یک زندگی

زندگی یکبار اتفاق می‌افتد داستان واقعی و شگفت‌انگیز نیکلاس وینتون را روایت می‌کند که همه چیز را به خطر انداخت تا به نجات کودکان یهودی در آستانه جنگ جهانی دوم کمک کند. وینتون (جانی فلاین) با ترک مادر مهربانش (هلنا بونهام کارتر) در انگلستان، به تنهایی به سمت چکسلواکی حرکت می‌کند و بعد از دیدن خانواده‌هایی که از خانه‌هایشان رانده شده و به اردوگاه‌های پناهندگی بی‌امیدی فرستاده می‌شوند، نجات صدها کودک را به مقصد جزایر بریتانیا مأموریت خود قرار می‌دهد. پنجاه سال بعد، وینتون (آنتونی هاپکینز) هنوز این بار سنگین را به دوش می‌کشد و تصمیم می‌گیرد تا داستان آن کودکان را بازگو کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های مثبت در یک زندگی صحبت کنند. نیکلاس وینتون در جستجوی خود شکیبایی، دلسوزی، صداقت، فروتنی، همدلی و شجاعت فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهد. چرا این‌ها چنین نقاط قوت شخصیتی مهمی هستند؟ آیا می‌توانید زمانی را به یاد بیاورید که این ویژگی‌ها را نشان داده باشید؟
• شما فکر می‌کنید بچه‌ها در فیلم چه حسی داشتند؟ آیا اتفاقات فیلم شما را به یاد اتفاقی در زمان حال انداخت؟
• دربارهٔ آغاز جنگ جهانی دوم در این فیلم بحث کنید. آیا دربارهٔ این دورهٔ زمانی اطلاعات زیادی دارید؟ آیا این فیلم شما را ترغیب به یادگیری بیشتر در این باره کرده است؟ نحوه صحبت با کودکان در مورد خشونت، جرم و جنگ.
• چگونه سیگار کشیدن در فیلم به تصویر کشیده شد؟ آیا آن را جذاب و دلپذیر نشان داد؟ رفتار ما در مورد سیگار کشیدن از زمان فیلم چگونه تغییر کرده است؟

والدین باید بدانند که فیلم «یک زندگی» یک درام بریتانیایی است که بر اساس داستان واقعی نیکلاس وینتون ساخته شده است، کسی که در آغاز جنگ جهانی دوم صدها کودک را از دست نازی‌ها نجات داد. این فیلم در دو دوره زمانی جریان دارد -- جانی فلین در نقش وینتون در دهه ۱۹۳۰ و آنتونی هاپکینز در نقش او در دهه ۱۹۸۰ -- و خوبی‌های انسانیت را در میان وحشت‌های جنگ و یهودستیزی آن دوران، ستایش می‌کند. وینتون شجاعت و دلسوزی فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهد، در حالی که هرگز به دنبال قدردانی یا تشویق نیست. اگرچه فیلم از خشونت‌های واقعی دوری می‌کند، اما تهدید به‌طور مداوم وجود دارد و خانواده‌هایی را نشان می‌دهد که از هم پاشیده می‌شوند. در یکی از صحنه‌ها، سربازان نازی کودکان و بزرگسالان را از قطار بیرون می‌کشند و مرتباً به ناپدید شدن افراد و فرض مرگ آنها اشاره می‌شود. پناهندگان در اردوگاه‌هایی با شرایط بد دیده می‌شوند، در حالی که به آوشویتس و دیگر اردوگاه‌های کار اجباری نیز اشاره می‌شود. در صحنه‌های دهه ۱۹۳۰، شخصیت‌ها در حال سیگار کشیدن دیده می‌شوند، که منعکس‌کننده آن دوره است. زبان فیلم شامل استفاده گاه‌به‌گاه از کلمات «s--t»، «bloody» و «Christ» به عنوان یک تعجب است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام زندگی‌نامه‌ای بریتانیایی از داستان شگفت‌انگیز خود تغذیه می‌کند. فیلم One Life در دو خط زمانی جریان دارد، با بازی فلین و هاپکینز در نقش وینتون، مردی که صدها کودک را از دست نازی‌ها در آستانه جنگ جهانی دوم نجات داد. بسیاری از مردم کلیپ ویروسی یک وینتون سالخورده را دیده‌اند که توسط چند تن از این کودکان - که اکنون بزرگسال هستند - در یک برنامه تلویزیونی بریتانیایی در دهه ۱۹۸۰ غافلگیر می‌شود. این یک لحظه تلویزیونی بسیار تاثیرگذار است. با این حال، مشکل فیلم جیمز هوز این است که در حالی که فداکاری وینتون شگفت‌انگیز بود، خود عمل فداکاری از تنش دراماتیک برخوردار نیست. بیشتر دستاوردهای وینتون و نحوه انجام آن، عمدتاً شامل کارهای اداری بود. او با تهیه اسناد لازم اطمینان حاصل کرد که بیشتر کودکان یهودی بتوانند از چکسلواکی خارج شده و به‌سلامت به انگلستان برسند. این موضوع چیزی از ارزش‌های وینتون کم نمی‌کند و فیلم ادای احترام شایسته‌ای به یک مرد بزرگ است. اما به عنوان یک فیلم، فاقد حس شدت سینمایی است. بازی هاپکینز در این نقش، که احساس می‌کنید برای این بازیگر ارزشمند ساخته شده، فوق‌العاده است.