نامادری

جکی هریسون (با بازی سوزان ساراندون) از لوک (با بازی اد هریس) طلاق گرفته و لوک با ایزابل (با بازی جولیا رابرتز) که عکاس مد است، زندگی می‌کند. دو فرزندشان هم بین این دو خانه در رفت و آمد هستند. در ابتدا ایزابل و جکی رقیب‌های سرسختی هستند و بچه‌ها طرف مادرشان را می‌گیرند. اما وقتی جکی به سرطان لاعلاج مبتلا می‌شود، ایزابل مجبور می‌شود نقش مادری را برای بچه‌ها ایفا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی کنار آمدن شخصیت‌ها با طلاق و مرگ در خانواده صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید واکنش‌های آن‌ها واقع‌گرایانه است یا بیش از حد هالیوودی؟ برای کودکانی که هر یک از این اتفاقات را تجربه کرده‌اند، چه چیزی در این فیلم کم است؟ آیا فیلمی به ذهن‌تان می‌رسد که واقع‌گرایانه‌تر باشد؟

والدین باید بدانند که این فیلم به موضوعات بسیار تلخی می‌پردازد: طلاق و مرگ. اگرچه شخصیت‌ها در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات واقعی و تلاش برای بهترین عملکرد در شرایط بد هستند، اما صرفاً این موضوع که مادر در فیلم در حال مرگ است، برای کودکان جوان و بسیار حساس، بسیار ناراحت‌کننده خواهد بود. در فیلم مقداری فحش‌های سبک، نوشیدن الکل و کشیدن ماری‌جوآنا توسط یکی از شخصیت‌ها برای مقابله با شیمی‌درمانی وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در هر صحنه از فیلم مادرخوانده، تماشاگران احساس می‌کنند که کارگردان کریس کلمبوس در حال کنترل داستان است. پیچش‌های داستانی به همان اندازه مصنوعی هستند که موسیقی متن فیلم با سازهای زهی پر از احساس، در یکی از استودیوهای هالیوود، برای تحت تأثیر قرار دادن مخاطب ساخته شده است. و با این حال، فیلم به خوبی عمل می‌کند، عمدتا به دلیل بازی‌های درخشان بازیگران.جولیا رابرتز درخشان است، سوزان ساراندون مطمئن و واقعی است، و بچه‌ها (جنا مالون و لیام آیکن) آنقدر واقعی هستند که به‌راحتی فراموش می‌کنید که توسط فیلم‌سازان به این سو و آن سو کشیده می‌شوید، مثل عروسکی که به نخ بسته شده است. این فیلم دستکاری‌کننده است. اما آنقدر صیقل خورده است که کار می‌کند. در نهایت، این فیلم غم‌انگیز اما سرگرم‌کننده است، انتخاب خوبی برای یک شب بارانی که کسی حال خندیدن ندارد.