شوخی‌های ناممکن: شوخی‌های درونی

چهار دوست سعی می‌کنند با ایجاد موقعیت‌ها و ارائه دیالوگ‌ها به یکی از اعضای گروه، یکدیگر را به چالش بکشند و در عین حال، شوخی‌های بی‌آزارانه‌ای با مردم کنند. کمدین‌های برایان کوئین، جیمز موری، جو گاتو و سال ولکانو در مکان‌های مختلف، با حضور یکی از اعضای گروه مقابل دوربین و تعامل با مردم، در حالی که سه نفر دیگر به او دیالوگ‌هایی می‌دهند که گاهی اوقات می‌تواند نامناسب و آزاردهنده باشد، تلاش می‌کنند تا واکنش مردم و همچنین عضو گروه مقابل دوربین را جلب کنند. در پایان هر قسمت، یکی از اعضای گروه به عنوان بازنده آن قسمت انتخاب می‌شود و باید تنبیهی را که توسط سه نفر دیگر تعیین شده است، تحمل کند که می‌تواند به معنای تحقیر بیشتر و شدیدتر باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طنز و شوخی گفتگو کنند. چه چیزی باعث خنده شما می‌شود؟ آیا انجام شوخی‌های عملی با غریبه‌ها خنده‌دار است؟ و در مورد آشنایان چطور؟
• آیا فکر می‌کنید برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما همه اتفاقاتی را که رخ می‌دهد، نشان می‌دهند؟ یا اینکه ویرایش می‌شوند تا نتیجه‌ای خاص را رقم بزنند؟

والدین باید بدانند که شوخی‌های نامتعارف: شوخی‌های درونی یک برنامه کمدی واقعی است که در آن چهار دوست سعی می‌کنند با وادار کردن یکی از آنها به انجام یا گفتن کارهایی عجیب و غریب در یک محیط عمومی، یکدیگر را شرمنده کنند. در این برنامه کنایه‌های جنسی وجود دارد (یکی از اعضای گروه می‌گوید اسمش روی چوب بستنی است و بهتر است یک مشتری خانم آن را بلیسد) و الفاظی (از جمله "اوه خدای من" و "پسر یک ب---ه") به کار می‌رود. شوخی‌های برنامه همچنین شامل شوخی با افراد غافل در انظار عمومی است، هرچند بعداً حقیقت به آنها گفته می‌شود. یکی از مکان‌های شوخی در یک سالن بیلیارد است و می‌بینیم که مشتریان سیگار می‌کشند.

اگر «نامناسب» همیشه با «خنده‌دار» برابر بود، این مجموعه واقعا خنده‌دار می‌شد. اما بیشتر اوقات، اینطور نیست و تنها کسانی که می‌خندند سه عضو گروه هستند که پشت دوربین قرار دارند. شوخی‌ها گاهی اوقات از حد می‌گذرند، مثلا وقتی یکی از بازیگران مجبور می‌شود شلوارک بپوشد و داخل یک کارتن یخ خشک بایستد و در نتیجه پاهایش می‌سوزد. (با استفاده از جعبه‌های گفتگوی پاپ‌آپ تلاش می‌شود نشان داده شود که از هیچ فرد عادی سوءاستفاده نشده است یا زمینه‌ای برای شوخی‌ها فراهم شود.) شکی نیست که شوخ‌طبع‌ها از برخی ابزارهای کمدی استفاده می‌کنند، از حالت‌های صورت خنده‌دار گرفته تا بیان محکم دیالوگ‌هایی که به آنها داده می‌شود. و موقعیت‌های اولیه‌ای که در آن قرار می‌گیرند، پتانسیل ایجاد طنز خوبی را دارند، هرچند که سطحی و کودکانه است.