درخت زندگی

در دهه ۱۹۵۰ در ویکو، تگزاس، مردی (برد پیت) تلاش می‌کند تا از همسر زیبایش (جسیکا چستین) و سه پسرش حمایت کند، اما بدشانسی بر او غلبه می‌کند. او شروع به سرزنش خانواده‌اش به خاطر شکست‌ها و ناامیدی‌هایش می‌کند. سال‌ها بعد، پسر بزرگتر، جک (با بازی شان پن در نقش بزرگسالی)، درباره زندگی‌اش و یک تراژدی وحشتناک که همچنان او را آزار می‌دهد، تأمل می‌کند. او وارد نوعی حالت رویا می‌شود که در آن با شخصیت‌های گذشته‌اش مواجه می‌شود. در میان این دوره‌های زمانی، تصاویری از جهان و منشأ حیات، نگرشی جدید در مورد این رویدادهای کوچک زمینی ارائه می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت نهفته در فیلم صحبت کنند. چرا پدر اینقدر عصبانی و ناامید است؟ چطور آن را ابراز می‌کند و چرا؟
• در جستجوی پسر بزرگ چه چیزی واقعا یاد می‌گیرد؟ آیا فیلم پایانی خوش یا امیدوارانه دارد؟
• این فیلم به نظر شما برای جلب نظر چه کسانی ساخته شده است؟ چه پیامی را می‌خواهد به تماشاگرانش برساند؟

والدین باید بدانند که این درام از کارگردان افسانه‌ای و مرموز، ترنس مالیک، حتی بیشتر از فیلم‌های قبلی او، اثری از تصاویر شاعرانه است تا داستانی منسجم و محکم. موضوع اصلی ظاهراً روابط خانوادگی است، اما همه این‌ها در یک زمینه جهانی وسیع از زمان و فضا و حتی مناظر خیالی رخ می‌دهد. اشاره‌ای به خشونت در حال جوشیدن از سوی پدر وجود دارد، اما در حالی که او اغلب فریاد می‌زند، به ندرت به صورت فیزیکی واکنش نشان می‌دهد. زبان فیلم حداقل است؛ یک سکانس فلش‌بک حاوی مراجع تصویری گذرا به تولید مثل جنسی است. اما با وجود اینکه محتوای نامناسب سنی زیادی برای نوجوانان وجود ندارد، بینندگان جوان‌تر احتمالاً خسته می‌شوند؛ این فیلم نیاز به صبر و تحمل زیادی دارد و همچنین توانایی پذیرش تجربیات سینمایی جدید و منحصر به فرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این ممکن است تاریک ترین و دشوارترین فیلم ترنس مالیک تا به امروز باشد، فیلمی که بر روی پدری عصبانی و آشفته و نحوه تخلیه خشم و ناراحتی خود بر روی فرزندانش تمرکز دارد. در عین حال، امید به شکل انتزاعی ترین حالت خود وارد می شود، که ممکن است بینندگان را ناراضی بگذارد. اما شعر بدنی قدرتمند و شگفت انگیز مالیک همه اینها را به زندگی برمی گرداند؛ فیلمی که باید عمیقا حس و تجربه شود.مالیک یکی از مرموزترین و قدرتمندترین استعدادهای فیلمسازی در جهان امروز است و انتشار کم و کاسته فیلم‌هایش (تنها پنج فیلم در ۴۰ سال) حس انتظار عظیمی را ایجاد می‌کند. در عین حال، فیلم‌هایش فروش سختی دارند، چرا که بیشتر بر روی تصاویر قدرتمند و شاعرانه تمرکز می‌کنند تا داستان‌گویی خطی و واضح؛ بیشتر بینندگان به تماشای چنین فیلم‌هایی عادت ندارند. اما در عین حال، مالیک به قولش وفا می‌کند و همان نوع فیلم‌هایی را که در دهه ۱۹۷۰ می‌ساخت، امروز هم می‌سازد، هرچند که به نظر غیرممکن برسد.