مار زنگی

در طول جنگ داخلی آمریکا، گروهی از دموکرات‌های شمالی (با نام "ماران") بر اساس این باور که این جنگ خلاف قانون اساسی است، با آن مخالفت کردند. در شمال ایالت نیویورک، یکی از این دموکرات‌های صلح‌طلب و مخالف الغای برده‌داری، آبنر بیچ (با بازی بیلی کمپبل)، با اعتقاد راسخ به نادرستی تصمیمات رئیس‌جمهور لینکلن، ایستادگی می‌کند. اما پسر آبنر، جف (با بازی کیسی براون)، دل در گرو عشق معلم مدرسه، استر (با بازی لوسی بویتن)، دختر یکی از پیشگامان جنبش الغای برده‌داری و حامی جنگ داخلی، جی هاگادورن (با بازی انگوس مک‌فادین)، می‌بازد. در حالی که این زوج جوان درگیر عشق ممنوعه‌ای می‌شوند، جف (که اکنون تام نامیده می‌شود، زیرا جف نام رئیس‌جمهور کنفدراسیون است) به ارتش اتحادیه می‌پیوندد، که این عمل او به مثابه شورش علیه پدرش است. جف بعداً مفقودالاثر اعلام می‌شود، و شهروندان شهر شروع به پیگرد قانونی خانواده بیچ می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد آموخته‌های خود از فیلم کوپرهد در مورد جنگ داخلی صحبت کنند. این فیلم چگونه از سایر نمایش‌های آن دوران متمایز است؟
• مدیر چه چیزی را در مورد جنگ داخلی می‌خواهد بگوید؟ چرا فکر می‌کنید هنوز نظرات قوی در مورد علل جنگ وجود دارد؟
• بر اساس نظر یک تاریخ‌نگار، دموکرات‌های صلح‌طلب شمالی، برخلاف کویکرها و منونایت‌ها، صلح‌طلب نبودند و بسیار طرفدار برده‌داری بودند. پس چرا فکر می‌کنید فیلم‌ساز ابرنر را به‌عنوان یک صلح‌طلب که نسبت به برده‌داری «نگران» است، به تصویر می‌کشد؟ چگونه می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد طرفداران الغای برده‌داری و کوپرهدز به دست آورید؟

والدین باید بدانند که کوپرهد یک درام جنگ داخلی است که بر روی یک خانواده از دموکرات‌های نیویورک که مخالف این درگیری بودند تمرکز دارد. دموکرات‌های شمالی، که "کوپرهد" نامیده می‌شوند، به عنوان صلح‌طلبانی به تصویر کشیده شده‌اند که معتقد نیستند که رئیس‌جمهور لینکلن در چارچوب اختیارات قانونی خود عمل می‌کند، در حالی که طرفداران الغای برده‌داری شهر به عنوان افراط‌گرایان خشونت‌طلبی به تصویر کشیده می‌شوند که در حالی که کشور در حال نابودی است، برای آزادی بردگان، نظاره‌گر هستند. کودکان و نوجوانان بزرگتر که در مورد جنگ اطلاعات کسب کرده‌اند ممکن است سوالاتی در مورد دقت تاریخی فیلم داشته باشند، و والدین باید آماده باشند تا برخی از تصاویر ساده‌انگارانه را توضیح دهند. در فیلم بسیار کم از زبان استفاده شده، چند بوسه وجود دارد و چند صحنه از مردانی که از یک کوزه نوشیدنی می‌نوشند. خشونت شامل یک نزاع، گروهی از مردم که به طور تصادفی یک خانه را به آتش می‌کشند، و یک تصویر ناراحت‌کننده از مردی که خود را حلق‌آویز می‌کند. در نهایت، درس فیلم از نظر کتاب مقدس و مدنی است - اینکه همسایه خود را همانطور که خود را دوست دارید، دوست داشته باشید، حتی اگر با او مخالف باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگرچه موضوع جالب است -- تعداد کمی از فیلم‌ها بر دموکرات‌های شمالی که مخالف جنگ بودند تمرکز کرده‌اند -- اما به روشی به تصویر کشیده شده است که ممکن است کاملاً دقیق از نظر تاریخی نباشد. به نظر می‌رسد که رونالد اف. مکسول، کارگردان، به جنگ داخلی آمریکا علاقه‌مند است، زیرا قبلاً فیلم‌های بلند داستانی جتیسبرگ و خدایان و ژنرال‌ها را ساخته است. مکسول از طریق فیلم‌هایش، دیدگاه طرفدار کنفدراسیونی از جنگ داخلی را مطرح می‌کند، در حالی که در این دیدگاه، طرفداران الغای برده‌داری و لینکلن به عنوان مهاجمان خونخوار به تصویر کشیده می‌شوند، و صاحبان برده و ژنرال‌های جنوبی به عنوان قهرمانان واقعی که صرفاً از ایالت‌های خود دفاع می‌کردند، نشان داده می‌شوند.داستان کوپرهد درباره یک دموکرات صلح‌طلب اهل نیویورک است که نمی‌خواهد پسرش وارد جنگی شود (که به‌طور مکرر به آن جنگ بین ایالت‌ها گفته می‌شود، نه جنگ داخلی) که آن را خلاف قانون اساسی می‌داند. شخصیت منفی داستان، یک طرفدار الغای برده‌داری است که به‌عنوان یک آشوبگر مست به تصویر کشیده شده است که به کسی که می‌میرد اهمیتی نمی‌دهد، به شرط اینکه بلایای برده‌داری از بین برود. و بعد، داستان عشقی شبیه به رومئو و ژولیت وجود دارد که فقط بعد از یک مرگ حل می‌شود. این فیلم جالب است، اما به نظر می‌رسد برای شبکه هالمارک ساخته شده است، نه برای اکران در سینما. تماشای آن برای خانواده‌ها مناسب است، اما توجه داشته باشید که این یک روایت بازنگرانه از علل جنگ داخلی و نحوه رفتار دموکرات‌های صلح‌طلب است - روایتی که توسط حساب‌های دانشگاهی از کوپرهد یا خود جنگ داخلی پشتیبانی نمی‌شود.