تمام زندگی من

زندگی من تمام مدت جِن (جسیکا روته) و سلیمان (هری شوم جونیور) را دنبال می‌کند، در حالی که با هم آشنا شده و عاشق هم می‌شوند. اما اندکی پس از نامزدی، سلیمان متوجه می‌شود که به سرطان پیشرفته‌ای مبتلا شده است و زوج جوان متوجه می‌شوند که زمان بسیار کمی را با هم در کنار هم دارند. با کمک دوستان و خانواده، در عرض چند هفته پول کافی برای برگزاری عروسی رویاهایشان جمع‌آوری می‌کنند و یاد می‌گیرند که هر لحظه از زمانی را که با هم دارند، گرامی بدارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی مواجهه‌ی فیلم «تمام زندگی من» با موضوع بیماری مزمن، در این مورد سرطان، صحبت کنند. آیا این مواجهه واقع‌گرایانه است یا خیر؟ به‌طور کلی، فیلم‌ها چگونه با بیماری‌های جدی برخورد می‌کنند؟
• فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. آیا دانستن اینکه بر اساس رویدادهای واقعی است، دیدگاه شما را نسبت به داستان تغییر می‌دهد؟ آیا فکر می‌کنید شخصیت‌ها واقعی هستند یا خیلی ایده‌آل؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است حقایق را در فیلمی که بر اساس زندگی واقعی است، کمی تغییر دهند؟
• شما چه چیزی از تماشای این فیلم به دست می‌آورید؟ آیا فکر می‌کنید پیام فیلم به‌خوبی منتقل شده است؟ این فیلم چه چیزی در مورد ارزش قدردانی، فروتنی و ارتباطات به ما می‌گوید؟
• چه فیلم‌های دیگری را می‌شناسید که در آن‌ها یک مرد آسیایی نقش اصلی عاشقانه را ایفا کند؟ این فیلم‌ها را با فیلم‌هایی که پنج سال پیش و قبل از آن ساخته شده‌اند مقایسه کنید. چرا نمایش درست و مناسب شخصیت‌ها در فیلم‌ها مهم است؟
• فیلم نشان می‌دهد که وقتی دوستی بیمار دارید، چه احساس درماندگی می‌کنید. دوستان چگونه از طریق همکاری حمایت می‌کنند و چگونه انجام کار خوب برای جِن و سول واقعا به دوستانشان کمک می‌کند؟ دوست سول که پدرش بر اثر سرطان درگذشته، چگونه واکنش نشان می‌دهد؟ چگونه می‌توانیم در کنار دوستانمان باشیم وقتی از واقعیت آن‌ها می‌ترسیم؟

والدین باید بدانند که فیلم تمام زندگی من بر اساس داستان واقعی زوج جوانی است که عاشق هم می‌شوند و قصد ازدواج دارند، اما تشخیص سرطان پیشرفته همه چیز را تغییر می‌دهد. شاید این موضوع فیلم را شبیه یک داستان احساسی و غم‌انگیز نشان دهد، اما در واقع اینطور نیست. به جای اینکه بیننده را به خاطر از دست دادن عشق واقعی به گریه بیندازد، تمرکز فیلم بر قدردانی و ارزش‌گذاری زمان با عزیزان و همچنین هر روز زندگی است. زوج اصلی (جسیکا روت و هری شوم جونیور) از داشته‌هایشان قدردانی می‌کنند و عشقشان را بیشتر با بوسیدن نشان می‌دهند، هرچند به طور مختصر به رابطه جنسی سالم آنها هم اشاره می‌شود. مکان اجتماع محله یک بار است، بنابراین نوشیدن الکل در جمع زیاد است، اما کسی مست نمی‌شود. الفاظ زشت و تند بسیار کم است اما کلماتی مثل «بیچ» و «پریک» به کار رفته است. با تم‌های ارتباط، قدردانی و فروتنی، این فیلم انتخاب مناسبی برای کسانی است که با حسرت به انتظار عشق واقعی خود هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگر دیوارهای خانه‌تان را با نقل‌قول‌های مثبت تزئین می‌کنید، این رمان عاشقانه‌ی زندگی‌بخش درباره‌ی مرگ برای شماست. این فیلم فراتر از یک داستان عاشقانه‌ی کامل و رضایت‌بخش است؛ درواقع یک دیدگاه است. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و احساس واقعی بودن را به مخاطب می‌دهد. البته این فیلم محصول یک استودیوی بزرگ است و به همین دلیل از جلوه‌های هالیوودی بهره برده است. نقش‌آفرینی روت و شوم در نقش جِن و سول، بسیار دوست‌داشتنی است و بخش عمده‌ای از فیلم به روایت داستان عاشقانه‌ی آن‌ها اختصاص دارد. برخلاف دیگر زوج‌های فیلم‌های زیرژانر «رمان عاشقانه‌ی پایانی»، این زوج تنها با یک مانع مواجه می‌شوند و آن سرطان است.ممکن است برای بعضی‌ها کمی ساده و سرراست به نظر برسد، اما برای نوجوانانی که عاشق عشق هستند، می‌تواند جذاب باشد. جِن و سول رابطه‌ای فوق‌العاده بر پایه احترام متقابل دارند. جِن «قوانین» را تعیین می‌کند و اجازه نمی‌دهد سول از رویاهایش یا خودش دست بکشد. عهد و پیمانی که آن‌ها با هم می‌بندند، نمونه‌ای از چیزی است که جوانان باید به دنبالش باشند تا بفهمند آیا «تنها عشق زندگی‌شان» را پیدا کرده‌اند یا نه. جایی که والدین ممکن است بخواهند راهنمایی کنند، این است که به نوجوانان بگویند در حالی که جِن و سول به چالش‌هایشان به شیوه‌ای انسانی واکنش نشان می‌دهند، به نظر می‌رسد هیچ عیب و نقصی ندارند، و این خیلی واقعی نیست. از طرف دیگر، نشان دادن جِن به عنوان یک الگوی الهام‌بخش برای بینندگان، با پیام کلی فیلم همخوانی دارد. راهی که او با غم و اندوهش برخورد می‌کند، فوق‌العاده است و ایده‌آلی را ارائه می‌دهد که قرار است همه ما را به قدردانی از داشته‌هایمان در زمان حال تشویق کند و وقتی چیزی را از دست دادیم، از آن برای تغذیه روحمان استفاده کنیم. برای نوجوانان بزرگ‌تر و جوان‌ترهایی که از ناامیدی و ناکامی خسته شده‌اند، این داستان مثبت و واقع‌گرایانه درباره‌ی عشق در بیماری و سلامتی، ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که دکتر تجویز کرده است.