شبیه‌سازی پاکسازی

در سال ۲۰۲۲، دولت ایالات متحده دوره‌ای ۱۲ ساعته سالانه به نام «پاکسازی» را برقرار کرده است که در آن شهروندان می‌توانند هر کاری را که می‌خواهند، از جمله قتل، به صورت قانونی انجام دهند. جیمز ساندین (با بازی اتان هاوک) با فروش سیستم‌های امنیتی به افراد ثروتمند، پول زیادی به دست آورده است، و در آغاز پاکسازی، خود را برای بستن درها و پناه گرفتن در خانه با همسرش مری (با بازی لنا هیدی) و فرزندانش، زویی (با بازی آدلاید کین) و چارلی (با بازی مکس برکهولدر) آماده می‌کند. متاسفانه دوست پسر زویی درست قبل از قفل شدن درها وارد شده است، و چارلی سعی می‌کند به یک مرد بی خانمان کمک کند و او را هم به داخل خانه راه می‌دهد. این اتفاقات کوچک در نهایت به یک رویارویی ترسناک منجر می‌شود: جیمز باید تصمیم بگیرد که آیا یک نفر را قربانی کند تا خود و خانواده‌اش را نجات دهد، یا بجنگد و با مرگ حتمی روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت شدید فیلم صحبت کنند. آیا این خشونت برای بیان موضوع فیلم ضروری است؟ آیا می‌توانست کمتر خشن باشد؟ خشن‌تر؟
• نظر شما در مورد ایده «پاکسازی» چیست؟ آیا واقعا باعث کاهش جرم و فقر می‌شود؟ چه مسائل دیگری را مطرح می‌کند؟
• دیدگاه فیلم در مورد کسب و کار چیست؟ ثروتمندان و فقرا؟ فکر می‌کنید واکنش مورد انتظار فیلمسازان از بینندگان چیست؟
• آیا چارلی باید به مردی که درخواست کمک می‌کرد اجازه ورود می‌داد؟ چرا کار نیک او مجازات شد؟

والدین باید بدانند که پاکسازی یک فیلم علمی تخیلی/ترسناک با ایده‌ای وحشتناک است: هر سال، شهروندان آمریکایی یک دوره ۱۲ ساعته دارند که در آن می‌توانند هر کاری که می‌خواهند، از جمله قتل، به صورت قانونی انجام دهند. این موضوع ظاهراً باعث کاهش جرم و بیکاری می‌شود. خشونت در سراسر فیلم شدید است و شامل ضرب و شتم، چاقو زدن و تیراندازی می‌شود و اجساد زیادی (از جمله نوجوانان) و مقداری خون به نمایش گذاشته می‌شود. زبان فیلم شامل چند بار استفاده از کلمه فحش و کلمات تند دیگر است و یک زوج نوجوان در حال بوسیدن و کمی تحریک شدن نشان داده می‌شوند. این فیلم ممکن است بحث‌هایی را در مورد طبیعت انسان، رفتار جمعی، عملکرد جامعه، مصرف‌گرایی، استثمار، ثروتمندان و فقرا و موضوعات داغ دیگر الهام بخشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم ایده‌ی جذابی دارد، اما برای بیشتر نوجوانان، به‌خصوص نوجوانان جوان‌تر، خیلی تاریک است. جیمز دموناکو، نویسنده و کارگردان، که پیش از این فیلمنامه‌ی «مذاکره‌کننده» و بازسازی «حمله به کلانتری ۱۳» را نوشته بود، در اینجا پیچیدگی جدیدی به زیرژانر «حمله به خانه» اضافه می‌کند. ایده‌ی او از «پاکسازی» آینده‌نگرانه، لایه‌های بسیاری از ایده‌هایی را که ارزش بحث دارند، به‌وجود می‌آورد. «پاکسازی» به اندازه‌ای هوشمندانه است که از همان ابتدا این سوالات را مطرح می‌کند و مخاطب را درگیر گفتمان می‌کند. تماشای آن و نپرسیدن این سوالات غیرممکن است: «من چه کاری انجام می‌دادم؟» و «این درست است یا غلط؟» یا، بدتر از آن، «اگر کمی از هر دو باشد، چه؟»فیلم در سطح داستان و شخصیت‌پردازی آن‌قدرها هم باهوش نیست. تعقیب و گریزهای معمول گربه و موش در خانه بر پایه این است که شخصیت‌ها هرگز در جای درست و زمان درست نگاه نمی‌کنند و مشخص می‌شود که آن‌ها به‌عنوان نمادی در فیلم مهم‌تر از شخصیت‌های همدرد و همدل هستند. تنها ریس ویکفیلد به‌عنوان یک مهاجم عجیب‌الخلقه، بامزه، باهوش و خندان، چیزی از منافع انسانی را ارائه می‌دهد. با این حال، فیلمی با این هوش و جاه‌طلبی آسان نیست که نادیده گرفته شود.