خانه کج

در خانه‌ای کج و معوج، کارآگاه خصوصی چارلز هیوارد (مکس آیرونز) توسط معشوقه سابقش، سوفیا دو هاویلند (استفانی مارتینی)، استخدام می‌شود تا قاتل ثروتمند پدربزرگش، آریستید لئونیدس، را پیدا کند. خانه پر از بستگان است، همه آن‌ها پیرمرد را تحقیر می‌کردند و همه مظنون هستند. هیوارد همه را مورد تحقیق قرار می‌دهد، از جمله ادیت (گلن کلوز) که با تفنگ به دنبال موش‌های کور می‌گردد؛ پسران بزرگسال آریستید، فیلیپ (جولین سندز) و راجر (کریستین مک‌کی)؛ همسر بازیگر فیلیپ، ماگدا (جیلیان اندرسون)؛ و همسر دوم پیرمرد، یک رقاص سابق لاس وگاس به نام برندا (کریستینا هندریکس) که قرار است همه چیز را به ارث ببرد. هیوارد همچنین با دختری ۱۲ ساله به نام جوزفین (هانر کنیفسی) ارتباط برقرار می‌کند که می‌گوید از همه اتفاقات خانه خبر دارد اما اعتراف می‌کند که دوست دارد چیزهایی را نیز جعل کند. با حضور رئیس بازرس اسکاتلندیارد (ترنس استامپ) که بر او نظارت دارد، هیوارد زمان کمی برای کشف قاتل واقعی دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش خشونت و قتل در فیلم «خانه پخته» صحبت کنند. در این فیلم، چه مقدار از خشونت و قتل به‌طور مستقیم نشان داده می‌شود و چه مقدار آن به صورت تلویحی است؟ آیا نتیجه آن هیجان‌انگیز است یا وحشتناک؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• فیلم چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن را به تصویر می‌کشد؟ آیا این کارها را جذاب و اغوا کننده نشان می‌دهد؟ اگر اینطور است، چگونه؟
• فیلم چگونه در مقایسه با فیلم‌های دیگر اقتباس شده از داستان‌های آگاتا کریستی است؟ چه چیزی در داستان‌های جنایی جذاب است؟

والدین باید بدانند که کروکد هاوس یک داستان معمایی قتل است که بر اساس رمانی از آگاتا کریستی ساخته شده است. اما این فیلم شامل یکی از شخصیت‌های کارآگاه نمادین او نیست و علی‌رغم حضور بازیگران خوب، شخصیت‌ها ضعیف و فاقد جذابیت و تعلیق هستند. یک نقطه عطف داستانی کمی برای بینندگان جوان آزاردهنده است. دو قتل اتفاق می‌افتد: یکی از طریق تزریق و دیگری با نشان دادن جسدی که روی زمین افتاده است. یک ماشین منفجر می‌شود، اسلحه نشان داده می‌شود، شلیک گلوله وجود دارد و یک دختر کوچک (خارج از صحنه) از خانه درختی می‌افتد. شخصیت‌ها مشروب می‌خورند - هم به تنهایی و هم با هم - و نسبتاً به طور مکرر سیگار می‌کشند؛ برخی از آنها زیاده‌روی می‌کنند تا جایی که مست و دچار سردرد می‌شوند. شخصیت‌ها یکدیگر را می‌بوسند و اشاره‌ای به یک رابطه فرازناشویی وجود دارد. در فیلم از عبارت «برای خدا» و توهین «خوک سادیسمی» استفاده شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس رمانی از آگاتا کریستی (که ظاهراً یکی از آثار مورد علاقه‌ی خود اوست)، این فیلم معمایی به زیبایی فیلم‌برداری شده و طراحی صحنه‌ی فوق‌العاده‌ای دارد، اما از ریتم عجیب و غریبی رنج می‌برد. ریتم فیلم آنقدر تند است که نمی‌توان به ظرافت‌های شخصیت‌ها پی برد و آنقدر کند است که هیچ تعلیقی ایجاد نمی‌کند. خانه‌ی کج یک عمارت پر از مظنون را به تصویر می‌کشد که همه به یک اندازه گناهکار و بی‌گناه به نظر می‌رسند. به نظر می‌رسد ژیل پاکت-برنر کارگردان (کلید سارا، مکان‌های تاریک) بیشتر به ساختن یک معمای پیچیده علاقه‌مند است تا خلق جهانی پر از شخصیت‌های زنده و پویا. به نظر می‌رسد همه‌ی شخصیت‌ها مثل تکه‌های پازل در جای خود قرار گرفته‌اند، نه اینکه به صورت ارگانیک در یک فضای واقعی زندگی کنند.قطعا مهارت کریستی در پرده آخر به کار می‌آید، وقتی که کشف قریب‌الوقوع است و سرنخ‌های پراکنده‌ای که در همه جا پخش شده‌اند، شروع به معنی‌دار شدن می‌کنند، اما تا آن زمان، آشفته‌بازاری است. فیلم زمان زیادی را به تاریخچه میان کارآگاه و جوزفین جوان اختصاص می‌دهد، اما تقریبا به هیچ جا نمی‌رسد؛ پر کردن وقت است. جولین فلووز، فیلم‌نامه‌نویس، کارهای بهتری هم انجام داده است (گاسفورد پارک، دان‌تون ابی)؛ خانه کج‌وشته فقط یک آخر هفته تنبلانه در خانه‌ای بزرگ با آدم‌هایی است که در زندگی واقعی کسی به آن‌ها اهمیتی نمی‌دهد.