم دشوار خواهد بود. با این حال، و با وجود آزمایش‌ها و رنج‌های شدید شخصیت‌ها، فیلم دارای هسته اخلاقی محکمی است و نگرشی امیدوارانه دارد. شخصیت‌ها اختلافات خود را کنار می‌گذارند و برای منافع بزرگ‌تر با هم همکاری می‌کنند، و با وجود الفاظ رکیک (انتظار تعداد زیادی از کلمات فحش و موارد مشابه را داشته باشید) و گیجی اولیه قهرمان، در نهایت با شجاعت و فداکاری رفتار می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

پاندروم احتمالاً کسی را که قبلاً طرفدار ژانر علمی تخیلی/وحشت نبوده، به این ژانر علاقه‌مند نمی‌کند، اما برای طرفداران این ژانر، هیجان و دلهره‌ای به یادماندنی و بسیار شدید به ارمغان می‌آورد. کارگردانی کریستین آلوارت، طراحی صحنه‌ای بسیار مؤثر را در این فیلم به نمایش می‌گذارد، با راهروهای فلزی تاریک و محدودکننده و لوله‌های سیاه مارپیچی که از همه جا بیرون زده‌اند. چراغ‌های کشتی مدام خاموش و روشن می‌شوند و هر گوشه تاریک آن پر از تهدید احتمالی است. و جیغ‌های خارج از صحنه به حفظ حس مداوم تنش و هراس کمک می‌کنند.فیلم با موضوع دیوانگی (که در عنوان فیلم به آن اشاره شده) به خوبی به تصویر کشیده شده است، خشونت به سرعت و شدت رخ می‌دهد و احتمالا برای بیشتر کودکان کمی بیش از حد است. خوشبختانه، قهرمان (فاستر) شخصیت دوست‌داشتنی‌ای دارد و در طول فیلم به صورت جالبی رشد و تغییر می‌کند؛ تم اصلی فیلم امید است.