تصاویر فیلم
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: متوسط
ترس: متوسط
ناهنجاری اجتماعی: خیلی زیاد
الگوی مثبت: متوسط
پیام مثبت: متوسط
خلاصه فیلم
ویرایشوقتی آلن (با بازی دان چیدل) چارلی فینمن (با بازی آدام سندلر) را در حال قدم زدن در پیادهروی شهر نیویورک میبیند، واضح است که هماتاقی سابقش در کالج به کمک نیاز دارد. اما با وجود اینکه چارلی بعد از از دست دادن همسر و دخترانش در یک هواپیما در ۱۱ سپتامبر، دچار بیخانمانی و افسردگی شده است، او تنها شخصیتی در فیلم «حکومت بر من» نیست که به حس هدف و ارتباط نیاز دارد.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد تاثیرات ماندگار ۱۱ سپتامبر بر فرهنگمان صحبت کنند. رسانهها چگونه با این واقعه برخورد کردهاند؟ چگونه داستانها و تصاویر غمانگیز به ما در فرآیند التیام زخمهای عاطفی کمک میکنند؟ چگونه آسیبهای روحی دونا بر او تاثیر متفاوتی نسبت به تاثیرات مشابه بر چارلی دارد؟ چرا فکر میکنید چارلی اینقدر به فرهنگ عامه علاقه دارد که او را به دوران جوانیاش (مانند کمیکها، گروههای دهه ۸۰، بازیهای ویدیویی و غیره) یادآوری میکند؟ رسانهها چگونه به تعریف یک دوره زمانی کمک میکنند؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که این یک کمدی از آدام سندلر نیست. بلکه درام درباره واکنش مداوم مردی به از دست دادن خانوادهاش در ۱۱ سپتامبر است. در بیشتر فیلم، شخصیت سندلر ظاهری آشفته، پریشان، تهاجمی و بددهن دارد، هرچند میتواند به شیوهای کودکانه جذاب باشد. مراجعههای او به روانشناس عمدتا غمانگیز است، همانطور که توصیف طولانی و نهایی او از از دست دادن خانوادهاش. در فیلم مقدار زیادی فحش و لغات عامیانه توهینآمیز وجود دارد، به علاوه بحث در مورد خودکشی (یک تلاش تقریبا موفق نشان داده میشود)، جنون، بستری شدن در بیمارستان روانی و رابطه جنسی دهانی. در حین یک دعوا، فریاد، هل دادن و کتککاری وجود دارد، و نوشیدن الکل در بار منجر به بحث میشود. برای آگاهی از فیلمهای مشابه بیشتر، میتوانید برای دریافت ایمیلهای هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبتنام کنید.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
فیلم مایک بایندر، مدیتیشن نامنسجمی است بر فقدان و از دست دادن و در آن مجموعهای از قربانیان را به تصویر میکشد. به سختی تلاش میکند تا غم و خشم چارلی را پیچیدهتر نشان دهد (او بهطور متناوب عصبی و پرخاشگر، ترسناک و رقتانگیز است)، اما در نهایت تضادی سادهانگارانه و آزاردهنده را در یکی از بیماران آلن، دونا (سافران باروز) به نمایش میگذارد. پاسخ «زنانه» دونا به از دست دادن و ترومای خود نه روشنگرانه است و نه همدلانه. در عوض، دونا به سمت اسپاسمهای استوکرهای فراجنسی سوق داده میشود (او بهطور مکرر در دفتر آلن به او پیشنهاد سکس دهانی میدهد). پرخاشگری او آلن را میترساند و چارلی را که بیشتر درگیر وسواس نوجوانی خود با سینههای اوست، جذب میکند، دستکم تا زمانی که او به ابزار رستگاری او تبدیل شود.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.