تنها دلیرها

تنها شجاعان داستان واقعی گروه آتش‌نشانان کوهستان گرانیت را روایت می‌کند، یک تیم نخبه آتش‌نشانی در مناطق وحشی. اریک مارش (با بازی جاش برولین)، سرپرست سخت‌گیر، تلاش می‌کند تا تیم محلی خود را به اولین تیمی از نوع خود تبدیل کند که به عنوان "آتش‌نشانان ویژه" گواهی می‌گیرند، با کمک رئیس بخش، دواین اشتینبرینک (با بازی جف بریجز). مارش و دستیار وفادارش، کاپیتان جسی استید (با بازی جیمز بدج دیل)، رهبری تیمی را بر عهده دارند که شامل کریس "مک" مک‌کنزی (با بازی تیلور کیچ) و برندن مک‌دانو (با بازی مایلز تلر)، یک عضو جدید با گذشته‌ای مبهم، می‌شود تا با آتش‌سوزی‌های خطرناک در سراسر ایالات متحده مبارزه کنند. همبستگی و تخصص تیم افزایش می‌یابد، اما تنش‌هایی در خانه وجود دارد، زیرا مک‌دانو تلاش می‌کند تا بر شیاطین خود غلبه کند و پدر خوبی شود، در حالی که مارش و همسرش، آماندا (با بازی جنیفر کانلی)، رابطه پیچیده‌ای را پشت سر می‌گذارند. در نهایت، تیم با یک آتش‌سوزی عظیم و سریع روبرو می‌شود که ممکن است از عهده آن برنیاید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های آتش‌نشانی فیلم فقط شجاعان صحبت کنند. آیا این صحنه‌ها ترسناک بودند؟ تاثیرگذار؟ آیا می‌شد با روند فیلم همراه شد؟ این صحنه‌ها در مقایسه با سایر صحنه‌های خشونت‌آمیز فیلم‌ها چطور به نظر می‌رسند؟ آیا یک نوع از خشونت ترسناک‌تر از نوع دیگر است؟
• زیر داستان فداکاری و قهرمان‌پروری، داستانی از رستگاری برای چند شخصیت وجود دارد. مشکلات اعتیادشان چگونه در داستان نقش دارند؟ آیا شایسته فرصت‌های مجدد هستند؟ با آن فرصت‌ها چه کردند؟ آیا آن‌ها را به‌عنوان الگو می‌دانید؟
• شخصیت‌ها چگونه استقامت، شجاعت و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این نقاط قوت شخصیت مهم هستند؟
• آیا از دیدن آتش‌نشان‌ها در حال آتش‌افروزی شگفت‌زده شدید؟ آیا از استراتژی‌های آنها سر در آوردید؟ در مورد آتش‌نشان‌ها چه چیزی برایتان جالب بود؟

والدین باید بدانند که «تنها شجاعان» یک درام پرتنش اما ناهماهنگ در مورد گروه واقعی «گرانیت ماونتن هاتشات» است، یک تیم آتش‌نشانان نخبه از آریزونا که در ژوئن ۲۰۱۳ با یک آتش‌سوزی مرگبار روبرو شدند و در این فرآیند شجاعت، پشتکار و کار تیمی را به نمایش گذاشتند. نگرانی اصلی برای بینندگان جوان، خطر آتش‌سوزی‌های سریع است، اما با وجود مرگ‌هایی که رخ می‌دهد، آن‌ها در تصویر نشان داده نمی‌شوند. همچنین یک مارگزیدگی و چند درگیری وجود دارد. شخصیت‌ها به‌طور منظم فحش می‌دهند (ازجمله چند مورد استفاده از کلمات «لعنتی»، «خر»، «احمق» و غیره) و به‌طور غیرتصویری در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کنند؛ آن‌ها همچنین برای تفریح به هم توهین می‌کنند. مصرف مواد مخدر یک عنصر داستانی است — شخصیت‌ها تلاش می‌کنند تا بر اعتیاد غلبه کنند و مصرف مواد مخدر به‌طور واضح ناپسند است — و در یک صحنه چیزی شبیه کراک کشیده می‌شود. همچنین مقداری نوشیدن الکل، لحظه‌ای کوتاه از برهنگی جزئی غیرجنسی مرد (بدون لباس) و یک صحنه غیرتصویری رمانتیک در وان حمام وجود دارد. جاش برولین و مایلز تلر در این فیلم ایفای نقش می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در اینجا چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها لذت برد: دیالوگ‌ها، روابط، تخصص فنی؛ اما در اینجا چیزهای زیادی هم وجود دارد که نمی‌توان از آن‌ها لذت برد: دیالوگ‌ها، روابط، تخصص فنی. فیلم Only the Brave در نمایش همبستگی ساده میان آتش‌نشانان نخبه، در اوج قدرت خود است، با شوخی‌های آن‌ها و پیوندهای مردانه. اما فیلم به‌وضوح با سوژه‌های واقعی خود با ملایمت رفتار می‌کند. مک‌دانا زمان راحتی را سپری می‌کند، از یک معتاد احمق غیرقابل باور به یک مرد خانواده متعهد و یک آتش‌نشان قابل اعتماد در مناطق وحشی تبدیل می‌شود، با تلاش بسیار کمی روی پرده. خوشبختانه، تلر یک بازیگر ماهر است که تا حد زیادی آن را باورپذیر می‌کند. به‌طور واضح، با مارش، سرپرست تیم (با بازی برولین که در نقش خود بسیار راحت است) با ملایمت بیشتری رفتار می‌شود، کسی که به ما گفته می‌شود با رفتار خود دشمنان زیادی پیدا کرده است. بزرگ‌ترین گناه او روی پرده این است که (قابل پیش‌بینی است) بیش از حد اهمیت می‌دهد. روابطی که در میان خدمه شکل می‌گیرد، به‌ویژه بین مک‌دانا و کریس "مک" مک‌کنزی (با بازی کیتچ که قابل‌دوست‌داشتن است)، مقداری ثبات انسانی به فیلم می‌دهد. اما درام خانوادگی یا پرواز نمی‌کند - مانند مارش و همسرش - یا پرواز می‌کند، مانند تلاش‌های مک‌دانا برای پدر شدن. دیالوگ‌ها نیز ناهماهنگ هستند، از شوخی‌های سرگرم‌کننده مردان به کلیشه‌های سنگین‌دستی که می‌توانند به سمت خنده‌دار شدن بروند: "ساده نیست... به اشتراک گذاشتن شوهرت با آتش" و "من با چشمان باز وارد شدم"، یک همسر صبور با شجاعت بیان می‌کند. "این به معنای دیدن همه چیز نیست"، پاسخ هوشمندانه دیگری می‌آید.داستان‌گویی فیلم نیز به سمت کلیشه‌ای و دست و پاگیر بودن متمایل است: نگاه طولانی به شخصیتی که سوار کامیون می‌شود به معنای... خب، می‌توانید حدس بزنید. شخصیتی در مورد بازنشستگی صحبت می‌کند، بنابراین دفعه بعد... خب، می‌توانید حدس بزنید. اما بدترین گناه سینمایی فیلم «دلیر»، عدم انتقال درست جزئیات و لجستیک اکشن است. اگرچه تماشای مهارت‌های فنی، توانایی‌های فیزیکی و استراتژی و مهارت شخصیت‌ها می‌تواند جذاب باشد، اما فیلم زحمت پر کردن شکاف‌های دانشی برای بینندگان عادی را به خود نمی‌دهد. ما فقط باید بپذیریم که هر تصمیم استراتژیک یکی از شخصیت‌ها درست است، اگرچه دیگر کارشناسان شدیداً مخالفند. این موضوع در اوج فیلم بسیار مهم است، زمانی که درک دلایل اتخاذ برخی تصمیمات دشوار است. این عدم شفافیت ممکن است موضوعات پیچیده‌ای را برای فیلم‌سازان باز کند، زیرا بینندگان ممکن است در مورد دلایل وقوع برخی اتفاقات وحشتناک کنجکاو شوند. فیلم «تنها دلیر» به عنوان ادای احترامی صمیمانه به قهرمانان واقعی زندگی عمل می‌کند، اما به عنوان یک اثر هنری، ناهماهنگ است.