گیلی هاپکینز بزرگ

گیلی هاپکینز بزرگ بر اساس کتاب کلاسیک کاترین پترسون در سال 1978 در مورد گالادریل 12 ساله "گیلی" هاپکینز (سوفی نلیسه) است. گیلی که در مراکز مختلف سرپرستی زندگی کرده، اکنون در خانه دیگری و تحت مراقبت خانم تراتر (کتی بیتس) مهربان و مومن قرار می‌گیرد. تراتر سرپرست کودک دیگری به نام دبلیو.ای (زکری هرناندز) است و دوست و همسایه خوبی به نام آقای رندولف (بیل کابس) دارد که نابینا است. علی‌رغم اینکه گیلی دانش‌آموز موفقی است، دیگران را از خود می‌راند، با خانواده سرپرستی جدیدش ناعادلانه رفتار می‌کند و به فکر دیدار مجدد با مادرش (جولیا استایلز) است. و سپس درست زمانی که گیلی شروع به عادت کردن به محیط و صمیمی شدن با تراتر، دبلیو.ای و آقای رندولف می‌کند، شخصی می‌رسد که همه چیز را تغییر می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد الگوها و سرمشق‌های موجود در فیلم «گیلی هاپکینز بزرگ» صحبت کنند. چطور می‌توان این الگوها را تشخیص داد؟ چه چیزی آن‌ها را به الگو تبدیل می‌کند؟
• گیلی شخصیتی دوست‌داشتنی است؟ آیا او را می‌توان به‌راحتی ستود؟ چرا (یا چرا نه)؟ چگونه همدلی و ارتباط او را رشد می‌دهد؟ چرا این نقاط قوت شخصیت مهم هستند؟
• گیلی در این فیلم چه چیزی در مورد مفهوم خانواده یاد می‌گیرد؟
• فیلم در مورد قلدری چه چیزی را بیان می‌کند؟
• آیا شما کتاب را خوانده‌اید؟ آیا فکر می‌کنید فیلم به روح داستان وفادار است؟ چه تغییراتی منطقی به نظر می‌رسند؟ آیا چیزی از کتاب را در فیلم کم دارید؟

والدین باید بدانند که فیلم «The Great Gilly Hopkins» بر اساس رمان کلاسیک «کاترین پترسون» در سال 1978 ساخته شده است. این فیلم در مورد کودکی است که در خانواده‌ای دیگر بزرگ شده و رفتار دوستانه‌ای ندارد، اما بعد از اینکه با زنی مومن و مسن که از پسری کوچک نگهداری می‌کند، زندگی می‌کند، به دیگران نزدیک می‌شود. گیل زبان تندی دارد و از کلمات تند و خشن استفاده می‌کند، و گاهی اوقات با بچه‌ها و بزرگسالان درگیر می‌شود. او در یکی از نامه‌هایش دروغ می‌نویسد و در نامه‌ای دیگر به معلم سیاه‌پوستش توهین نژادی می‌کند. اما با همدلی و ارتباط با دیگران، شخصیت گیل رشد می‌کند و در طول داستان تغییر مثبتی در او ایجاد می‌شود. این فیلم در نهایت داستان خانواده‌ای فراتر از خون و پیوندهای خونی است و اینکه حتی تنها‌ترین و سخت‌ترین افراد هم می‌توانند جایی برای تعلق پیدا کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

با وجود فیلمنامه وفادارانه دیوید پترسون، پسر نویسنده کتاب، این اقتباس به روح اثر اصلی وفادار مانده و با بازی‌های محکم و قابل قبول، تکامل گیل را باورپذیر می‌کند. نلیسه، که بیشتر به خاطر بازی در نقش اصلی دزد کتاب شناخته می‌شود، برای بازی گیل کمی مسن به نظر می‌رسد، اما کار فوق‌العالی‌ای در به تصویر کشیدن شخصیتش به عنوان فردی شکننده و ناخوشایند انجام می‌دهد، که باعث می‌شود در ابتدا دوست داشتن او دشوار باشد. اما این همان چیزی است که باید باشد، زیرا همه بچه‌های رها شده در پرورشگاه نمی‌توانند به شیرینی آنی کوچولو باشند. چهره گویای این بازیگر جوان نشان می‌دهد که تنها کسی که او به او نیاز دارد یا می‌خواهد مادر زایمانش است، کسی که در رویاهای بیداری‌اش به او فکر می‌کند و امیدوار است که بیاید و او را نجات دهد.بتس و کابز به‌طور شگفت‌انگیزی در نقش‌های تراتر و آقای رندولف ظاهر شده‌اند. هر دو با صبر و حوصله عشق و احترامی را که جیلی در بیشتر زندگی‌اش از آن محروم بوده به او نشان می‌دهند. بازی‌های آن‌ها به همراه اکتاویا اسپنسر در نقش خانم هریس و گلن کلوز در نقش نانی، به‌طور قابل توجهی خوب است. هر از گاهی، گفتگوی بین بچه‌ها کمی خشک به نظر می‌رسد، اما بازی بازیگران به اندازه کافی خوب است که برخی از نقایص کوچک را جبران کند. و البته، از آنجایی که فیلم‌نامه‌نویس پسر نویسنده کتاب منبع است، واضح است (همانند چشم‌های ببر جودی بلوم) که کسی که عاشق داستان بوده در ساختن فیلم جیلی هاپکینز بزرگ نقش داشته است. جیلی شخصیت اصلی ساده‌ای برای دوست داشتن نیست، اما این بخشی از جذابیت اوست -- او کاملاً انسانی است. او بیش از حد معمول با تراژدی مواجه شده، و با این حال رشد می‌کند، التیام می‌یابد و عشق می‌ورزد.