پسر فضایی

آسترو بوی" ماجراهای یک ربات جنگ‌افزار (با صدای فردی هایمور) را روایت می‌کند که توسط دانشمندی عزادار به نام دکتر تنما (نیکلاس کیج) ساخته شده و دقیقا شبیه پسر از دست رفته‌اش، توبی است. این دانشمند پریشان، که پسرش در یک نمایش خطرناک برای جنرال استون (دونالد ساترلند) جنگ‌طلب شهر مترو کشته شده است، به آسترو بوی اجازه می‌دهد که فکر کند او واقعا توبی است... تا اینکه پسر به طور تصادفی از پنجره‌ای بیرون می‌افتد و متوجه می‌شود که می‌تواند پرواز کند. آسترو بوی قبل از اینکه دکتر تنما پشیمان بتواند او را خاموش کند، فرار می‌کند و در "زباله‌دانی" زیر شهر مترو که همان زمین آلوده‌شده است، فرود می‌آید. او با گروهی از یتیم‌ها به رهبری کورا (کریستن بل) و اسلاگ (مویسیس آریاس) روبرو می‌شود که با هم‌اِگ (نیتن لاین) زندگی می‌کنند، پدرخوانده‌ای ظاهرا مهربان که یک نمایش شبیه کلوسیوم را اداره می‌کند که در آن ربات‌ها تا مرگ با هم می‌جنگند. وقتی هویت رباتی آسترو بوی فاش می‌شود، او دوباره باید برای زندگی‌اش مبارزه کند و شجاعت پیدا کند تا همه را از نقشه‌های شیطانی جنرال استون برای شروع یک جنگ خونین نجات دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های آسترو بوی با دیگر ابرقهرمانان صحبت کنند. برخلاف دیگر ابرقهرمانان که به دنیا آمده‌اند یا به صورت اتفاقی قدرت‌های خود را به دست آورده‌اند، آسترو بوی یک ربات با قدرت‌های ویژه است. آیا آسترو بوی قبول دارد که (همانطور که اسپایدرمن می‌گوید) قدرت زیاد، مسوولیت زیادی هم به دنبال دارد؟
• آیا فکر می‌کنید مضامین بالغانه‌تر فیلم با کودکان هم‌نوایی خواهد داشت؟ چه فیلم‌های دیگری به مسائلی مانند فناوری، آلودگی، جنگ و موارد مشابه می‌پردازند؟ آیا این محتوا برای یک فیلم کودک مناسب است؟
• چگونه با مرگ توبی برخورد می‌شود؟ در بسیاری از فیلم‌های کودکان، مرگ یکی از والدین وجود دارد، اما نشان دادن مرگ کودک بسیار نادر است. کودکان: آیا ترجیح می‌دادید توبی به پسر ستاره‌ای تبدیل شود تا اینکه بمیرد؟

این پویانمایی ماجراجویی ربات ابرقهرمانی بر اساس سری انیمه دهه ۱۹۶۰ پسر آسترو مناسب کودکان دبستانی است. این پویانمایی دارای مضامین نسبتا پیچیده‌ای مانند اندوه، از دست دادن و جنگ است و همچنین پر از صحنه‌های اکشن و خشونت‌آمیز کارتونی است، از جمله مرگ یک کودک، نابودی چند ربات، انفجارها و ربات‌هایی که با سلاح‌های سنگین مجهز شده‌اند. اما الفاظ استفاده‌شده محدود به توهین‌های ملایم مانند "احمق" است و هیچ تبلیغ محصولی در آن وجود ندارد. یک شخصیت نظامی که به جنگ اعتیاد دارد به‌صورت طنزگونه‌ای منفی ترسیم شده است؛ در مقابل، سه ربات انقلابی که خود را "رفیق" خطاب می‌کنند و پوستر لنین در محل ملاقاتشان دارند، در طیف مخالف این شخصیت قرار دارند.

دیوید باوئرز، کارگردان (فراری در چاه توالت) انقلابی در رویکرد خود به انیمیشن نیست، اما حس بصری قوی برای سکانس‌های اکشن دارد. او همچنین به‌درستی کمدی و تراژدی یک رباتی که فکر می‌کند پسر بچه‌ای است و متوجه می‌شود یک ابرقهرمان است را به تصویر می‌کشد. هایمور صدای دلنشین و احساسی را برای ایفای نقش آسترو بوی به کار می‌برد و کیج صدایی مناسب و گیرا برای دکتر تنما دارد که تنها می‌خواهد پسرش را بازگرداند. نقش‌دزدان، ساترلند و لین هستند که با بازی در نقش شخصیت‌های خود به عنوان خودشیفتگانی سرگرم‌کننده و بسیار پیچیده، خنده را به فیلم می‌آورند.آسترو بوی" ترکیبی یکسان از هوش مصنوعی، پینوکیو و وال-ای است و با تم‌های خود به یادآورنده‌ی هر سه اثر است: یک ربات کلون ساخته‌شده برای والدین داغدار، پسری مصنوعی که آرزوی واقعی شدن دارد و آینده‌ای ترسناک که در آن زمین تقریبا غیرقابل‌سکونت شده و مردم مجبورند در جایی دیگر به‌طور کامل وابسته به فناوری زندگی کنند. کودکان عمدتا از درک این مضامین سنگین بی‌بهره‌اند، به‌جز آن‌هایی که اشاره‌ی واضح به پینوکیو را درک می‌کنند. بینندگان مسن‌تر از شخصیت کلاهبردار و جنگ‌طلب ژنرال استون لذت خواهند برد، که شعارهای انتخاباتی‌اش («زمان تغییر کردن نیست») و میل شدیدش به جنگ یادآور ژنرال تارجیدسون با بازی جرج سی اسکات در فیلم دکتر استرنج‌لاو است. اگرچه ممکن است «آسترو بوی» هزار دنباله تولید نکند، اما طنز و پیش‌زمینه‌ی ابرقهرمانی دوست‌داشتنی برای پسران، آن را به یک سرگرمی جذاب تبدیل می‌کنند.