شاهزاده خانم آمریکایی

شاهزاده خانم آمریکایی آماندا کلاین (جورجیا فلاد) قصد نداشت از مراسم ازدواج پرهزینه خود فرار کند. اما وقتی نامزدش را در حال خیانت می‌بیند، به یک نمایشگاه رنسانس در نزدیکی محل زندگی‌اش می‌رود و خیلی زود متوجه می‌شود که افرادی که در آنجا ملاقات می‌کند، با اینکه کمی عجیب و غریب هستند، اما مهربان‌تر از اقوام و خویشاوندانش هستند. آماندا تحت حمایت دیوید/سر هامپسالوت (لوکاس نف)، دلیلا (مری هالیز اینبیدن)، استیک (لوکاس هازلت) و گروهی از دوستان رنگارنگشان قرار می‌گیرد و خیلی زود متوجه می‌شود که دنیای کامل و بی‌نقصش می‌تواند شامل یک آتش‌بازی و بطری‌های عسل هم باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل رایج بودن مجموعه‌های تلویزیونی با تعداد زیادی شخصیت در یک محیط صحبت کنند: مثل یک اداره، یک باشگاه یا یک نمایش رنسانسی. چنین محیط‌هایی چه فرصت‌های دراماتیک یا کمدی‌ای را فراهم می‌کنند؟ چرا حضور تعداد زیادی شخصیت، نوشتن یک مجموعه تلویزیونی را آسان‌تر می‌کند؟
• تلویزیون چرا اغلب از کلیشه‌ها برای روایت داستان یا طنز استفاده می‌کند؟ چه نوع پیام‌هایی در مورد جهان و مردم آن منتقل می‌کند؟
• آماندا در جستجوی زندگی اصیل ترش چگونه شجاعت را در فیلم شاهزاده خانم آمریکایی به نمایش می گذارد؟ او چگونه همدلی خود را با افرادی که در مراسم رن فِر ملاقات می کند، نشان می دهد؟ چرا این ویژگی های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که «شاهزاده خانم آمریکایی» یک کمدی در مورد زنی است که زندگی مرفه خود را رها می‌کند تا در یک نمایش رنسانسی کار کند. محتوای جنسی از آنچه انتظار می‌رود بالغ‌تر است: زنی نامزدش را با زنی دیگر در حالی که زانو زده است می‌بیند؛ مرد از پشت عریان و ناله‌کنان است. بعداً زن به نامزدش اشاره می‌کند که «بلو جاب» گرفته است. زنی که رابطه جنسی دهانی برقرار می‌کند چندین بار «هووِکر» خطاب می‌شود (مشخص نیست که آیا واقعاً کارگر جنسی است یا خیر). صحنه‌ای پیشرفته‌تر زنی را نشان می‌دهد که پس از بیهوش شدن در کلبه مردی بیدار می‌شود؛ او می‌پرسد آیا رابطه جنسی داشته‌اند و مرد می‌گوید به «تجاوز در قرار ملاقات» علاقه‌ای ندارد. خشونت طنزآمیز است، اما بالغانه: زنی دیگری را هل می‌دهد و آن زن به سرش ضربه می‌زند و خون بالا می‌آورد. بعداً می‌شنویم که بخشی از زبانش را گاز گرفته و بلعیده است. زبان شامل کلمات «فاک»، «شیت»، «آس‌هول»، «بیچ» و «دیک» است. بزرگسالان الکل مصرف می‌کنند، مست می‌شوند، از سردردهای ناشی از مصرف الکل رنج می‌برند و در حال نوشیدن اشتباهات بزرگی مرتکب می‌شوند؛ همچنین به «خوراکی‌ها» و «قرص‌های مرموز» اشاره می‌شود. شخصیت‌ها ابتدا به عنوان افراد عجیب و غریب کلیشه‌ای به تصویر کشیده می‌شوند، اما به عنوان افرادی عجیب و غریب اما دوست‌داشتنی ظاهر می‌شوند، و موضوعاتی مانند تحمل، پذیرش، اهمیت زندگی اصیل و همدلی واضح است.

با مفهومی عجیب و غریب و جذاب و پیام‌های شیرین پذیرش، این نمایش سرگرم‌کننده باید مورد توجه بینندگانی قرار بگیرد که از کمدی‌های عجیب و غریب لذت می‌برند. وقتی آماندا در سریال پرنسس آمریکایی برای اولین بار به جشنواره رن می‌رسد، فکر می‌کند ممکن است در یک مراسم عروسی تماتیک غوطه‌ور شده باشد و فقط می‌خواهد تلفن خود را پیدا کند تا بتواند از آنجا خارج شود. اما بعد از گذراندن چند ساعت در نمایشگاه، شروع به درک این موضوع می‌کند که مردم اطرافش ممکن است عجیب و غریب و با سرگرمی‌های سخت فهم باشند، اما آنها همچنین شیرین و مفید هستند و آماده پذیرش تازه‌وارد در میان خودشان.در واقع، چیزی که آماندا به زودی متوجه آن می‌شود این است که او در حال پوشاندن عادت‌های عجیب و غریب خود بوده است. او ممکن است مثل یک بچه لوس به نظر برسد، اما کارش در مورد "سبک زندگی لوکس"، پول و امتیازاتش، دوستان فیک و خودنمایش هرگز او را به اندازه عجیب و غریب‌های نمایش رِن خوشحال نکرده‌اند، کسانی که با تمام وجود خود را درگیر علایقشان می‌کنند. بازی توسط جورجیا فلود قابل درک -- که زمان‌بندی کمدی شکست‌ناپذیرش ممکن است برخی را به یاد راشل بلوم در سریال Crazy Ex-Girlfriend بیندازد -- آماندا در حال آرامش و درگیر شدن با روح نمایش و غرق شدن در زندگی اصیل‌تر، دیدن آن لذت‌بخش است. او به راحتی قابل دوست داشتن است، درست مثل این نمایش، و این چیزی است که می‌گوید.