یَکیتی یَک

یَکیتی یَک ماجراهای یک یَک نوجوان را روایت می‌کند که رویای زندگی‌اش تبدیل شدن به یک کمدین است. بهترین دوست او یک بچه باهوش با سرِ آناناس است و با مادربزرگ یَک زندگی می‌کند که به یک دانشمند دیوانه با موی عجیب و غریب اتاق اجاره می‌دهد که خودش هم به طرز شگفت‌انگیزی شبیه یک آناناس است. هر قسمت ۳۰ دقیقه‌ای از دو بخش کوتاه تشکیل شده است که در آن یَکیتی تلاش می‌کند تا به شیوه‌ای احمقانه به چیزی دست پیدا کند، دوستش کئو تلاش می‌کند تا او را نجات دهد و هر دو معمولاً به نحوی در اثر نقشه‌هایشان رنج می‌کشند. روز هیچ‌وقت نجات پیدا نمی‌کند و هیچ درسی هم یاد گرفته نمی‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نادرستی تقلب صحبت کنند، زیرا تقلب در بازی‌ها و رقابت‌های مختلف، بخش عادی این مجموعه است. احتمالاً جالب‌ترین موضوعی که می‌توان در مورد آن بحث کرد، بی‌معنایی دنیای سورئال نمایش است، جایی که یک یَک (yak) و یک بچه با سر آناناس می‌توانند بهترین دوستان باشند. آیا بچه‌ها می‌توانند چیزی سورئال‌تر از این تصور کنند؟ چی؟

والدین باید بدانند که این کارتون پر از موجودات زشت است، از جمله چیزی که به نظر یک آناناس پیر می‌رسد و در یک کاسه سالاد زندگی می‌کند اما قرار است یک نابغه دیوانه باشد. شخصیت‌ها بیشتر وقت خود را صرف فریاد زدن به یکدیگر می‌کنند. یَکیتی یَک توسط مادربزرگش رها می‌شود تا راه خانه را خودش پیدا کند، کسی که او را مجبور به غذا خوردن می‌کند و از ترس‌ها و غریزه‌های خوبش تمسخر می‌کند. در این کارتون، خشونت کارتونی هم وجود دارد، از نوع سیلی زدن به پشت سر.

این کارتون نه کاملاً طنزآمیز است، نه باهوش، و نه خیلی خنده‌دار. یک کارتون داستان‌گو، ماجراجویی، یا پر از شیطنت‌های سبک لونی تونز نیست. در واقع، اصلاً چیزی نیست. اما برنامه‌ای ملایم هرچند بی‌معنی است -- خشونت افراطی، فحاشی، یا زیرمتن‌های جنسی وجود ندارد. می‌توان آن را تلویزیون آشغال سطح مبتدی نامید.