کامیلا دیکینسون

کامیلا دیکینسون (با بازی آدلاید کلمنتس) یک فرزند تنها است که در دهه ۱۹۴۰ در شهر نیویورک با دو والد بسیار ناکارآمد (با بازی سامانتا متیس و کری الویس) زندگی می‌کند. مادرش کودکانه و خودمحور است و با مرد دیگری رابطه دارد؛ پدرش سرد، احساساتش سرکوب شده و مستعد تصمیم‌گیری‌های خودسرانه، بدون فکر اما جزمی است. کامیلا بین این دو گیر افتاده و به طور مداوم به عنوان منبع اطلاعاتی و سپس به عنوان پیام‌رسان برای انتقال احساسات پیچیده آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بهترین دوست کامیلا، لوئیزا، در یک خانواده از هم گسیخته از نوع دیگری گیر افتاده است. والدین او الکلی، بدجنس و سهل‌انگار هستند؛ برادرش فرانک دچار مشکل است. وقتی کامیلا و فرانک با هم ارتباط برقرار می‌کنند، اوضاع برای دختر در حال مبارزه بهتر می‌شود. البته، دیکینسون‌های متکبر مخالفت می‌کنند و کامیلا را با عواقب وخیمی تهدید می‌کنند. برای بدتر شدن اوضاع، لوئیزا از آنچه که به عنوان رها کردن کامیلا می‌بیند، احساس تهدید می‌کند. اما کامیلا از جنس محکم و استواری است. به دلیل رابطه جدیدش، حس استقلال خود را پرورش می‌دهد و به باورهای مذهبی عمیق خود و همچنین علاقه‌اش به علم متوسل می‌شود. کامیلا قادر است از ناامیدی که کسانی که برایش مهم هستند بر او تحمیل می‌کنند، فراتر رود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کمبود ارتباط در هر دو خانواده‌ای که در اینجا به تصویر کشیده شده‌اند، صحبت کنند. اگر این نمایشی دقیق از حداقل برخی از خانواده‌ها در دهه 1940 باشد، چگونه اوضاع تغییر کرده است؟
• کامیلا، لوئیزا و فرانک چه شباهت‌هایی با نوجوانان امروزی دارند؟ آیا خودتان را با هر کدام از آنها هم‌ذات می‌دانید؟ اگر بله، با کدام یک و چرا؟
• چگونه الکلی بودن والدین رُوان بر فرزندان آنها تاثیر می‌گذارد؟ اگر لوئیزا و فرانک در شرایط مشابهی قرار می‌گرفتند، چه منابعی در دسترسشان قرار می‌گرفت؟

والدین باید بدانند که کامیلا دیکینسون، اقتباسی از کتاب کمتر شناخته‌شده‌ی مادلین لنگل (A Wrinkle in Time)، در شهر نیویورک سال 1948 اتفاق می‌افتد و داستان دختری 15 ساله از طبقه‌ی بالا را روایت می‌کند که درگیر اولین عشق و بلوغ خود است. کامیلا باید با خیانت مادرش، سردی پدرش و خانواده‌ی ناکارآمد بهترین دوستش کنار بیاید، والدین او الکلی‌های آزاردهنده هستند و برادر جذابش نیز دچار مشکلاتی است. ایمان به خدا و زندگی پس از مرگ، که لنگل به خاطر آن مشهور بود، نقش برجسته‌ای در حل و فصل ماجرای قهرمان جوان دارد، که از یک قربانی تسلیم‌شده به مدافع صریح هویت خود تبدیل می‌شود. اگرچه فعالیت جنسی آشکاری وجود ندارد، اما مادر کامیلا و معشوقش در رابطه‌ی خود بی‌توجه هستند و هرگز دختر آسیب‌پذیر را از آگاهی نسبت به آن محافظت نمی‌کنند. والدین الکلی هیچ تلاشی برای پنهان کردن اعتیاد خود از نوجوانان نمی‌کنند؛ لحظه‌ای از خشونت بین والدین شنیده می‌شود. کامیلا و دوستش درباره‌ی جنسیت صحبت می‌کنند که ظاهراً مطابق با زمان خود است، اما حتی برای اواخر دهه‌ی 1940 نیز ساده‌لوحانه به نظر می‌رسد. چند نفر نفرین می‌کنند ("جهنم" و "لعنت") و والدین توهین‌آمیز به فرزندانشان بدرفتاری می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اختلاف اساسی بین دو گروه از والدین و فرزندان نوجوانشان در مرکز این درام کند و عمدتاً بدون طنز قرار دارد که برای کودکان امروزی چندان جذابیتی نخواهد داشت. سه گروه از والدین به تصویر کشیده شده‌اند، همه به عنوان موجودات تک‌بعدی: زوج سرد، خودشیفته و نابالغ؛ والدین الکلی و آزاردهنده؛ و در نهایت، مادری و پدری که با وجود از دست دادن تنها فرزندشان در یک تصادف، همیشه لبخند به لب، درک‌کننده و غرق در عشق به یکدیگر هستند. جای تعجب نیست که سه نوجوان شخصیت اصلی داستان از زندگی خود و انتظاراتی که از آنها می‌رود، گیج و سردرگم هستند. قابل ذکر است که مادلین لنگل به عنوان یکی از فیلم‌نامه‌نویسان و همچنین کارگردان این اثر، شناخته می‌شود. نتیجه تلاش صادقانه‌ای است برای ارائه یک داستان قدیمی، غیر ظریف و ساده‌انگارانه از نظر معنوی به مخاطبان جوان امروزی. از جنبه‌های مثبت فیلم می‌توان به ارزش‌های بالای تولیدی آن اشاره کرد: طراحی صحنه، لباس، تدوین و بازی فوق‌العاده کالبی مینیفی در نقش لوییزا.