جو دِرت ۲: بازنده‌ی زیبا

در این دنباله، جو دِرت (دیوید اسپید) برای زنی که روی نیمکت اتوبوس نشسته است، از اتفاقاتی که از زمان فیلم اول برایش افتاده است، می‌گوید. جو خوشحال است و در یک تریلر با همسرش برندی (بریتنی دانیل) و سه فرزندش زندگی می‌کند. اما شانس او با وقوع یک گردباد تغییر می‌کند، که او را ۵۰ سال به عقب در زمان می‌فرستد. او با مادر برندی در دوران نوجوانی در سال ۱۹۶۵ ملاقات می‌کند، همچنین با پدر یکی از آزاردهندگانش روبرو می‌شود، و با یک گروه موسیقی نوجوانان آشنا می‌شود که بعدها به نام لینرد اسکینرد معروف می‌شوند. جو پس از خرید مجموعه‌ای از کتاب‌های کمیک با پول خرد، که می‌داند در آینده ده‌ها هزار دلار ارزش خواهند داشت، آن‌ها را دفن می‌کند و معتقد است که به عقب فرستاده شده تا سرنوشتش را تغییر دهد و به آنچه او فکر می‌کند یک شخص بهتر است تبدیل شود: ثروتمند و موفق. او در نهایت در حدود سال ۱۹۷۷ در میامی، دوباره با یک مافیا (کریستوفر واکن) که در فیلم اصلی به او کمک کرده بود، ملاقات می‌کند و با پیش‌بینی نتایج رویدادهای ورزشی، با او ثروت زیادی به دست می‌آورد. حالا که جو ثروتمند و موفق است، باید راهی برای بازگشت به سیلور تاون پیدا کند، جایی که برای اولین بار برندی را ملاقات کرد تا به او ثابت کند که دیگر یک 'بازنده' نیست. با این حال، سرنوشت تغییر کرده است و چیزها در سیلور تاون بسیار متفاوت است، به لطف تغییر گذشته توسط جو. جو باید بیاموزد که از ابتدا شخص خوبی بوده و این مهم‌تر از ثروتمند بودن است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد دنباله‌های فیلم‌ها صحبت کنند. چرا دنباله‌ها ساخته می‌شوند؟ آیا معمولاً بهتر یا بدتر از فیلم اصلی هستند؟»
• «جذابیت طنز "تهوع‌آور" در چیست؟ آیا آن را خنده‌دار می‌دانید؟»
• «چرا دیوید اسپید و سازندگان فیلم تصمیم گرفتند این فیلم را به‌صورت مستقیم در پلتفرم‌های استریم منتشر کنند و از روش‌های سنتی اکران استفاده نکنند؟»

والدین باید بدانند که جو دِرت ۲: بازنده‌ی زیبا، دنباله‌ای از فیلم سال ۲۰۰۱ است که در سال ۲۰۱۵ به صورت آنلاین منتشر شد. این فیلم درباره‌ی یک سرایدار بدشانس با موهای بلند و طرفدار گروه اسکین‌یارد است. در این دنباله، نسبت به فیلم اصلی، الفاظ ناسزا و توهین‌های بیشتری وجود دارد؛ کلمات زشت و توهین‌های همجنس‌گراهراسانه‌ای به جو از سوی قلدرها گفته می‌شود. شخصیت‌ها در مورد فرو بردن تامپون‌های آغشته به ودکا در مقعدشان صحبت می‌کنند و سپس این کار را انجام می‌دهند. همچنین شوخی‌هایی در مورد آلت تناسلی کشیده‌شده در توالت هواپیما، سگ‌هایی که به بدن جو می‌پرند، و استفراغ وجود دارد. نوجوانی در یک سینما سعی می‌کند آلت تناسلی خود را داخل ظرفی از ذرت بوداده فرو کند تا دوست‌دخترش هنگام برداشتن ذرت بوداده، آن را لمس کند. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند، سیگار می‌کشند و تنباکو می‌جوند؛ همچنین اشاره‌ای به هروئین وجود دارد. اگرچه انتظار نمی‌رود این دنباله یک شاهکار سینمایی باشد، اما واقعاً خنده‌دار نیست و رفتارهای نامناسب و الفاظ زشت آن نمی‌تواند این موضوع را بپوشاند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

«می‌توان با اطمینان گفت که هیچ‌کس انتظار نداشت دنباله‌ای بر فیلم جو دِرت شاهکار سینمایی باشد، و واقعاً هم نیست. اما این فیلم حتی برای طرفداران جو درت و طرفداران فیلم‌های سرگرم‌کننده سطحی هم باید یک شکست محسوب شود. در ابتدا، طول فیلم تقریباً یک ساعت و پنجاه دقیقه است، و برخی از بینندگان ممکن است سرگرم‌کننده‌تر از این باشد که فکر کنند کدام صحنه‌ها باید حذف می‌شدند یا حداقل کوتاه‌تر می‌شدند. و درست مثل نسخه اصلی، غیرممکن است که بفهمیم آیا تماشاگران باید به جو درت بخندند یا برای او احساس بدبختی کنند، یا هر دو، یا فقط بخندند چون یک فحش استفاده شده یا شوخی تصویری با مثلاً بیضه‌های سگ وجود دارد.»در واقع یک صحنه خنده‌دار وجود دارد: وقتی جو به سال ۱۹۶۵ برمی‌گردد و با اعضای نوجوان گروه لینارد اسکینارد ملاقات می‌کند، که یک گروه گاراژی هستند و هنوز نام لینارد اسکینارد را برای خود انتخاب نکرده‌اند و در تلاش برای انتخاب یک نام بهتر برای گروهشان هستند. (هشدار اسپویلر: آن‌ها نام‌هایی را پیشنهاد می‌دهند که بعداً نام گروه‌های موسیقی سینث-پاپ دهه ۱۹۸۰ می‌شوند.) اما یک صحنه خنده‌دار کافی نیست تا این فیلم را توصیه کرد. حتی عظمت ابدی کریستوفر واکن هم نمی‌تواند از افتضاح و بی‌هدفی این فیلم بکاهد.