نرمن

قوس داستان نورمن - که با نام نورمن: ظهور و سقوط غم‌انگیز یک دلال نیویورکی نیز شناخته می‌شود - درست همان چیزی است که در عنوان (طولانی‌تر) فیلم آمده است. نورمن اپنهایمر (ریچارد گیر) یک دلال و نام‌آور است که بیشتر زندگی خود را صرف تماس‌های تلفنی می‌کند، تلاش می‌کند معاملات تجاری شکننده‌ای را انجام دهد، دوستان جدیدی را پرورش دهد و سپس آن دوستان را به هم متصل کند. او به هر کسی که ملاقات می‌کند، پیشنهاد کمک می‌دهد، اما چرا؟ حتی کسانی که او را به خوبی می‌شناسند - مانند برادرزاده‌ی موفقش در تجارت، فیلیپ (مایکل شین) و ربای بلومنثال (استیو بوسمی) که معبدی را که نورمن به آن می‌رود، اداره می‌کند - در مورد انگیزه‌های او تردید دارند و مشکوک هستند (همانطور که مشخص می‌شود، کاملا درست است) که پذیرفتن لطف نورمن به این معنی است که او روزی آن را طلب خواهد کرد. اما همه چیز تغییر می‌کند وقتی نورمن در نهایت یک جفت کفش طراح گران‌قیمت را برای میخا اشل (لیور اشکنازی)، سیاستمدار برجسته اسرائیلی، درست قبل از اینکه او نخست‌وزیر کشورش شود، می‌خرد. سرانجام نورمن با کسی که نفوذ واقعی دارد، ارتباط برقرار می‌کند و به سرعت از دوستی خود بهره می‌برد و به اشل کمک‌های سیاسی و شخصی می‌کند. وقتی مطبوعات از برخی از اقدامات اشل باخبر می‌شوند، وظیفه نورمن است که بفهمند چگونه به دوست قدرتمند خود کمک کند تا از عواقب آن خلاص شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم نورمن صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید فیلم قصد دارد نکته‌ای خاص را مطرح کند؟ اگر این‌طور است، چگونه آن نکته را توصیف می‌کنید؟
• آیا تماشاگران باید از نورمن خوششان بیاید؟ فیلم چگونه به تماشاگران می‌گوید که در مورد او چه احساسی داشته باشند؟ آیا او یک الگوی رفتاری است؟
• آیا برای درک این فیلم لازم است که ظرافت‌های سیاست اسرائیل را بفهمیم؟ آیا کسی که هیچ اطلاعی از سیاست ندارد می‌تواند آن را درک کرده و از آن لذت ببرد؟ چگونه فیلم‌هایی که در دنیای پیچیده‌ای اتفاق می‌افتند، آن دنیا را برای مخاطبان توضیح می‌دهند؟

والدین باید بدانند که نورمن یک درام در مورد مردی است (با بازی ریچارد گیر) که سعی می‌کند با جلب حمایت افراد بانفوذ در تجارت موفق شود. این فیلم طولانی و پرگفت‌وگو است و با موضوعات بالغانه‌ای سر و کار دارد که احتمالاً برای بینندگان جوان جذاب نخواهد بود، مگر اینکه به معضلات اخلاقی و سیاست علاقه‌مند باشند. یک صحنه خودکشی خارج از صفحه نمایش اتفاق می‌افتد؛ فیلم نشان می‌دهد که این پایان مناسبی برای شخصیت است. فحاشی در کل فیلم وجود ندارد، اما شامل استفاده‌های متعدد از کلمات "لعنتی"، "خراب شده"، "خرافات" و "خدای من" است. در صحنه‌ای کوتاه، مرد عصبانی مرد دیگری را به سمت تلی از کیسه‌های زباله هل می‌دهد و در حالی که او را سرزنش می‌کند. بزرگسالان در مهمانی‌ها آبجو و شراب می‌نوشند (هیچ‌کس مست نمی‌شود) و داستان فیلم با خرید یک برند کفش بسیار گران‌قیمت طراح (فروشگاه، کالاها و لوگوی طراح به طور مفصل نشان داده می‌شود) به حرکت درمی‌آید. در این فیلم می‌توان نفوذ سیاسی را خرید و موفقیت تا حد زیادی به برگرداندن لطف از افرادی بستگی دارد که به شما بدهکار هستند، ایده‌ای که ممکن است برخی بینندگان را دلسرد کند. و در حالی که شخصیت اصلی استقامت نشان می‌دهد، او کسی نیست که بتوان او را به عنوان الگوی مثبت در نظر گرفت. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نورمن اوپنهایمر تلاش می‌کند تا یک لینکدین انسانی باشد، اما در نهایت دامنه نفوذ او در این فیلم پیچیده، پرتنش، اما اندکی طولانی‌تر از حد معمول، فراتر از درکش است. جوزف سدار نویسنده و کارگردان، اساساً بر اساس داستان قدیمی «یهودی دربار» طنزپردازی می‌کند، جایی که یک مرد یهودی با مرد دیگری در حال صعود به قدرت ملاقات می‌کند، از طریق هدیه یا لطفی نفوذ پیدا می‌کند و برای مرد قدرتمند دربارش ضروری می‌شود. اما در نهایت، یهودی دربار با نفوذش دیگران را عصبانی می‌کند و مرد قدرتمند بدون هیچ تردیدی او را کنار می‌زند. این تقریباً داستان اینجاست، با نورمن به عنوان یهودی دربار که با خرید یک جفت کفش گرانقیمت گوش اسل را به دست می‌آورد، در حالی که او فقط یک چهره سیاسی کوچک است. به زودی، نورمن می‌تواند نخست‌وزیر اسرائیل را دوست خود بنامد-- نورمن حتی شماره خصوصی اسل را دارد!-- و او مورد تحسین نیویورک است، با هر مقام یهودی و اسرائیلی در دسترس که کارت ویزیت و اتحاد ارائه می‌دهند.اما دوستی اشل، اگر بتوان آن را دوستی نامید، محدودیت‌های خود را دارد، و قدرت نورمن نیز همینطور. نورمن امیدوار است با فروش بخشی از بدهی ملی اسرائیل، ثروتمند شود، طرحی که بر پایه ساختاری سست از محبت‌ها بنا شده است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، نورمن پول درمی‌آورد، جمعیت ربی بلومنتال پول نقد مورد نیاز را برای خرید ساختمان معبد به دست می‌آورند، فیلیپ با حضور ربی بلومنتال با نامزدش ازدواج می‌کند، و اشل به عنوان بزرگترین نخست وزیر در تاریخ مورد ستایش قرار می‌گیرد. اما همانطور که احتمالا حدس زده‌اید، همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود -- و با شروع فروپاشی، نورمن باید راهی برای خروج از این فاجعه بین‌المللی پیدا کند. نورمن واقعاً مرد بزرگی نیست، یا حتی مرد خوبی. اما با این پرتره همدلانه، او مردی است که ما درک می‌کنیم، مردی که بزرگترین رویایش این است که به نوعی اهمیت داشته باشد.