عزیزم الینور

در پنجم آگوست ۱۹۶۲، مادر الای پاتر به طور ناگهانی در فیلم عزیز الینور فوت می‌کند. خانم پاتر در راه معرفی الینور روزولت در یک رویداد محلی بود؛ او هیجان‌زده، مضطرب و سرشار از غرور بود. اما الای (با بازی لیانا لیبراتو) در حال لجبازی بود، همان‌طور که دختران ۱۵ ساله گاهی اوقات هستند. وقتی خانم پاتر در یک تصادف در راه سخنرانی‌اش کشته می‌شود، الای ویران می‌شود، همانطور که پدرش باب (با بازی لوک ویلسون) و چهار فرزند کوچکتری که الای به زودی مسئول آنها می‌شود. و به دلیل رفتارش آن صبح، الای احساس گناه می‌کند. مکس (با بازی ایزابلا فورمن)، بهترین دوست الای، سعی می‌کند کمک کند و می‌گوید که باید به نیویورک بروند تا خانم روزولت را شخصاً ملاقات کنند؛ این می‌تواند راهی فوق‌العاده برای خوشحال کردن خانم پاتر باشد. الای به این ایده علاقه‌مند می‌شود و به طور مخفیانه امیدوار است که بتواند کلمات مادرش را به خانم روزولت برساند و جبران کند. بنابراین، الای و مکس بدون اینکه کسی را از برنامه‌شان باخبر کنند، به ماجراجویی جاده‌ای فوق‌العاده‌ای می‌روند. علاوه بر افراد بزرگ و تجربیات شگفت‌انگیزی که با آنها مواجه می‌شوند، آنها باید از هوش و سرعت بیشتری نسبت به پدر الای برخوردار باشند، که با یک دوست ویژه مکس به دنبال آنها می‌رود. سفرشان پر از اتفاقات غیرمنتظره است و حتی دوستی صمیمی آنها به خطر می‌افتد. اما درس‌هایی برای آموختن، اشتباهات گذشته برای بخشیدن و ماموریتی برای انجام وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که الای و مکس در طول سفرشان، گاهی با رفتار عجیب و غریب، بسیاری از قوانین را می‌شکنند. چه چیزی باعث می‌شود که در فیلم «عزیزم الینور» همچنان قابل‌همذات‌پنداری باشند؟ آیا این واقعیت که ماجراجویی‌هایشان خنده‌دار و هدفشان بی‌گناه است، به جذابیتشان کمک می‌کند؟
• این فیلم مثالی از فیلم جاده‌ای است، ژانر خاصی از فیلم‌ها که در آن شخصیت‌های اصلی در طول داستان سفر می‌کنند. ماجراجویی جاده‌ای خودتان را خلق کنید. هدفی برای سفرتان پیدا کنید. داستان خود را در چه دوره زمانی و مکان‌هایی قرار می‌دهید؟ با چه کسانی سفر می‌کنید و چرا؟ دوست دارید با چه کسانی ملاقات کنید؟
• در این فیلم که در سال ۱۹۶۲ اتفاق می‌افتد، سیگار کشیدن رایج است. آیا متوجه شدید که «آدم‌های خوب» (مرد و زن) در فیلم‌هایی که در قرن بیست و یکم اتفاق می‌افتد (هم فیلم‌های سینمایی و هم تلویزیونی) به ندرت سیگار می‌کشند؟ آیا فکر می‌کنید این به این دلیل است که نگرش‌ها تغییر کرده و فیلم‌سازان مسئول از خطرات سیگار کشیدن آگاه هستند؟ چرا مهم است که فیلم‌سازان و مخاطبان آن‌ها درک کنند که آنچه در فیلم دیده می‌شود بر رفتار زندگی واقعی تأثیر می‌گذارد؟
• شخصیت‌های داستان در «عزیزم النور» چگونه استقامت خود را نشان می‌دهند؟ چرا این یک ویژگی شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «عزیزم الینور» یک کمدی تاریخی با درون‌مایه‌ای جدی است که در آن دو دوست صمیمی نوجوان به دنبال الینور روزولت، بانوی اول سابق آمریکا، می‌روند. مرگ یک والد محبوب انگیزه‌ای برای سفر عجیب و غریب دختران است که آن‌ها را از کالیفرنیا به نیویورک می‌برد. ماجراجویی آن‌ها با مجموعه‌ای عجیب از آدم‌های غیرمنتظره و موقعیت‌های نامحتمل آشنا می‌کند. رویدادهای واقعی سال ۱۹۶۲، از جمله مرگ مریلین مونرو و بحران موشکی کوبا، بر داستان تأثیر می‌گذارد. بسیاری از شخصیت‌ها سیگار می‌کشند (نوجوانان هم سیگار می‌کشند)؛ و ماری‌جوآنا هم در فیلم ذکر شده است. چند لحظه پرتنش در فیلم وجود دارد، اما بدون عواقب جدی (مثلاً دختران با یک مجرم تحت تعقیب روبرو می‌شوند؛ و توسط پلیس محلی مواجه و بازداشت می‌شوند). یک «رقصنده» لباس‌های تنگ می‌پوشد و حرکات جذابی دارد. فحاشی‌های گاه‌وبیگاه شامل کلمات «shit»، «up her butt»، «hell» و «kiss my ass» است. فیلم به‌طور ظریفی با غم و اندوه یک دختر جوان، احساس گناه بی‌دلیل او، و چالش‌های تلاش برای گرفتن جای مادرش در یک خانواده دشوار برخورد می‌کند. دختران اشتباهاتی می‌کنند، اما چیزهای زیادی در مورد خودشان و دنیای اطرافشان یاد می‌گیرند. این فیلم برای نوجوانان بالغ و بزرگسالان توصیه می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

وضعیت‌های بعید اما خنده‌دار، شخصیت‌های متعارف با پیچشی متفاوت، اشتباهات، ناامیدی‌ها و اجراها همه در فیلمی جمع شده‌اند که نوجوانان و جوانان بالغ ممکن است آن را وسوسه‌کننده بیابند. در این فیلم موضوعات جدی وجود دارد، اما با حساسیت و دقت به آن‌ها پرداخته شده است. بازیگران به نظر می‌رسد که از بازی در این فیلم لذت می‌برند، از جمله جاش لوکاس و جسیکا آلبا در نقش‌های برجسته و غیرمعمول. فیلم «عزیزم الینور» فیلمی ناقص است -- صحنه‌های «رقص» به سختی قابل قبول هستند و برخی از داستان‌پردازی‌ها گاهی اوقات احمقانه است. این اشتباهات توسط لحن کمدی دیوانه‌وار و شیمی دلپذیر دو بازیگر اصلی جبران می‌شود.