خشم تایتان‌ها

بعد از اتفاقات فیلم نبرد تایتان‌ها، نیمه‌خدای پرسئوس (با بازی سم ورتینگتون) بار دیگر تلاش می‌کند تا زندگی ساده‌ای را به عنوان یک ماهیگیر با پسرش، هلیوس (با بازی جان بل) سپری کند. متاسفانه، زئوس (با بازی لیام نیسون) می‌آید تا پرسئوس را از دردسرهای پیش رو آگاه کند. مدت زیادی نمی‌گذرد که هادس (با بازی رالف فاینز) با کمک آرس (با بازی ادگار رامیرز) نقشه شومی را می‌کشد تا زئوس را اسیر کند، قدرت او را بگیرد و پدرشان، کرونوس را که در نهایت موجود غول‌پیکر و آتشینی از آب درمی‌آید، احیا کند. حالا بر عهده پرسئوس است تا با کمک یک ملکه (با بازی روزاموند پایک) و پسرعمو و نیمه‌خدای خود (با بازی توبی کبل) سه تکه از یک سلاح جادویی را پیدا کند، زئوس را نجات دهد و قبل از اینکه خیلی دیر شود، آن موجود را شکست دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رفتار خدایان و انسان‌ها صحبت کنند. آیا خدایان از زمان نبرد تایتان‌ها چیزی یاد گرفته‌اند؟ مهم‌ترین چیزی که پرسئوس در مورد بودن هم خدا و هم انسان یاد می‌گیرد چیست؟ آیا می‌توانید پیام‌های فیلم در مورد بشریت را به زندگی واقعی مرتبط کنید؟
• کدام هیولاهای فیلم ترسناک‌ترند؟ آیا هیولاهای بزرگ‌تر ترسناک‌ترند یا هیولاهای کوچک‌تر موثرترند؟ چگونه ماهیت فانتزی فیلم بر تاثیر صحنه‌های خشونت‌آمیز آن تاثیر می‌گذارد؟
• پرسئوس یاد می‌گیرد که از پسرش قدرت بگیرد، درست همانطور که زئوس یاد گرفت از پرسئوس قدرت بگیرد. در این فیلم چه درس‌های دیگری بین پدران و پسران منتقل می‌شود؟

والدین باید بدانند که خشم تایتان‌ها دنباله‌ای بر فیلم برخورد تایتان‌ها محصول ۲۰۱۰ است که بازسازی فیلمی در سال ۱۹۸۱ بود. خشم تایتان‌ها حاوی مقداری خشونت فانتزی سطح متوسط است، اما به‌طور کلی از فیلم قبلی کمتر است، هرچند هنوز هم هیولاهای غول‌پیکری وجود دارند که ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد. زبان چندان مسئله‌ای نیست، با یک بار استفاده از کلمه جهنم و همچنین اشاره به خدایان و هادس در ارتباط با اساطیر یونانی. همچنین برخی طنزهای جنسی و بوسه‌ای برای قهرمان وجود دارد. این فیلم به صورت سه‌بعدی ارائه شده است که کمی شدت آن را افزایش می‌دهد، اما به‌طور کلی از سه‌بعدی به‌طور خاص استفاده موثری نشده است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برخلاف فیلم قبلی پرطمطراق، خشم تایتان‌ها نسبتاً بی‌مزه است، با ریسک و درگیری‌های کمتری بین خدایان و انسان‌ها. فیلم پر است از موجودات دیجیتال یکی پس از دیگری -- اکشن و جلوه‌های سه‌بعدی نسبتاً ضعیف هستند -- و تا زمانی که به اوج هیجان می‌رسیم، هیجان از بین رفته است.سپس، شخصیت‌های انسانی احتمالاً حتی از هیولا‌ها هم کمتر شخصیت دارند. تعاملات آن‌ها به نظر بیشتر از هر چیز شامل توضیح دادن داستان به یکدیگر است و خیلی کم شاهد رشد یا عمق شخصیت‌ها هستیم؛ آشکارسازی بزرگ پرسئوس این است که او از پسرش قدرت می‌گیرد (یعنی او ترجیح می‌دهد از پسرش محافظت کند تا اینکه او را رها کند و آسیب ببیند)، که خیلی دور از ذهن نیست. بوسه‌ای در انتهای فیلم تقریباً کاملاً بی‌مورد است و احساس می‌شود که جای درستی قرار نگرفته است. حتی بازیگران ماهر فیلم هم بیشتر به نظر می‌رسد که در حال تلاش برای بیدار ماندن هستند.