ذهنی

MENTAL دنباله‌رو جک گالگر (کریس ونس) روانپزشک است که در موقعیت جدید خود به عنوان مدیر خدمات روانپزشکی در بیمارستان یادبود وارتون لس‌آنجلس قرار دارد. در حالی که به دنبال راه‌های خلاقانه برای کمک به افرادی است که با طیف وسیعی از سندرم‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، این پزشک متعهد اغلب خود را در مقابل رئیس خود، مدیر بیمارستان/عشق سابق خود نورا اسکاف (آنابل شیاورا) می‌بیند. و سپس درام‌هایی وجود دارد که توسط همکارانش به وجود می‌آید -- از جمله دکترهای ناراضی ورونیکا هیدن-جونز (جاکلین مک‌کنزی) و کارل بل (درک وبستر) -- و متخصصان پزشکی جوان‌تر که به راهنمایی نیاز دارند، مانند پرستار مالکوم د. واشینگتن (ادوین هاج) و رزیدنت‌ها آرتورو سوارز (نیکلاس گونزالس) و کلویی آرتیس (ماریسا رامیرز). در حالی که او تلاش می‌کند تا به بیمارانش کمک کند، کارکنانش را الهام بخشد و با مسئولیت‌های اداری آزاردهنده کنار بیاید، گالگر عجیب و غریب نیز به آرامی به امید اینکه خواهر بیمار روانی خود را به نحوی پیدا کند، چسبیده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش اختلالات روانی در رسانه‌ها صحبت کنند. چرا افرادی که دچار اختلالات روانی هستند، اغلب در برنامه‌های تلویزیونی یا فیلم‌ها به عنوان شخصیت‌های خنده‌دار یا خشن به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا برنامه‌هایی مانند این برنامه، این کلیشه‌ها را تقویت می‌کنند یا با آن‌ها مقابله می‌کنند؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نگاه جوامع به اختلالات روانی در طول قرن‌ها بحث کنند. آیا می‌دانستید در برخی فرهنگ‌ها، افرادی که دچار توهمات مرتبط با بیماری بودند، اغلب به عنوان موجودات الهی دیده می‌شدند، در حالی که در فرهنگ‌های دیگر، افرادی که دچار اختلالات روانی بودند به عنوان جادوگران سوزانده می‌شدند؟ چگونه زمینه تاریخی بر نحوه تفکر ما در مورد اختلالات روانی در زمان حال تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که این درام پزشکی، طیف وسیعی از بیماری‌های روانی را بررسی می‌کند. رویکرد آن غیرقابل قضاوت و اطلاع‌رسان است، اما برخی از محتوا و جلوه‌های بصری به‌کاررفته برای نشان دادن توهمات بیماران ممکن است برای برخی بینندگان آزاردهنده باشد. شخصیت اصلی گاهی از تاکتیک‌های دور از ذهن و/یا غیرقانونی برای کمک به بیماران استفاده می‌کند؛ همچنین شخصیت‌ها در داستان‌هایی شبیه به سریال‌های آبکی با موضوعاتی مانند عشق، دوستی و خیانت درگیر هستند. مباحث مرتبط با سوء مصرف الکل و مواد مخدر وجود دارد، اما بیشتر نوشیدن الکل توسط بزرگسالان و در یک بافت اجتماعی محدود انجام می‌شود. انتظار برخی الفاظ تند مانند «جهنم» و «لعنت» را داشته باشید.

Mental با نشان دادن بیماری‌های روانی از نگاه پزشکان و بیماران، ابهامات این بیماری‌ها را برطرف می‌کند. این برنامه اختلالات روانی را به روشی آگاه‌کننده و افشاگرانه، به جای تراژیک یا شرورانه، بررسی می‌کند. همچنین تنش‌های موجود در جامعه پزشکی را برجسته می‌کند، که هنوز پر از تضاد در مورد نحوه مناسب درمان بیمارانی است که از این نوع رنج‌ها رنج می‌برند و به آنها کمک می‌کند تا زندگی خود را بازپس گیرند.اگرچه این نمایش با ذهنیت باز و دلسوزانه ساخته شده است، اما برای پیشبرد داستان‌ها به برخی دراماتیک‌های معمولی متکی است. برخی از تاکتیک‌های درمانی گالگر اندکی دور از ذهن هستند و برخی از جلوه‌های ویژه‌ای که برای کمک به بینندگان در «دیدن» توهمات بیماران طراحی شده‌اند، اندکی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسند. و مانند اکثر درام‌های پزشکی، «ذهن» داستان‌های بیماران را با روابط عاشقانه و شخصی کارکنان در هم می‌آمیزد. با این حال، در نهایت، «ذهن» سرگرمی فکری و تأمل‌برانگیزی را ارائه می‌دهد.