جادهٔ افتخار

در دهه 1960 و بر اساس یک داستان واقعی، جاده افتخار، دون هاسکینز (جاش لوکاس) را دنبال می‌کند، که شغل جدید مربیگری تیم ان‌سی‌ای‌ای در دانشگاه وسترن تگزاس در ال پاسو را بر عهده می‌گیرد. دون به نظر می‌رسد که نژادپرستی و به‌طور خاص، خشونت نژادپرستانه علیه بازیکنانش را درک می‌کند. او بر روی بازی تمرکز می‌کند و پیروزی را بهترین راه برای آموزش حریفان می‌داند. این وضعیت تا زمانی است که متوجه می‌شود نامه‌های نفرت‌انگیز به خانه‌اش ارسال شده و همسرش آن‌ها را از او مخفی کرده است. در همین حال، بازیکنان با این واقعیت مواجه می‌شوند که یکی از اعضای تیم در دستشویی یک رستوران در جنوب مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. عمیق‌ترین و تأثیرگذارترین اقدام هاسکینز، شروع بازی با پنج بازیکن سیاه‌پوست در فینال است، که برای اولین بار در تاریخ ان‌سی‌ای‌ای اتفاق می‌افتد. بازیکنان اصلی احساس می‌کنند که در تگزاس به سرزمینی افسانه‌ای قدم گذاشته‌اند، و بازیکنان سفیدپوست از دیدن اولین افراد سیاه‌پوستی که تا به حال دیده‌اند، شگفت‌زده می‌شوند. در فینال ان‌سی‌ای‌ای سال 1966، تیم معدنچیان هاسکینز با تیم بهتر تأمین‌شده و تمام سفیدپوست دانشگاه کنتاکی، که توسط آدولف رپ (جان ویت) با نام ناگوار مربیگری می‌شود، روبرو می‌شوند. در تصاویر خشمگین‌کننده رپ، پرچم‌های کنفدراسیون در پس‌زمینه دیده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نژادپرستی و نحوه‌ی بروز آن در اینجا و همچنین تاثیرات آن در زمان حال صحبت کنند. چگونه تفاوت‌های فرصت‌ها و امیدها منجر به نارضایتی در همه‌ی طرف‌ها می‌شود؟ همچنین می‌توانید در مورد مسئولیت‌های پذیرش چنین مبارزاتی صحبت کنید: مربی چگونه مبارزه‌ی بازیکنانش را به عنوان مبارزه‌ی خود در نظر می‌گیرد؟ همسرش چگونه تعهدش را به اشتراک می‌گذارد؟ چگونه ورزش می‌تواند به حل مشکلات اجتماعی و سیاسی کمک کند؟

والدین باید بدانند که این فیلم شامل زبان و تصاویر تند و خشنی است که از نژادپرستی در ایالات متحده در دهه ۱۹۶۰ نشأت می‌گیرد. شخصیت‌ها در مورد اصطلاحاتی که استفاده می‌کنند (گفته شده و نوشته شده، در نامه‌ها و گرافیتی) بحث می‌کنند که شامل کلمه n، "Negro"، "colored" و "honky" است. پرچم کنفدراسیون در شات‌های متعدد در طول بازی نهایی ظاهر می‌شود. بحث‌های شخصیت‌ها در مورد نژاد و رقابت‌های آنها در زمین به هل دادن و مبارزه منجر می‌شود. برخی از تصاویر بازی بازی خشن جزئی را نشان می‌دهد. بازیکنان به صورت مخفیانه به یک بار می‌روند و روز بعد در تمرین مست می‌شوند. برخی از طرفداران سفیدپوست در بازی‌های جاده‌ای زباله را به سمت تیم ادغام شده پرتاب می‌کنند، در حالی که وارد و خارج از زمین می‌شوند. یک بازیکن سیاه‌پوست توسط چند اوباش سفیدپوست کتک می‌خورد و او را خونین و کبود رها می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم جاده افتخار، با وجود فرمولیک بودن، به خوبی ساخته شده است و مربی سخت‌گیر و پرتلاشی را به تصویر می‌کشد که تیم بازنده خود را به پیروزی‌های اخلاقی و ورزشی الهام می‌بخشد. فیلم جیمز گارتنر شامل تمام ترفندهای مورد انتظار این ژانر است، از موسیقی متن دهه ۶۰ و صحنه‌های نفس‌گیر در زمین بازی تا اجراهای عالی و درس‌های تاثیرگذار با چشم‌های اشک‌بار در نمای نزدیک.فیلم زمان کمی را به بررسی موضوعاتی فراتر از پویایی تیم اختصاص می‌دهد. این امر زمینه‌های دهه ۱۹۶۰ (جنگ ویتنام، پلنگ‌های سیاه) را به تصاویر تلویزیونی و نظرات مختصر محدود می‌کند. این بدان معنا نیست که این ابزارهای چارچوب‌بندی بی‌تاثیر هستند، اما گاهی اوقات در کنار بخش‌های کم‌اهمیت و شوخی قرار می‌گیرند. فیلم همچنین حاوی تصاویر کافی از خشونت سخت است تا حداقل برخی از هزینه‌های معدنچیان را، به‌جز همکاران کمتر مراقبت‌شده‌شان، برجسته کند. این فیلم هیجان‌انگیز، دستکاری‌کننده و قابل پیش‌بینی، به خوبی از تجارت خود آگاه است.