آفتابی در خرمن

خورشید در غروب" در ابتدا به‌عنوان نمایشنامه‌ای از لورن هنسبری نوشته شد، درست در زمانی که جنبش حقوق مدنی در حال شکل‌گیری بود، و درباره خانواده‌ای آفریقایی-آمریکایی است که در فقر در شیکاگو زندگی می‌کنند و رویاهای بزرگی دارند. داستان حول یک چک بیمه عمر به مبلغ ۱۰۰۰۰ دلار می‌چرخد که لنا یانگر (فیلیسیا رشاد) پس از مرگ همسرش دریافت می‌کند. پسر لنا، والتر (شان کامز)، می‌خواهد از این پول برای افتتاح یک فروشگاه مشروبات الکلی استفاده کند تا درآمد بیشتری برای خانواده به دست آورد. دختر لنا، بنتا (سانا لیتن)، می‌خواهد به مدرسه پزشکی برود. در میان این کشمکش‌ها، روت (آدرا مک‌دانلد)، همسر والتر، قرار دارد که باردار است و مطمئن نیست بتواند فرزند دوم را در خانه‌ای که از قبل کوچک و شلوغ است، بزرگ کند. لنا تصمیم می‌گیرد پول را برای خرید خانه‌ای در محله‌ای سفیدپوست‌نشین استفاده کند و مابقی را برای تحقق رویای والتر اختصاص می‌دهد. اگرچه او از والتر می‌خواهد که پولی را برای تحصیلات بنتا کنار بگذارد، اما والتر همه پول را در فروشگاهش سرمایه‌گذاری می‌کند، اما در نهایت شریکش پول را می‌دزدد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه استفاده مثبت از رسانه‌ها برای مقابله با کلیشه‌های منفی صحبت کنند. چه کلیشه‌هایی در این فیلم وجود داشت؟ شخصیت‌ها چگونه این کلیشه‌ها را تقویت یا رد کردند؟ در پایان فیلم، چه پیامی درباره کلیشه‌ها منتقل شد؟
• «از تماشای این فیلم چه چیزی یاد گرفتید؟»

«والدین باید بدانند که این فیلم — که بر اساس نمایشنامه‌ی مهم لورن هنسبری ساخته شده است — به‌طور صادقانه و اغلب دردناکی با نژادپرستی برخورد می‌کند. موضوعات و مضامین بالغانه شامل سقط جنین و فقر است؛ یکی از شخصیت‌های آفریقایی-آمریکایی با بازی در قالب کلیشه‌های سفیدپوستان از آفریقایی-آمریکایی‌ها، خود را تحقیر می‌کند و از کلمه‌ی "N" استفاده می‌کند، اما در بافت داستان قابل درک است. اعضای خانواده‌ی مرکزی همیشه با هم موافق نیستند، اما در نهایت همه برای زندگی بهتر تلاش می‌کنند. به‌جز موضوع پیچیده‌ی فیلم، محتوای نامناسب بسیار کمی دارد، که آن را انتخابی عالی برای تماشا با نوجوانان و جوانان می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

این فیلم تلویزیونی از بازسازی موفق نمایشنامه در برادوی در سال ۲۰۰۴ اقتباس شده و بیشتر بازیگران اصلی در نقش‌های مشابه حضور دارند و بازی‌های فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهند. دلیل برنده شدن مک‌دونالد در جایزه تونی برای این نقش مشخص است و بقیه بازیگران اصلی نیز به خوبی از پس نقش‌های خود برآمده‌اند. کامبز کمی ضعیف‌تر است، اما او هم بازی قابل قبولی دارد. این فیلم مثال خوبی است از زمانی که بازیگران خوب با فیلمنامه‌های فوق‌العاده درگیر می‌شوند (حتی با وجود اینکه این فیلم اقتباسی است، بخش زیادی از فیلمنامه اصلی نمایشنامه در فیلم حفظ شده است).این فیلم به‌صورت زیبایی فیلم‌برداری شده و بسیار تاثیرگذار است. اگرچه موضوع آن اغلب ناراحت‌کننده و گاهی دردناک است، اما داستان همچنان مرتبط و غنی باقی می‌ماند. این فیلم به‌عنوان نقطه‌ی شروع برای صحبت درباره‌ی درد نژادپرستی، ارزشمند است. اما بخشی از آنچه آن را چنین ارزشمند می‌کند، این است که یک اثر بسیار خوب است، اثری که آزمون زمان را پشت سر می‌گذارد، حتی زمانی که (امیدواریم) به روزهای آرامی برسیم که نژادپرستی واقعاً چیزی از گذشته باشد.