بابی جونز: ضربه‌ی نابغه‌وار

فیلم "ضربۀ استعداد ذاتی" به کارگردانی "راب رابرتسون" زندگی‌نامۀ سال‌های نخست "بابی جونز"، قهرمان افسانه‌ای گلف، را به تصویر می‌کشد. "جیم کاویزل" در نقش بزرگسال بابی جونز بازی می‌کند؛ تنها گلف‌بازی که موفق شد در یک سال تمام چهار عنوان برتر این ورزش را کسب کند، از پذیرفتن هرگونه دستمزد یا پاداشی برای بازی گلف خودداری کرد، میلیون‌ها دلار قرارداد و جوایز تبلیغاتی را رد کرد و در سن ۲۸ سالگی از دنیای گلف خداحافظی نمود. فیلم با نمایش دوران کودکی جونز آغاز می‌شود که در همسایگی زمین گلف بزرگ شده و حرکات گلف‌بازان را تقلید می‌کرد و توجه مربی اسکاتلندی گلف را جلب نمود. سرانجام، او به عنوان یک نوجوان در اولین تورنمنت بزرگ خود شرکت کرد. "او.بی. کیلر"، روزنامه‌نگاری شکاک (با بازی مالکوم مک‌داول)، به یکی از طرفداران حیرت‌زدهٔ او تبدیل می‌شود. در همین حین، جونز با مشکل کنترل خشم خود دست‌وپنجه نرم می‌کرد و با مشکلات خانوادگی مواجه بود؛ چرا که پدربزرگش مخالف بازی گلف او بود، مادرش می‌خواست ادبیات بخواند و همسرش مری (کلر فورلانی) دوست داشت بیشتر وقت خود را با خانواده بگذراند. جونز همچنین از نظر جسمی ضعیف و بیمار بود، اما او مصمم بود تا چهار عنوان برتر گلف (گرند اسلم) را کسب کند و دست از تلاش برنداشت.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اظهارنظر یکی از شخصیت‌ها مبنی بر اینکه "پول ورزش را نابود خواهد کرد" صحبت کنند. آیا او درست می‌گفت؟ آنها همچنین می‌توانند در مورد پرسشی که در پایان فیلم از جونز پرسیده شد، صحبت کنند: "برای خودت چه می‌خواهی بکنی؟" او چه کاری برای خودش انجام داد و چرا؟

در این فیلم برای رده‌ی سنی PG کلمات و عبارات تندی استفاده شده و کودکی عبارات رکیک می‌گوید. فحاشی شخصیت جونز بخشی از داستان است و در نهایت او یاد می‌گیرد که دیگر فحاشی نکند. همچنین برخی اشاره‌های جنسی ملایم و گذرا وجود دارد (به عنوان مثال، یکی از شخصیت‌ها مورد تمسخر قرار می‌گیرد که «نوازش نمی‌کند»، و گفته می‌شود که مردی همه‌ی یازده فرمان را شکسته است که اشاره‌ای به دسیسه‌چینی دارد). شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند، گاهی اوقات به میزان زیاد. نمایش اقلیت‌ها در فیلم با استانداردهای امروزی ممکن است حساسیت‌برانگیز باشد، اگرچه با استانداردهای آن دوران همخوانی دارد. (همچنین هیچ اشاره‌ای به مبارزات مشهور باشگاه گلف آگوستا جونز برای جلوگیری از پذیرش زنان به عنوان عضو نشده است.)

این فیلم که نام مناسبی ندارد، در شأن مرد بزرگ و گلف‌بازی بزرگ مانند بابی جونز نیست. واضح است که این فیلم از روی عشق به این ورزش و علاقه به جونز ساخته شده، اما بیشتر به ما می‌گوید و دوباره می‌گوید و زمان بسیار زیادی را صرف انجام این کار می‌کند. مانند بازی که نشان می‌دهد، بسیار بسیار کند پیش می‌رود. صحنه‌های طولانی و عاشقانه‌ای از زمین‌های سبز روشن‌شده با نور خورشید، حرکت‌های آهسته و موسیقی ملهم وجود دارد، نگاه‌های کوتاهی از نور طلایی همراه با صدای فلوت‌های بادی و نقل‌قول‌هایی از کیپلینگ، ویل راجرز، تنيسون و دوباره کیپلینگ وجود دارد.این فیلم دیدنی است و بازی جرمی نورتام در نقش والتر هاگن، مربی گلف بی‌بندوبار اما مصمم، جذابیتی به داستان بخشیده است. اما سایر بازی‌ها و دیالوگ‌ها فاقد هیجان و یکنواخت هستند.