خاطرات یک پرستار بچه

آنی (اسکارلت جوهانسون)، فارغ‌التحصیل دانشگاهی، قصد دارد دنیا را تغییر دهد. او که یک انسان‌شناس مشتاق است، کتاب‌های مارگارت مید را می‌خواند و دیوراماها را در موزه تاریخ طبیعی مطالعه می‌کند. به زودی، او "الگوهای اجتماعی عجیب و غریب" یک فرهنگ بیگانه را که کمتر از یک ساعت از خانه نیوجرسی او فاصله دارد، به عنوان پرستار خانواده ایکس مطالعه می‌کند: خانم ایکس (لورا لینی)، ساکن آپ ایست ساید، آقای ایکس (پل جیاماتی) و پسر ۶ ساله‌شان گری (نیکولاس آرت).

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تضاد اصلی فیلم گفتگو کنند: چرا آنی فکر می‌کند که خانم ایکس یک والد بد است؟ آیا با او موافقید؟ چرا یا چرا نه؟ چه چیزی باعث می‌شود کسی یک مادر یا پدر «خوب» یا «بد» باشد؟ آیا این موضوع در زندگی واقعی با آنچه در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی نشان داده می‌شود متفاوت است؟ چگونه؟ آیا فکر می‌کنید خانم ایکس فکر می‌کند که یک مادر خوب است؟ نقش آنی در خانواده ایکس چیست؟ او خودش را چگونه می‌بیند و خانواده ایکس او را چگونه می‌بینند؟

والدین باید بدانند که اگرچه نوجوانان ممکن است از اسکارلت جوهانسون خوششان بیاید، این فیلم درباره پرستاران و روابط کارفرما و کارمند است که موضوعی نیست که برای یک نوجوان ۱۳ ساله جذابیت زیادی داشته باشد. بسیاری از والدین در فیلم به عنوان افراد خودخواه، نابالغ و مغرور به تصویر کشیده شده‌اند. تنش بین شخصیت والدین "بد" (یک نیویورکی از طبقه بالا) و پرستار او که از طبقه اجتماعی پایین‌تری است، باعث ایجاد صحنه‌های ناراحت‌کننده و پرتنشی می‌شود که یک پسر جوان در آن حضور دارد. همچنین گفتگوهای صریحی درباره اهداف و استراتژی‌های والدین وجود دارد. فیلم همچنین شامل تصاویر جنسی ملایم (نمایش اندام زنانه، بوسیدن، و چند صحنه آزاردهنده نوازش کردن) و نوشیدن الکل (اغلب در جمع، اگرچه در یک صحنه آنی عمداً مست می‌کند) می‌شود. الفاظ نامناسب در فیلم شامل یک بار استفاده از کلمه "فاحشه" در حالت خشم، و کلمات "کثافت"، "جهنم" و عبارات مشابه است.

خاطرات پرستار کودک " چیز جدید کمی برای گفتن دارد. درعوض، آن به آنی یک برتری اخلاقی متزلزل می‌دهد: او باید برخی درس‌ها را بیاموزد و همچنین عشق واقعی را با هاروارد هاتی (کریس ایوانز) پیدا کند که اتفاقا در طبقه بالای ایکس‌ها زندگی می‌کند. بدتر اینکه، درحالی‌که آنی تلاش‌های گریِ کوچک برای درک والدین ناراضی‌اش را مشاهده می‌کند، او یک «دفترچه میدانی» می‌نویسد، راهی بامزه برای فیلم تا از نقطه‌نظر او پیروی کند، حتی زمانی که او موقعیت‌ها را اشتباه تفسیر می‌کند.اجرای هوشمندانه لیننی کمک می‌کند تا اغراق‌های مکرر فیلم را بپوشاند، اما در بیشتر موارد، نسخه کمی ملایم‌تر شده فیلم "شیطان پرادا می‌پوشد" است، کتابی که آنی اتفاقاً در ساحل می‌خواند - بنابراین شما متوجه می‌شوید که فیلم از قرض گرفتن‌هایش آگاه است. شاید ناراحت‌کننده‌ترین مسئله تمرکز فیلم بر روی زنان در تنگنا است که به هیچ احساس "آزادی" نمی‌رسد (علی‌رغم اینکه آهنگی با همین نام از جورج مایکل چند بار در موسیقی متن فیلم ظاهر می‌شود). آنی در نهایت اظهار نظر می‌کند: «فکر نمی‌کنم داشتن پول کار را آسان‌تر کند.»