رومن جی. اسرائیل، وکیل مدافع

در فیلم رومن جی. اسرائیل، رومن (با بازی دنزل واشنگتن) وکیلی باهوش است که در پشت صحنه بهتر از کار با مردم عمل می‌کند؛ او تلاش می‌کند به محرومان کمک کند بدون اینکه پول زیادی به دست آورد. اما وقتی شریک قدیمی‌اش دچار حمله قلبی می‌شود، رومن به دنیای واقعی بازمی‌گردد. شرکت او در حال ضرر کردن بوده، بنابراین شغل جدیدی در دفتر جرج پیرس (با بازی کالین فارل) به او داده می‌شود. وقتی رومن در حال بستن معامله با وکیل طرف مقابل اشتباه می‌کند، یکی از موکلان در زندان به قتل می‌رسد و رومن تقصیر را به عهده می‌گیرد. در لحظه‌ای از ضعف، تصمیم می‌گیرد همدست مرد مرده، که در سرقت از فروشگاه شرکت داشته، را لو بدهد و پاداش خوبی (که غیرقانونی است) دریافت کند. رومن از پاداش لذت می‌برد و متوجه می‌شود زندگی‌اش بهتر می‌شود... تا اینکه مردی که او لو داده بود او را استخدام می‌کند. رومن باید تصمیم بگیرد که از خودش محافظت کند یا به اصول دیرینه‌اش پایبند بماند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «رومن جی. اسرائیل، وکیل» صحبت کنند. با اینکه صحنه‌های خشونت زیادی نشان داده نمی‌شود، چگونه فیلم تنش کلی را در سراسر داستان القا می‌کند؟
• درباره رومن اسرائیل چه چیزی خاص است؟ آیا او یک طردشده یا ناسازگار است؟ وقتی که او در یک جمع جا می‌افتد، چطور این کار را انجام می‌دهد؟
• بر اساس این فیلم، آیا می‌توان با کمک به دیگران زندگی کرد؟ چرا این دو موضوع باید در تضاد با هم باشند؟
• در این فیلم نوشیدن الکل چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا در دنیایی پر از استرس، نوشیدن الکل بیشتر به نظر می‌رسد؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم «رومن جی. اسرائیل، وکیل مدافع» یک درام در مورد وکیلی آشفته (با بازی دنزل واشنگتن) است که ناگهان از ریشه درمی‌آید، زمانی که شریک طولانی‌مدتش دچار حمله قلبی می‌شود. زبان فیلم قوی است (استفاده از کلمه «لعنتی»، «احمق» و «بی‌عرضه» و غیره) اما به‌طور مکرر استفاده نمی‌شود. شخصیت اصلی در یک صحنه به‌طور وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد، درگیری‌های کلامی و توصیفات خشونت وجود دارد، و یک فرد بی‌خانمان ظاهرا مرده است. نوشیدن الکل (آبجو و شراب) نشان داده می‌شود، و یک شخصیت در مورد اینکه چگونه نوشیدن الکل کارها را آسان‌تر می‌کند، شوخی می‌کند. سکس موضوع مهمی نیست؛ یک بوسه کوچک و صمیمی بین یک مرد و زن وجود دارد. اگرچه فیلم به‌طور خاص تند یا مبهم نیست، اما بعید است که بینندگان جوان‌تر، حتی نوجوانان، علاقه‌مند باشند. حتی برای بزرگسالان، این فیلم به دلیل قوس‌های شخصیت‌های ناخوشایند، تجربه‌ای گیج‌کننده است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

در فیلم رومن جی.اسرائیل، دن گیلروی، کارگردان، داستانی را روایت می‌کند از یک نابغه که در محیط کاری پر جنب و جوش، به عنوان یک فرد ناآشنا و نامناسب حضور دارد. این فیلم به دلیل شخصیت‌پردازی‌های نامفهوم و ناقص، ناکام می‌ماند. فیلم با بازی قدرتمند و محوری دنزل واشینگتن، شروع امیدوارکننده‌ای دارد. رومن احتمالا یک نابغه است؛ او لباس‌های قدیمی و گشاد می‌پوشد و عینک‌های بزرگ دارد و مطمئن نیست که چطور باید با مردم رفتار کند، اما در مورد شغلش بسیار مطمئن است. گیلروی لس‌آنجلسی آشفته و پر استرس را به تصویر می‌کشد که پر از سر و صدا و آشفتگی و بی‌خانمان‌هایی است که در پیاده‌روها حضور دارند. رومن با اطمینان از میان این مسائل عبور می‌کند، به شرطی که تعامل انسانی لازم نباشد.سپس داستان وارد عمل می‌شود. اولین تصمیم مهم رومن، طبق آنچه که دیده‌ایم، منطقی به نظر نمی‌رسد؛ تصمیمات بعدی که بر اساس این تصمیم گرفته شده‌اند نیز قانع‌کننده نیستند. شاید بدتر از آن، شخصیت اصلی مکمل فیلم، جرج پیرس قدرتمند فارل، به طور مداوم موضع خود را تغییر می‌دهد. او در ابتدا به نظر شرور می‌رسد، سپس مهربان می‌شود، بعد دوباره شرور و در نهایت دوباره مهربان می‌شود؛ ما نمی‌توانیم به او اعتماد کنیم، حتی زمانی که به نظر می‌رسد واقعاً به رومن اهمیت می‌دهد. سومین شخصیت کلیدی، وکیل فعال مایا (کارمن اجوگو)، کاملاً اضافه و بیش از حد مناسب به نظر می‌رسد. کل فیلم با یک پایان ناخوشایند به اتمام می‌رسد، شاید به این دلیل که بیش از حد پیچیده شده و ساده‌تر کردن آن می‌توانست جالب‌تر باشد.